Απολύτως επιτυχημένη η έναρξη των φετινών παραστάσεων στην Επίδαυρο αφού στο πρώτο κιόλας τριήμερο, ο Ούλριχ Ράσε με την αμφιλεγόμενη Αντιγόνη του και ένα all-star cast ηθοποιών, κατόρθωσε να συγκεντρώσει σχεδόν 30.000 θεατές στο κοίλον του αρχαίου θεάτρου.
Η σκηνική πρόταση του Γερμανού σκηνοθέτη, βασισμένη στον απόλυτο ρυθμό και την συνεχή, μονότονη κίνηση, καθώς και η επιλογή του να θέσει ως απόλυτο πρωταγωνιστή τον Κρέοντα, αφαιρώντας μεγάλα -και μάλιστα τα πιο γνωστά-, κομμάτια από το αρχαίο κείμενο, έδωσαν αφορμή για έντονα debates εντός και εκτός θεάτρου.
Ο Ούλριχ Ράσε στις πρόβες της «Αντιγόνης» @Ελένη Κατρακαλίδη
«Η επίσκεψη στο πρώτο θέατρο της χώρας αποτελεί κάτι σαν ιεροτελεστία».
Χθες, η επιτυχία συνεχίστηκες με την πρεμιέρα της «Ηλέκτρας», της πρώτης σκηνοθετικής απόπειρας του Δημήτρη Τάρλοου στην Επίδαυρο.
Και σε αυτή την περίπτωση, οι συζητήσεις ξεκίνησαν μετά την υπόκλιση και συνεχίστηκαν στα τραπέζια του Λυγουριού και της Αρχαίας Επιδαύρου. Εκεί όπου δεκαετίες ολόκληρες συγκεντρώνονται τα «ιερά τέρατα» του ελληνικού θεάτρου, για να ηρεμήσουν και να ξεκουραστούν μετά την υπερπροσπάθεια τους επί σκηνής.
Εκεί ξέρει και το κοινό ότι θα τους συναντήσει. Θα μπει για λίγο στον κόσμο τους για να τους δει στην ανθρώπινη, καθημερινή τους διάσταση, να τους συγχαρεί για τη δουλειά τους και, γιατί όχι, στο τέλος να γίνουν όλοι μια μεγάλη παρέα.
«Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου
Κάθε χρονιά λοιπόν, η επίσκεψη στο πρώτο θέατρο της χώρας αποτελεί κάτι σαν ιεροτελεστία: άφιξη το απόγευμα, μια στάση για καφέ στο αναψυκτήριο και μετά την παράσταση, φαγητό στην αυλή μιας από τις ατμοσφαιρικές ταβέρνες της περιοχής.
Κάποιοι παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Άλλοι επιλέγουν να μείνουν, συνεχίζοντας την εξόρμηση με μπάνιο στην παραλία.
Σε κάθε περίπτωση, η Επίδαυρος λειτουργεί πια ως ολοκληρωμένη εμπειρία, με δική της ενέργεια, κώδικες και ρυθμό, αλλά και τα δικά της στέκια. Τα οποία θα επισκεφτούμε νοερά ευθύς αμέσως.
Λεωνίδας, όπως λέμε Επίδαυρος
Η θρυλική ταβέρνα στο Λυγουριό, μόλις πέντε χιλιόμετρα από το αρχαίο θέατρο, είναι ιδανική για όσους προτιμούν να παραμείνουν στην καρδιά της θεατρικής ζώνης.
Η φήμη της κρατάει δεκαετίες και η λίστα αναμονής για ένα τραπέζι σε μέρες παράστασης είναι μακρά. Όσοι γνωρίζουν δηλαδή, έχουν κάνει την κράτησή τους εβδομάδες πριν.
Ο «Λεωνίδας» λειτουργεί κάπως σαν προέκταση του θεάτρου. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1953 ως καφενείο και εξελίχθηκε σε σημείο συνάντησης συντελεστών, θεατών και προσωπικοτήτων από όλους τους χώρους -ή για να το πούμε στο στυλ που ταιριάζει περισσότερο, ήταν το «στέκι» τους.
