«Δεν είναι το τέλος. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Είναι όμως το τέλος της αρχής» έλεγε ο Τσόρτσιλ μετά τη νικηφόρα μάχη του Ελ Αλαμέιν.
Εκεί βρισκόμαστε τώρα και με τη Γάζα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρώτη συμφωνία για την εκεχειρία και την απελευθέρωση των ομήρων αποτελεί μια σημαντική επιτυχία για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Και ένα καλό σημείο εκκίνησης για την ολοκλήρωση της ειρήνευσης.
Οπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η πρώτη συμφωνία δεν τα ρυθμίζει όλα. Δεν ρυθμίζει καν τα βασικά.
Ο πυρήνας του σχεδίου Τραμπ είναι ουσιαστικά ο αφοπλισμός της Χαμάς και ο αποκλεισμός της τρομοκρατικής οργάνωσης από την όποια εμπλοκή στη διοίκηση της Γάζας. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι η Χαμάς θα παραιτηθεί αυθόρμητα και καλόπιστα από τα όπλα και τις φιλοδοξίες της, κυρίως επειδή δεν έχει κάτι άλλο στο μυαλό της.
«Η αντίσταση» και το μίσος ήταν σχεδόν ο μοναδικός λόγος ύπαρξής της. Μαζί με μερικά εκατομμύρια σε μετρητά.
Αν η Γάζα τεθεί υπό τη διοίκηση μιας πολυεθνικής αρχής που θα υποστηρίζεται (όπως διαφαίνεται) από όλες τις δυτικές και μουσουλμανικές χώρες, η Χαμάς πολύ δύσκολα θα συνεχίσει τις δραστηριότητές της.
Η διοίκηση της Λωρίδας είναι το επόμενο ζήτημα. Δίχως άλλο θα διατεθούν πλουσιοπάροχοι πόροι για την ανοικοδόμησή της.
Ούτως ή άλλως, καμία γειτονική χώρα δεν φαίνεται διατεθειμένη να φιλοξενήσει παλαιστινιακό πληθυσμό. Αρκετά έχουν πληρώσει αυτή τη φιλοξενία έως τώρα.
Το ζήτημα είναι λοιπόν ποιος και πώς θα διαχειριστεί αυτούς τους πόρους προς όφελος του ταλαιπωρημένου πληθυσμού της Λωρίδας.
Και φυσικά πώς θα αντιμετωπιστούν ταυτοχρόνως αυτονόητα ζητήματα καθημερινότητας όπως η αστυνόμευση, η επιτήρηση εφαρμογής της συμφωνίας και η ανθρωπιστική βοήθεια.
Στα θέματα αυτά δεν υπάρχει ακόμη αποτέλεσμα. Παρόλο που είναι λογικό να εικάζουμε πως κανείς δεν θα έμπαινε στην κουβέντα αν δεν απέβλεπε και στην ολοκλήρωσή της.
Προς το παρόν πάντως ας κρατήσουμε μικρό καλάθι. Δεν θα είναι η πρώτη φορά στην περιοχή που μια συμφωνία μένει στη μέση της διαδρομής.
Στο επίπεδο της λογικής δεν υπάρχει φυσικά λόγος να μείνουμε στο τέλος της αρχής και να μη ζήσουμε το τέλος. Το Ισραήλ νίκησε κατά κράτος, η Χαμάς σχεδόν εξολοθρεύθηκε, η Γάζα διαλύθηκε.
Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να καταλάβει τι συνέβη;
Υπό την προϋπόθεση όμως ότι η λογική παίζει ακόμη κάποιον ρόλο στην ιστορία. Πράγμα για το οποίο δεν είμαι τόσο βέβαιος.
