Αποκαλυπτικά στοιχεία για την κατρακύλα των εξαγωγών χαλυβουργικών προϊόντων τα τελευταία χρόνια παραθέτει η Ενωση Χαλυβουργιών Ελλάδος (ΕΝΧΕ).

Η ΕΝΧΕ επαναλαμβάνει πως το υψηλό ενεργειακό κόστος (ρεύμα, φυσικό αέριο) καθιστά απαγορευτικές τις εξαγωγές ελληνικών χαλυβουργικών προϊόντων προς όφελος άλλων χωρών της νότιας Ευρώπης όπως Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας που είδαν τις εξαγωγές τους σε χαλυβουργικά προϊόντα να απογειώνονται το τελευταίο διάστημα.

Το 2011 οι εξαγωγές χαλυβουργικών προϊόντων από την Ελλάδα είχαν διαμορφωθεί σε 625 εκατ. ευρώ, το 2013 υποχώρησαν στα 260 εκατ. ευρώ και το 2014 δεν θα ξεπεράσουν τα 200 εκατ ευρώ. Αιτία το υψηλό ενεργειακό κόστος αφού η μεγαβατώρα στην Ελλάδα κοστίζει 60 – 70 ευρώ για 24ωρη λειτουργία έναντι 30-35 ευρώ στην Ιταλία, τη στιγμή που το εργατικό κόστος των ελληνικών μονάδων είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και ο μηχανολογικός τους εξοπλισμός από τους πλέον σύγχρονους. Οι χαλυβουργοί επισημαίνουν σε όλους τους τόνους ότι δεν ζητούν προνομιακή μεταχείριση, απλώς να ληφθούν και στην Ελλάδα ανάλογα μέτρα που έχουν ληφθεί από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τη μείωση του ενεργειακού κόστους


Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΕΝΧΕ

Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιευμένα απογοητευτικά στοιχεία της πορείας των ελληνικών εξαγωγών, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τα εξής για τον κλάδο της χαλυβουργίας :

Οι εξαγωγές των ελληνικών χαλυβουργιών μειώθηκαν στο τετράμηνο Ιανουαρίου-Απριλίου 2014 κατά 21,2% σε σύγκριση με τις αντίστοιχες εξαγωγές του 2013. Ιδιαίτερα προς την Αλγερία, την κύρια αγορά για τις εξαγωγές των χαλυβουργιών της Νότιας Ευρώπης, οι ελληνικές εξαγωγές μειώθηκαν κατά 50%, ενώ οι εξαγωγές των ιταλικών χαλυβουργιών αυξήθηκαν κατά 40,3%, των ισπανικών κατά 37,6% και των πορτογαλικών κατά 3,1%. Σε σύγκριση με τις μέσες μηνιαίες εξαγωγές του έτους 2011 στην Αλγερία, οι εξαγωγές των χαλυβουργιών της Ελλάδας μειώθηκαν κατά 74,9%, ενώ, σε έντονη αντίθεση, αυξήθηκαν θεαματικά οι εξαγωγές των χαλυβουργιών της Ιταλίας κατά 159,0%, της Ισπανίας κατά 63,3% και της Πορτογαλίας κατά 25,8%.

Η καθίζηση των εξαγωγών των ελληνικών χαλυβουργιών και η ταυτόχρονη θεαματική άνοδος των εξαγωγών των άλλων χωρών στην αγορά της Αλγερίας φανερώνουν το μέγεθος του μειονεκτήματος των ελληνικών χαλυβουργιών, λόγω του πολύ υψηλότερου κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου που επιβαρύνει την παραγωγή των προϊόντων τους έναντι του αντίστοιχου κόστους των ανταγωνιστριών χαλυβουργιών της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ελληνικές χαλυβουργίες είναι διεθνώς ανταγωνιστικές σε όλους τους άλλους παράγοντες κόστους, όπως είναι οι πρώτες και βοηθητικές ύλες, το εργατικό κόστος, το κόστος συντήρησης κ.ά., ενώ οι παραγωγικές εγκαταστάσεις τους συγκαταλέγονται παγκόσμια μεταξύ των πλέον προηγμένων τεχνολογικά.

Οι ελληνικές χαλυβουργίες με κόστος ενέργειας π.χ. ανάλογο των ιταλικών (τιμή ηλεκτρικής ενέργειας 30-35 €/24ωρ. αντί 60-70 €/24ωρ. στην χώρα μας) θα είχαν διπλασιάσει τις εξαγωγές τους από 625 εκ.ευρώ το 2011 σε τουλάχιστον 1 δισ.ευρώ το 2013, αντί των 260,8 εκ.ευρώ που τελικά έφθασαν το έτος αυτό.

Με τα σημερινά δεδομένα, οι ελληνικές εξαγωγές το 2014 θα μειωθούν σε περίπου 200 εκ.ευρώ. Με ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας, αυτά τα επι πλέον 800 εκ.ευρώ ετήσια ή 200 εκ.ευρώ το τετράμηνο από τις εξαγωγές των χαλυβουργικών προϊόντων, θα κάλυπταν τουλάχιστον κατά το ήμισυ την πτώση της αξίας του συνόλου των εξαγωγών της χώρας κατά το τετράμηνο Ιανουαρίου-Απριλίου 2014.

Και αυτό είναι απόλυτα εφικτό με το να εφαρμόσει επί τέλους και η χώρα μας τα μέτρα που εφαρμόζονται ήδη από ετών στις άλλες χώρες της Ε.Ε.. Η καθυστέρηση της εφαρμογής ανάλογων μέτρων για να γίνει και στην χώρα μας ανταγωνιστικό το κόστος ενέργειας για την βιομηχανία, όχι μόνο επιταχύνει την πορεία προς την αποβιομηχάνισής της, αλλά καθιστά εκ προοιμίου ανεδαφικό τον στόχο της αύξησης της συμμετοχής της βιομηχανίας από 9%, που είναι σήμερα, στο 20% του ΑΕΠ, που είναι ο στόχος της Ε.Ε. το 2020. Το σημαντικότερο όμως όλων είναι ότι στερεί από την οικονομία την απαραίτητη συμβολή της βιομηχανίας στην προσπάθεια για την έξοδο της χώρας από την ύφεση.