Tα ζητήματα αυτοπροσδιορισμού έχουν μπει για τα καλά στον δημόσιο διάλογο και επιτέλους κάποτε έπρεπε να γίνει. Ορισμένα δεν θα έπρεπε να μπαίνουν καν στη διαδικασία διαλόγου, όπως για παράδειγμα ο αυτοπροσδιορισμός σεξουαλικής ταυτότητας και άλλων παρόμοιων θεμάτων που δεν πέφτει κανένας λόγος σε κανέναν άλλον πέραν από τον αυτοπροσδιοριζόμενο. Τα προσωπικά όρια του καθενός […]
Οι μεγάλες έννοιες, οι ασπόνδυλες, οι μη αντικειμενικά μετρήσιμες, είναι σαν μια χούφτα νερό. Ποτέ δεν έχει το νερό το ίδιο σχήμα στα χέρια διαφορετικών ανθρώπων. Οσοι οι άνθρωποι τόσα τα σχήματα. Μιλώντας για ευτυχία, και κυρίως όταν επιχειρούμε να την ορίσουμε ως ένα μέγεθος συλλογικής εμπειρίας, κοινού τόπου ολόκληρων λαών, καταλαβαίνουμε πως κάποιες συμβάσεις […]
Μία εκτίμηση η οποία δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα αλλά ενέχει και την αλαζονεία, είναι πως η θρησκεία βρίσκει έδαφος στην ανέχεια και στο χαμηλό επίπεδο μόρφωσης.
Με βάση τις κατηγορίες που εκτοξεύονται είμαστε η χώρα με τους περισσότερους ναζί στον πλανήτη. Και κάπου ανάμεσα, ένας κοινός νους - με την έννοια της ψύχραιμης αποτίμησης, όχι ανίερων συμβιβασμών - να αισθάνεται πιο ορφανός και πιο σιωπηλός από ποτέ.
Το 1983 ο Δήμος Μούτσης, στο τραγούδι του «Οι γκόμενες», επιχείρησε μία περιγραφή ή μάλλον ένα σκιαγραφικό της μεσαίας τάξης. «Εμείς η μεσαία τάξη/είμεθα η μόνη τάξη/με έντιμη συνείδηση εθνική/ Παρασυρόμενοι όμως απ’ τις άλλες τάξεις/στα νοήματα και στις πράξεις/ δίνουμε χροιά πολιτική/Και όπως είναι φυσικό η μεσαία τάξη/θέλει και εκείνη λιγάκι να διατάξει/να γίνει […]
Οι λέξεις έχουν αρκετές αναγνώσεις και ερμηνείες. Στην ουσία είναι η αντιστοιχία του μέσα κόσμου μας προς τον έξω και όχι το αντίστροφο. Δίνεις την ερμηνεία που θέλεις, που καταλαβαίνεις, που αντέχεις και ορισμένες φορές εκείνη που σε συμφέρει. Η λέξη «συμπερίληψη» εμφανίστηκε στη γλώσσα μας το 1888, όμως είναι τα τελευταία χρόνια που ενεργοποιήθηκε […]
Πριν από λίγα χρόνια, οι δημιουργοί του ελληνικού τραγουδιού βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο. Μία εταιρεία-σκέτο έγκλημα που διαχειριζόταν τα πνευματικά μας δικαιώματα έκλεινε μετά από λογιστικό έλεγχο, η επίσημη πολιτεία να αδιαφορεί, και οι συνθέτες και στιχουργοί διχασμένοι και σε ανοιχτά χαρακώματα. Τότε έπεσε η ιδέα από κάποιους να κάνουμε εμπάργκο στα τραγούδια […]
Σε μια έρευνα που κάναμε στο «Βήμα της Κυριακής» και δημοσιεύτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου για την εφηβική παραβατικότητα και εγκληματικότητα, ζητήσαμε τις απόψεις της καθηγήτριας Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Χριστίνας Ζαραφωνίτου και του θεολόγου Κλήμη Πυρουνάκη που έχει διατελέσει επικεφαλής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας στις φυλακές της Θήβας. Το κοινό σημείο των δύο τοποθετήσεων – αφού […]
Υπάρχουν κάποιες παραδοχές που θεωρώ πως είναι κοινός τόπος για όλους σχεδόν. Η αξία της εκπαίδευσης, της παιδείας, της ευρείας μόρφωσης και ύστερα – κανείς δεν γλιτώνει από αυτό – της εξειδίκευσης. Μεγαλώσαμε όλοι λίγο-πολύ σε σχολεία που δεν είχαν μεγάλες διαφορές, τουλάχιστον όχι στο σύστημα, στην ύλη και στους σκοπούς τους. Πήραμε από εκεί πέντε, μάθαμε […]
Όλες οι λέξεις και όλες οι έννοιες έχουν το σχήμα που τους προσδίδουμε. Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη ματιά και τη σύνδεσή που έχει με κάποια έννοια καθένας από εμάς, αλλά υπαγορεύεται και από την εποχή. Το ελληνικό «Crown» και η νοσταλγία της χρυσόσκονης Η Δημοκρατρία δεν κινδυνεύει από μια σαπουνόπερα Οι […]
Στις μεγάλες απογοητεύσεις μου ο Παρθενώνας δεν μπορεί να παρηγορήσει ούτε καν ένα μικρό κομμάτι μου.
