Μια ποιητική γιορτή της ανυπέρβλητης αναζήτησης έκφρασης και ελευθερίας. Ένα ανοδικό ταξίδι για να αναλογιστεί κανείς το παρελθόν και να προχωρήσει προς την υπόσχεση μιας αναβίωσης.»

Με τα παραπάνω λόγια, το φετινό κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, που θα πραγματοποιηθεί από την Τρίτη 17 Μαίου ως το Σάββατο 28 του ιδίου μηνός υπόσχεται ένα ταξίδι που οδηγεί από τα σκαλιά του περίφημου κόκκινου χαλιού της αίθουσας Λιμιέρ μέχρι την τεράστια κινηματογραφική οθόνη της, η οποία κρίνοντας από την επίσημη αφίσα της φετινής διοργάνωσης είναι το βασίλειο των (κινηματογραφικών) ουρανών.

Στην φετινή αφίσα του, το 75ο φεστιβάλ των Καννών χρησιμοποιεί μια κλασική ταινία φαντασίας της δεκαετίας του 1990 για να τονίσει την σημασία του κινηματογράφου σε μια εποχή που ο κόσμος βρίσκεται σε κρίση και η αναζήτηση του ονείρου είναι αναγκαία.

«Ακριβώς όπως τα δάχτυλα του αλησμόνητου Τρούμαν που ενσαρκώνει ο μοναδικός Τζιμ Κάρεϊ βουρτσίζουν τον ορίζοντά του στην ταινία «Truman Show: Ζωντανή μετάδοση», το Φεστιβάλ των Καννών παίρνει την ακραία φύση του κόσμου μας ενώ προσπαθεί να βρεθεί και πάλι σε αρμονία. Η κλιματική κρίση, οι ανθρωπιστικές καταστροφές και οι ένοπλες συγκρούσεις…»

Όπως το 1939 (πρώτη χρονιά του φεστιβάλ των Καννών) και το 1946 (πρώτη χρονιά του φεστιβάλ των Καννών μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου), έτσι και εφέτος το Φεστιβάλ επιβεβαιώνει την ισχυρή του πεποίθηση ότι η τέχνη και ο κινηματογράφος είναι εκεί που ξετυλίγονται ο στοχασμός και η ανανέωση της κοινωνίας. Και παραμένει πιστό στην ιδρυτική του δέσμευση που κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 των κανόνων του: «Σκοπός του Διεθνούς Φεστιβάλ των Καννών, μέσα σε πνεύμα φιλίας και καθολικής συνεργασίας, είναι να αποκαλύψει και να προβάλει ποιοτικές ταινίες προς το συμφέρον της εξέλιξης της κινηματογραφικής τέχνης» αναφέρει το φεστιβάλ.»

«Συνεπώς, ακριβώς όπως ο Τρούμαν της ταινίας του Πίτερ Γουίρ ξεσηκώνεται όταν ξεφεύγει από το ψέμα στο οποίο έχει ζήσει όλη του την ζωή, το Φεστιβάλ των Καννών, με το κόκκινο χαλί του, προσφέρει στους θεατές την αλήθεια των καλλιτεχνών όταν μπαίνουν στο θέατρο.»