«Το λεύκωμα «Η Κάλλας, ο Μινωτής, ο Κουν και τα μαγειρευτά της Κάκιας» αφηγείται την ιστορία του Φεστιβάλ Επιδαύρου μέσα από τα πιάτα και τα πρόσωπα της ταβέρνας».
Το μαρτυρούν οι τοίχοι του που είναι γεμάτοι από φωτογραφίες δεκάδων παραστάσεων, υπογραφές των σημαντικότερων εκπροσώπων του ελληνικού πολιτισμού, σκίτσα από τον Τσαρούχη, αφιερώσεις της Παξινού, της Μερκούρη, του Κούρκουλου, κ.ά.
apergis 12
Όλα αυτά μάλιστα, αποτυπώνονται στο ειδικό λεύκωμα «Η Κάλλας, ο Μινωτής, ο Κουν και τα μαγειρευτά της Κάκιας», το οποίο αφηγείται την ιστορία του Φεστιβάλ Επιδαύρου μέσα από τα πιάτα και τα πρόσωπα της ταβέρνας του Λυγουριού.
Η κ. Κάκια, η ψυχή του μαγαζιού, θυμάται την Κατίνα Παξινού να ορμάει στην κουζίνα για να μαγειρέψει μαζί της, τον Μινωτή να τρώει ελιές και να πετά τα κουκούτσια στο πάτωμα, τον Μιτεράν να έρχεται αθόρυβα με μια νεαρή συνοδό, τον Κάρολο Κουν να κάθεται ήσυχα σε γωνιακό τραπέζι μαζί με τον Λαζάνη.
Όλα αυτά με το μαστόρικα φτιαγμένο γιουβέτσι της, την φάβα και το διάσημο νουά της να γεμίζουν το τραπέζι. Πιάτα που μπορούμε ακόμη και σήμερα να απολαύσουμε στην αυλή, κάτω από την κληματαριά, χαζεύοντας τους πρωταγωνιστές της παράστασης που μόλις είδαμε, να τρώνε στο διπλανό τραπέζι.
Ασκληπιού 112, Λυγουριό, Τηλέφωνο: 2753 022115
Η «Μουριά», ο Μινωτής και η Ιφιγένεια
Στη «Μουριά» μπορεί κανείς να έρθει είτε το βράδυ, μετά την παράσταση -και εδώ μαζεύονται ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί και άλλοι συντελεστές-, είτε την επόμενη μέρα για μπάνιο και φαγητό.
«Από το κέρασμα στον Μινωτή ξεκίνησε η “Μουριά”».
Τραπέζια δίπλα στο κύμα, ξαπλώστρες, σνακ μπαρ, ακόμη και δωμάτια διαμονής, μερικά μόλις μέτρα από το Μικρό Θέατρο και περίπου 15 χιλιόμετρα από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Η ταβέρνα ξεκίνησε την ενδιαφέρουσα ιστορία της τη δεκαετία του ’50, τότε που οι ηθοποιοί περνούσαν πολλές μέρες στην περιοχή για πρόβες.
Ένα μεσημέρι, ο Αλέξης Μινωτής διψασμένος, πλησίασε μια πρόχειρη κατασκευή, μια παράγκα στην παραλία. Εκεί έμεναν η Ουρανία και ο Νικόλας με τα 4 παιδιά τους.
Τους ζήτησε λίγο νερό. Ο Νικόλας και η Ουρανία προσέφεραν στον ίδιο και στους υπόλοιπους της παρέας του και φαγητό από το φτωχικό τους τραπέζι.
Έτσι σιγά- σιγά, από αυτό το κέρασμα στον Μινωτή, ξεκίνησε η «Μουριά». Η Ουρανία πρόσφερε γάλα από την κατσίκα τους, μαγείρευε αυγά τηγανητά από τις κότες τους, νερό από το πηγάδι τους και φρέσκα ψάρια που ψάρευε ο Νικόλας με τη βάρκα του.
Ψυχή όμως της ταβέρνας υπήρξε η Ιφιγένεια -πόσο ταιριαστό το όνομά της-, η κόρη της Ουρανίας, η οποία έζησε ολόκληρη τη ζωή της μέσα στην κουζίνα της ταβέρνας.