Στις αρχές του 1960 η τότε κυβέρνηση αποφασίζει να γκρεμίσει τα προσφυγικά της Δραπετσώνας, μία παραγκούπολη στημένη πρόχειρα από ανθρώπους που ζούσαν στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού για δεκαετίες. Για να αμβλύνει τις αντιδράσεις τούς υπόσχεται καινούργια σπίτια και πολυκατοικίες για να τους στεγάσει, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Ο Μίκης Θεοδωράκης μαθαίνει για το […]
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που να έχει περάσει τα σαράντα και να μην έχει έρθει σε επαφή, στον οικογενειακό ή στον φιλικό του κύκλο, με τον καρκίνο. Σχεδόν όλοι έχουμε δεχτεί αυτό το τηλεφώνημα, της κακής είδησης. Από εκεί και πέρα οι εμπειρίες του καθενός μας διαφέρουν. Από κάτι κρασιά που ανοίξαμε όταν ορισμένοι […]
Κάποιοι άνθρωποι καπνίζουν τη γόπα. Και μάλιστα από κάτω, πεταμένη. Περιμένουν να πέσει κάτι από το τραπέζι μας για να ζήσουν. Αυτά που περισσεύουν από εμάς για άλλους είναι τα όνειρά τους. Κι εκεί αρχίζουν οι στατιστικές. Αν είναι πολλοί ή λίγοι, αν επηρεάζουν τη μεγάλη εικόνα. Δεν ξέρω πού βάζει ο καθένας το όριο […]
Οι μέρες πριν τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για να συναντηθούμε με την καλή μας εκδοχή. Να βρεθούμε έστω για λίγο πριν χωρίσουν ξανά οι δρόμοι μας γιατί και ο καλός και ο κακός μας εαυτός έχουν τις υποχρεώσεις τους, έχουν λογαριασμούς να πληρώσουν, τρέχουν όλη μέρα...
Σαν να έχουν μπει όλα στον αυτόματο. Τρέχουν πάνω σε έτοιμες, προκάτ πορείες και ακόμη και οι εκπλήξεις μοιάζουν ελεγχόμενες. Θεατές μιας αλλόκοτης πραγματικότητας που μας κλέβει ζωτικό χώρο, θέτει σε εκκρεμότητα του τρόμου το άμεσο μέλλον μας και έχει σαν ιατρικό ανακοινωθέν σταθεροποιήσει την αντίδρασή μας σε καθεστώς συγκρατημένης αισιοδοξίας. Οπου το όριο της […]
Είναι σωστή εκείνη η παλιά φράση πως όπου κοιτάς αυτό θα δεις. Η πραγματικότητα είναι ένα αντικειμενικό μέγεθος, μία υπαρκτή διάσταση, αλλά σίγουρα έχει και πολλές δικλίδες ασφαλείας για να μην τρελαθείς. Δεν εθελοτυφλείς όταν επιλέγεις να κοιτάξεις προς το καλό, δεν φυγομαχείς όταν δεν δίνεις όλες τις μάχες του κόσμου, παρά μόνο όταν δεν […]
Οχι βέβαια πως είμαστε σε θέση να λυπηθούμε άλλους, αλλά ρίχνεις μια ματιά στους Βρετανούς και τους λυπάσαι. Τους λυπάσαι για το πώς μπέρδεψαν τον εγωισμό – τον καλό εγωισμό που είναι ταυτόσημος της αυτοεκτίμησης – με το τραγούδι του πιο επικίνδυνου λαϊκισμού. Πίστεψαν πως σε έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο εκείνοι θα τρέξουν ανέμελοι στο λιβάδι με […]
Είναι ένα περιβάλλον που ευνοεί το κακό, το κάνει να φαίνεται εύκολο και κυρίως το κάνει να μη φαίνεται και τόσο κακό
O καθένας μας έχει επιλέξει από πού θα παίρνει την τροφή του. Από πού θα ενημερώνεται, ποιους θα διαβάζει, ποια επιχειρήματα θα αγοράζει έτοιμα από ιστοσελίδες και εφημερίδες. Εχουμε κάνει εδώ και χρόνια μια επιλογή του δίκιου και επιλέγουμε εκείνους που το κολακεύουν και το επικυρώνουν. Σε όλα τα γνωστικά πεδία, σε όλες τις πολιτικές […]
