Τα γκάλοπ, τις δημοσκοπήσεις και τις έρευνες αρχίζεις να τα παίρνεις πιο σοβαρά όταν σε πλησιάζουν, όταν σε περιέχουν. Οταν είσαι ή πλησιάζεις να μπεις στο χρώμα που δεν χωράει ούτε η ελπίδα. Γλίτωνες έως τώρα από το να μην πας το παιδί σου στον παιδικό γιατί ούτε τα εισοδηματικά κριτήρια για Δημόσιο πληρούσες αλλά ούτε και σου περίσσευαν για ιδιωτικό. Γλίτωνες από το μην πας καθόλου διακοπές γιατί τέσσερα άτομα και αυτοκίνητο είναι ένας μισθός στα ακτοπλοϊκά. Γλίτωνες να μην ψάχνεις τις προσφορές στα τρόφιμα, στο ρεύμα, στο Ιnternet. Γλίτωνες γιατί δυο φάρμακα μπορούσες να τα πάρεις και χωρίς να σου τα γράψουν. Γλίτωνες γιατί το ενοίκιο σού έτρωγε το ένα τέταρτο του μισθού σου, ψιλοδιαχειρίσιμο. Γλίτωνες γιατί δεν είχες αρχίσει να σκέφτεσαι τι σου μένει να πουλήσεις για να βγάλεις κάνα δυο χρόνια δίχως άγχος.
Τώρα όποιος δεν είναι σε τέτοια θέση ή δεν έχει φίλους και γνωστούς μέσα στο φάσμα, μάλλον ζει στη Γενεύη. Ακόμη και οι αρκετά πλούσιοι δεν μπορούν να αποφύγουν απόλυτα την επαφή με αυτή την πραγματικότητα. Ετσι κι αλλιώς η φτώχεια, η ανέχεια έχουν μυρωδιά, απλώνεται στον αέρα, δεν την περιορίζεις, όσο κι αν πολλοί πια ονειρεύονται να φτιαχτούν και στην Ελλάδα κλειστές πόλεις (οικισμοί) για να αποφύγουν την ώσμωση. Πραγματικά κούνια που τους κούναγε. Αν νομίζουν πως μπορούν να ζήσουν μέσα από τάφρους, ανεπηρέαστοι από το τι συμβαίνει στους περισσότερους, οριστικά σωσμένοι, πως θα συναγελάζονται μόνο μεταξύ τους, άτρωτοι από καθημερινές δυστυχίες, ας ανοίξουν κάνα βιβλίο. Δεν γίνεται έτσι, δεν μπορεί να γίνει έτσι. Οχι πως δεν το έχουν καταφέρει ορισμένοι, αλλά δεν χωράνε όλοι τους σε αυτή τη στατιστική.
Το ρήγμα αρχίζει να γίνεται όλο και μεγαλύτερο, όλο και πιο εμφανές, η διάκριση όλο και πιο προκλητική και οι μελλοντικές επιδιώξεις των προνομιούχων όλο και πιο πρόστυχες. Ιδιωτικοποιούν παραλίες, ιδιωτικοποιούν θάλασσες, και σε λίγο θα ζήσουμε σελίδες επιστημονικής φαντασίας με την επιδιωκόμενη ιδιωτικοποίηση του νερού. Αυτός ο κόσμος δεν μας χωράει όλους, αυτό είναι ο πυρήνας της ιδεολογίας τους, τα υπόλοιπα είναι πολιτική προς εμπέδωση αυτής της ιδεολογίας.
Δεν έχουν κανέναν απέναντί τους. Πρώτη φορά η χώρα δίχως αντιπολίτευση – σε χρόνια δημοκρατίας – και το χειρότερο από όλα, έχουν απέναντί τους πολίτες ένα βήμα πριν τους τραβήξουν το καλώδιο της μηχανικής υποστήριξης που τους ένωνε έως τώρα στοιχειωδώς με την πραγματική τάξη τους και όχι με εκείνο που πιστεύουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους.
«Γιατί να αντιδράσω που θα σηκωθεί εξάστερο ξενοδοχείο σε αυτή την υπέροχη παραλία; Εχω οικόπεδο δίπλα και θα πάρει αξία, χαζός είμαι;». Οχι, καθόλου χαζός, είσαι πολύ έξυπνος, τα κατάφερες, μπαγάσα, να πιάσεις την καλή, πέρασες απέναντι, στους νικητές της ζωής, αλίμονο σε εμάς που δεν έχουμε εκεί οικοπεδάκι. Εχε λίγο τον νου σου μόνο μη συνδέσει το ξενοδοχείο την κεντρική του αποχέτευση με το οικοπεδάκι σου, τόσα έχουμε δει να γίνονται.