Στα πιο χαρακτηριστικά της πιάτα περιλαμβάνονταν οι μελιτζάνες με ντομάτα και βασιλικό, οι τέλειες βραστές σαλάτες, τα πεντανόστιμα λαδερά και ό,τι ετοιμαζόταν με τα λαχανικά του θέρους.
«Η Βουγιουκλάκη τιμούσε τη σκορδαλιά. Ο Βουτσάς μάζευε καρέκλες για να βοηθήσει, η Βλαχοπούλου μαγείρευε στην κουζίνα».
Ο κατάλογος των επισκεπτών μακρύς και εντυπωσιακός: από την Κατίνα Παξινού και τον Μινωτή, μέχρι τον Ζαν Πολ Γκοτιέ, την Χέλεν Μίρεν, τον Σαμ Μέντεζ, τον Ίθαν Χωκ, τον Κέβιν Σπέισι και τον Παβαρότι.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη τιμούσε τη σκορδαλιά. Ο Βουτσάς μάζευε καρέκλες για να βοηθήσει, η Βλαχοπούλου μαγείρευε στην κουζίνα. Γιατί για εκείνους, και όσους ακόμη την επισκέπτονται ευλαβικά κάθε χρόνο, η «Μουριά» ήταν και είναι το σπίτι τους.
Μουρια 1, Αρχαία Επίδαυρος, Τηλέφωνο: 2753 041218
Καλογερικόν, το πρώην μοναστήρι που τιμά την ντόπια κουζίνα
Σε ένα πέτρινο σπίτι με ιστορία 160 ετών, λίγα λεπτά έξω από το λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου, στο δρόμο για το Γιαλάσι, βρίσκεται το «Καλογερικόν».
Αρχικά λειτούργησε ως μοναστήρι -εξού και το όνομα-, σήμερα όμως στεγάζει μια από τις πιο αγαπημένες ταβέρνες της ευρύτερης περιοχής.
Το αρχικό μενού διαμόρφωσε η σπουδαία μαγείρισσα και ερευνήτρια Εύη Βουτσινά, και η φιλοσοφία της παραμένει παρούσα.
Φάβα με κάππαρη, μελιτζάνες με βασιλικό, μαγειρεμένο κοτόπουλο με χυλοπίτες, κοτόπουλο κοκκινιστό με χυλοπίτες, μοσχάρι με μελιτζάνα καθώς και φρέσκες σαλάτες, μπριζόλες και μπιφτέκια φούρνου, για όσους παραμένουν σταθεροί στο γεύσεις τους.
Ο ιδιοκτήτης, Τάσος Τσόλης, επιμελείται προσωπικά τις αλλαγές στο μενού, ακολουθώντας τον ρυθμό των εποχών. Στα ποτήρια, χύμα κρασί, κάποιες προσεγμένες ελληνικές ετικέτες και, φυσικά. μπίρα Ζέος από μικροζυθοποιία του Άργους, σε μεγάλο μπουκάλι.
Το Περιβόλι της Γωγώς, ζεστή φιλοξενία και μαγειρική
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και όμορφες αυλές της Αρχαίας Επιδαύρου, το «Περιβόλι της Γωγώς» μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από παλιό ελληνικό καλοκαίρι.
«Ο ξυλόφουρνος καπνίζει και η κουζίνα βγάζει πιάτα ελληνικής δημιουργικής παράδοσης».
Πορτοκαλιές αγκαλιάζουν τον χώρο, το σκηνικό θυμίζει αυλή σπιτιού και η εγκάρδια φιλοξενία, τα μεγάλα οικογενειακά, κυριακάτικα τραπέζια.
Από το μεσημέρι ως αργά το βράδυ, ο ξυλόφουρνος καπνίζει και η κουζίνα βγάζει πιάτα ελληνικής δημιουργικής παράδοσης, από κεφτεδάκια με δυόσμο και κότσι χοιρινό, μέχρι αρνάκι λεμονάτο, κολοκυθοκεφτέδες και σαλάτες με χόρτα του αγρού. Όλα άψογα μαγειρεμένα σε ένα πολύ χαλαρωτικό περιβάλλον.
