Στη Θράκη παίζεται κάτι παραπάνω από τη Θράκη. Παίζεται η εθνική και κοινωνική συνοχή μιας χώρας όταν η κυριαρχία της τίθεται σε αμφισβήτηση. Εμμέσως τώρα. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αύριο. Η γεωπολιτική αναταραχή, οι μεταναστευτικές ροές και οι μειονοτικές ραδιουργίες μπορεί να αποτελέσουν εκρηκτικό μείγμα.
Οι πληροφορίες για ανάμειξη της Τουρκίας στις πρόσφατες εκλογές, πληροφορίες για τις οποίες ενημερώθηκε εμπιστευτικά και με εντολή του Πρωθυπουργού ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν είναι παρά η κορυφή ενός επικίνδυνου παγόβουνου.
Κακώς αντιμετωπίστηκαν ανάλαφρα και επιπόλαια από την αντιπολίτευση. Η ενδεχόμενη χειραγώγηση της μουσουλμανικής μειονότητας από την Τουρκία δεν είναι απλώς ένα τυχαίο περιστατικό, ούτε ένα συνηθισμένο ζήτημα δικαιωμάτων. Είναι απειλή.
Εδώ και τριάντα χρόνια άλλωστε η ενσωμάτωση της μειονότητας στον εθνικό ιστό έχει κάνει κολοσσιαία βήματα στην κατεύθυνση της ισοπολιτείας και της ισονομίας. Οι διακρίσεις αποτελούν επονείδιστο παρελθόν της δημοκρατίας μας.
Από την άλλη, κανείς δεν διανοείται να καταλύσει την εθνική κυριαρχία σε ένα τμήμα της επικράτειας. Και φυσικά κανείς δεν διανοείται να το αφήσει έρμαιο στις διαθέσεις κάθε πράκτορα, τυχοδιώκτη ή κομπιναδόρου.
Η Ελλάδα έχει σύνορα. Τα σύνορα είναι στον Εβρο ή στο Αιγαίο. Και ασφαλώς φυλάσσονται.
Η πλημμύρα μεταναστών το 2015 και η απόπειρα εισβολής το 2020 στη Θράκη ήταν ένα είδος προειδοποίησης για ό,τι μπορεί να εξελιχθεί ανεξέλεγκτα.
Προφανώς τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Ευλόγως λοιπόν προσδοκούμε την ευρωπαϊκή συνδρομή στη φύλαξή τους και μακάρι η διαφαινόμενη ευρωπαϊκή συμφωνία για ένα νέο πλαίσιο μεταναστευτικής πολιτικής να αποδειχθεί αποτελεσματική.
Αλλά δεν είναι βέβαιο. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και οι ευρωπαϊκές συμφωνίες είναι συνήθως γεμάτες λεπτομέρειες.
Ούτως ή άλλως όμως η Θράκη, ο Εβρος, τα νησιά του Αιγαίου είναι πρωτίστως δική μας υπόθεση. Η Ελληνική Δημοκρατία είναι αρμόδια να διασφαλίσει την ασφάλεια και την προστασία τους.
Ολοι ευχόμαστε σε αυτό το υπέρτερο καθήκον να συμπράξει «έκαστος εφ’ ω ετάχθη». Η κυβέρνηση αλλά και η Δικαιοσύνη μαζί με τις αρχές ασφαλείας. Η αντιπολίτευση αλλά και όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Οχι να παθαίνουν κουφαμάρα ή παχυδερμισμό μόλις προκύψουν τίποτα ψηφαλάκια για μάζεμα.
Διότι οι εκλογές έρχονται και φεύγουν. Το καθήκον όμως παραμένει ακέραιο. Από την Κρήτη έως τον Εβρο.
