Γιάννης Πρετεντέρης

Αν κάποιος αρπαγμένος υποβάλλει μηνύσεις της επινόησής του κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, του προέδρου της Βουλής ή του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού αυτό δεν καθιστά τους μηνυόμενους αντικείμενα «δικαστικής διερεύνησης».

Ο κύκλος που ανοίγει είναι εκείνος που θα οδηγήσει τον Πρωθυπουργό και την παράταξή του στις επόμενες εκλογές και στο ενδεχόμενο μιας νέας τετραετίας. Την οποία όμως θα χρειαστεί να διεκδικήσουν σκληρά.

Αν ψάχνουμε για «δημόσιους κατήγορους» μπορούν πολλοί να κάνουν δωρεάν το κομμάτι τους. Αν χρειαζόμαστε ανθρώπους να διοικήσουν τη χώρα δύσκολα θα απευθυνθεί κάποιος στους προέδρους της Λύσης και της Πλεύσης.

Ο Αρβανίτης κάνει ό,τι μπορεί αλλά μάλλον τον έχουν πάρει χαμπάρι από την εποχή της «μικρής Μαρίας» στον Εβρο.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε πως ο διάλογος, οι συνεννοήσεις και οι συναινέσεις στα μεγάλα και στα μικρά βρίσκονται στη βάση της δημοκρατίας.

Ο Πρόεδρος εκπροσωπεί όλες τις παρατάξεις κι όχι κάποια «αντίπαλη». Και γι' αυτό δεν συγκροτεί ούτε κυβερνητικό, ούτε αντικυβερνητικό πόλο. Η ρύθμιση του πολιτεύματος δεν αποτελεί πολιτική ατζέντα.

Τι μένει; Μένει να αφήσει η κυβέρνηση στην άκρη την κουβέντα και να στρωθεί να κάνει καμία δουλειά

Το βράδυ της Παρασκευής, η Βουλή επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για δεύτερη φορά μέσα σε έντεκα μήνες, απορρίπτοντας ισάριθμες προτάσεις δυσπιστίας της αντιπολίτευσης και μάλιστα για το ίδιο θέμα.

Από το 1974 και τη Μεταπολίτευση, καμία κυβέρνηση δεν έχει ανατραπεί από την αντιπολίτευση με ψήφο δυσπιστίας στη Βουλή.

Δεν ξέρω αν θα υπερψηφιστεί απόψε η πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Αμφιβάλλω. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την εικόνα μιας Βουλής που βουλεύεται εκτός τόπου και χρόνου

Μια αναιμική κι ελαφρώς μπερδεμένη αντιπολίτευση βρήκε ρεπερτόριο. Δεν θα το αφήσει εύκολα να πέσει κάτω. Και γι' αυτό η βασική ευθύνη είναι της κυβέρνησης. Αρκεί να αποσαφηνίσει τι θέλει να κάνει και πώς.

Να πω την αμαρτία μου. Οι μέρες περνούν και δεν βλέπω τον Μητσοτάκη να υπακούει εύκολα «στο πάνδημο αίτημα των πολιτών» που λέει ότι άκουσε ο Φάμελλος

Η αλήθεια είναι ότι κανείς κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει αυτό που συνέβη στον Λευκό Οίκο.

Ολοι πλέον ξέρουν. Ολοι μπορούν να κρίνουν. Και τίποτα δεν παραμένει κρυφό ή αναπάντητο. Η σκυτάλη περνάει στη Βουλή και φυσικά στη Δικαιοσύνη, που ερευνά τη συγκεκριμένη υπόθεση εδώ και δύο χρόνια.

Χρειάζεται πρώτα να φτιάξει κυβέρνηση ο Φρίντριχ Μερτς. Ένας «Μεγάλος Συνασπισμός» (Groko από το «Grosse Koalition») Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών είναι η πιο προφανής λύση, χωρίς να είναι και δεδομένη.

Το περίεργο είναι πως από το 1958, όταν ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση, έχουν μεσολαβήσει 67 χρόνια, έχουν περάσει τόσοι αμερικανοί πρόεδροι και κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι το σεξ πριν από τον Τραμπ

Μπορεί η κυβέρνηση να έχει χάσει την ψυχραιμία και την αυτοπεποίθησή της, μπορεί να αλλάζει ρητορική και γραμμή άμυνας σαν τα πουκάμισα, μπορεί να μην ξέρουν τι να κάνουν. Αλλά έως τις εκλογές έχει ακόμη χρόνο να χρησιμοποιήσει το μυαλό για να καταλάβει τι συμβαίνει.

Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε να εμπιστευόμαστε μόνο τη Δικαιοσύνη που ανταποκρίνεται σε ό,τι μόνο εμείς θεωρούμε δικαιοσύνη.

Κακά τα ψέματα, η ανασυγκρότηση της Ευρώπης είναι το κλειδί για το μέλλον. Και η ανασυγκρότηση αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Η ΝΔ έχει τα Τέμπη. Η Ζωή έχει επίσης τα Τέμπη αλλά από την πλευρά του αυτοσχέδιου ντετέκτιβ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τον ΣΥΡΙΖΑ κι αρκεί. Οι μικρότεροι δεξιοί κι αριστεροί σχηματισμοί δεν έχουν τίποτα. Το ΠαΣοΚ όμως γιατί πέφτει;