Τα Κλήματα μάς ταΐζουν καθημερινά
Σε ένα ήσυχο στενό, όχι μακριά από τις παραλίες της Αρχαίας Επιδαύρου, τα «Κλήματα» είναι μια ταβέρνα για καθημερινό φαγητό.
Εκεί το ταψί είναι ο βασιλιάς. Δεκάδες ετοιμάζονται κάθε Σαββατοκύριακο που περιέχουν παστίτσιο, λαχανοντολμάδες, σουτζουκάκια, γίγαντες φούρνου, μουσακά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η αυλή έχει σκιά, το σέρβις είναι γρήγορο και άμεσο, και το φαγητό έχει γεύση ευχάριστα γνώριμη. Το ψωμί σερβίρεται ψημένο στα κάρβουνα, με ελαιόλαδο και ρίγανη!
Ο Μπόλμπος για κρεατοφάγους και θεατρόφιλους
Αν αγαπάτε το καλό κρέας, ο «Μπόλμπος» είναι μονόδρομος. Οι ιδιοκτήτες διατηρούν κρεοπωλείο, οπότε ό,τι σερβίρεται είναι από τα χέρια τους.
Σούβλες με κοκορέτσι, κοντοσούβλι, αρνί, ζουμερά μπιφτέκια, συκώτι, λουκάνικο και παϊδάκια στη σχάρα.
Οι τηγανητές πατάτες είναι κομμένες στο χέρι, η χωριάτικη έχει φέτα πικάντικη της περιοχής, ενώ σερβίρονται και χόρτα εποχής.
Βρίσκεται σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι της Παλιάς Επιδαύρου, λίγα βήματα από τη θάλασσα, και αποτελεί πόλο έλξης του νεαρού θεατρόφιλου κοινού.
Όμορφη ενέργεια από μεγάλες παρέες που οι περισσότερες γνωρίζονται μεταξύ τους, χωρίς όμως να διαταράσσεται η ηρεμία της όμορης αυλής.
Λειτουργεί μέχρι αργά για να μην αγχώνεστε ακόμη και στις μεγάλης διάρκειας παραστάσεις. Tip: δοκιμάστε το κοντοσούβλι από ζυγούρι.
Disco Capaki – «Κούλα μ’ ακούς;»
Σαν βγαλμένη από επαρχιώτικη ντίσκο της δεακετίας του 1980 -νομίζεις ότι θα πεταχτεί από κάποια γωνιά ο Γαρδέλης ή ο Ψάλτης-, σε έναν χωματόδρομο και σαν να ξεπετάγεται στη μέση του πουθενά, η Disco Capaki έχει διασκεδάσει γενιές και γενιές θεατρανθρώπων.
«Η Disco Capaki έχει δει χορευτικές φιγούρες από την Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο».
Από το 1981, σε έναν πορτοκαλεώνα στο Γιαλάσι, αυτός ο χώρος φιλοξενεί όλο τον θεατρικό και θεατρόφιλο κόσμο που, αμέσως μετά την παράσταση, «πάει καπάκι» για ποτό και χορό.
Η πίστα της, αυθεντική από τη δεκαετία του ’80, έχει δει χορευτικές φιγούρες από την Τζένη Καρέζη και τον Νίκο Κούρκουλο μέχρι τον πιο άγνωστο θεατή που ανακάλυψε εδώ τι σημαίνει να ξημερώνει χορεύοντας.
Η μουσική είναι ελληνική, χορευτική, με νοσταλγία και ρυθμό. Οι νεότεροι διασκεδάζουν όπως δεν έχουν συνηθίσει, ενώ οι παλιότεροι συγκινούνται και θυμούνται τη νιότη τους.
Είναι το απόλυτο φεστιβαλικό after και παραμένει αυθεντικά vintage και cult, χωρίς ίχνος επιτήδευσης. Και γι’ αυτό μας αρέσει.
Ν. Πιττιδη 10, Γιαλασι, Επίδαυρος, Email: magdatzavella@gmail.com
