Μπαίνοντας στον τελευταίο μήνα του φθινοπώρου, οι απαιτήσεις της καθημερινότητας διατηρούνται σταθερά σε βαθιές πορφυρές αποχρώσεις. Η μόνη διέξοδος; Τακτικά διαλείμματα και ημερήσιοι επίλογοι αναζωογόνησης για να φορτιστούν επαρκώς οι εβδομαδιαίες μπαταρίες και, ταυτόχρονα, να ανέβει κατακόρυφα ο δείκτης κοινωνικοποίησης. Αυτό μεταφράζεται ιδανικά σε καθημερινές μετα-εργασιακές συνάξεις με κρασί και μεζέ σε σπίτια ή και κάπου αλλού, όπως λέει και το γνωστό άσμα.
Συναθροίσεις όπου τα μπουκάλια μπαίνουν στη μέση, μαζί με μεζέδες –παραδοσιακούς ή γκουρμέ, ανάλογα με τον οικοδεσπότη ή τον σεφ που επιλέγει το ταίριασμα οίνου και γεύσεων–, και, αν όλα πάνε καλά και η παρέα δέσει, συνήθως διαδέχονται το ένα το άλλο. Τη σειρά την καθορίζει πάντα η ομήγυρη, η οποία, ακολουθώντας τη σύγχρονη τάση, είναι τα τελευταία χρόνια όλο και πιο ενημερωμένη για τις ποικιλίες, τα αρώματα και τις ετικέτες που κυκλοφορούν τόσο στον ελληνικό όσο και στο διεθνή αμπελώνα.
Καθοριστικό ρόλο σε όλο αυτό έχει παίξει αναμφισβήτητα η Generation Z. Μια γενιά που μοιάζει να έχει απορρίψει τις καταχρήσεις των Millennials σε ό,τι αφορά το βαρύ αλκοόλ και τον καπνό και νιώθει εξαιρετικά άνετα ατμίζοντας στα όρθια με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι. Οι μεγαλύτεροι δεν είμαστε τόσο σκληροπυρηνικοί. Θέλουμε την καρέκλα ή τον καναπέ μας, μαζευόμαστε σε σπίτια ή δίνουμε ραντεβού μετά τη δουλειά σε καθιστά στέκια. Και πάλι, όμως, το καθαρό ποτό βαραίνει πολύ μετά το οκτάωρο. Ένα spritz μπορεί να σταθεί για πρώτο. Ωστόσο, επειδή Έλληνες είμαστε και δεν θα μείνουμε ποτέ στο ένα ποτήρι, το κρασί είναι η πιο ασφαλής επιλογή για ένα τραπέζι που αριθμεί πάνω από δύο συνδαιτυμόνες.
Όσο για τα πιάτα, αυτά φτιάχνονται πάντα για να μοιράζονται. Από τις σπριτσερίες που ακολουθούν το ιταλικό μοντέλο μέχρι τα ισπανόφερτα tapas bars και από τα γαλλικού τύπου μπιστρό μέχρι τα ελληνικά wine bars ή τα μοντέρνα γαστροκαφενεία, η λογική που επικρατεί στην κουζίνα είναι αυτή του μεζέ. Μια λογική στην οποία χωρούν τα πάντα: πίτσα, pinsa, μπρουσκέτες, αλοιφές, τηγανιές, ποικιλίες κ.ο.κ. Φαγητά που δεν απαιτούν απαραίτητα πιρούνι, τρώγονται σε μία μπουκιά και δεν διστάζουν να συνδυαστούν με οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο τραπέζι. Το μόνο που χρειάζεται ταίριασμα εδώ είναι το κρασί, αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι ειδικοί, για να κάνουν τις προτάσεις τους και να παντρέψουν ποικιλίες με γεύσεις.
Ενδεικτικά και επικροτώντας πάντα τις συμμετοχικές βραδιές που στήνονται, είτε αυθόρμητα είτε προγραμματισμένα, σε σπίτια ή μαγαζιά, μοιραζόμαστε τους δικούς μας ιδανικούς συνδυασμούς οίνων και πιάτων. Δοκιμάστε τους την επόμενη φορά που θα έχετε διάθεση για εξερεύνηση και κοινωνικοποίηση σηκώνοντας ψηλά το ποτήρι για να ευχηθείτε «και στα επόμενα!».
Εξωτικά και πικάντικα
Οι διεθνείς κουζίνες είναι υπεύθυνες για μερικά από τα πιο πολυφορεμένα, αλλά πάντα ευπρόσδεκτα finger foods των Ελλήνων. Κάποιες φορές νιώθουμε πως τρώγαμε από τα 5 μας spring rolls ή πως μεγαλώσαμε με καραμελωμένες φτερούγες κοτόπουλου και μίνι μπουρίτο, λιγότερο ή περισσότερο πικάντικα.
Φωτό: Shutterstock
Όλοι αυτοί οι έθνικ μεζέδες, μαζί με ό,τι πρωτεΐνη μπορεί να ντυθεί και να σερβιριστεί με μπαχαρικά ή σάλτσες τύπου barbecue, ταιριάζουν με το εντυπωσιακό ροζέ του Κτήματος Παλυβού Βυσσινόκηπος 2024. Με έντονη βυσσινί όψη και εκρηκτικό άρωμα από μαύρα και κόκκινα ώριμα φρούτα, δένει υπέροχα με τις εξωτικές εντάσεις των ασιατικών ή των tex-mex πιάτων.
Ελαφριά και φρέσκα
Μπορεί τα after-office drinks ως πρόταση και μόνο να καταργούν την ιδέα της εγκράτειας –πόσο μάλλον της δίαιτας–, παρ’ όλα αυτά υπάρχουν πολλοί που δεν λένε όχι σε ένα ποτήρι κρασί, αρκεί να συνοδεύεται από τις σωστές βραδινές διατροφικές επιλογές. Πιάτα ελαφριά, που δεν προκαλούν δυσπεψίες πριν από τον ύπνο, όπως σαλάτες ή, έστω, ζυμαρικά με λευκές σάλτσες και εποχικά αρωματικά, προτιμώνται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Φωτό: Shutterstock
Δίπλα τους πρέπει να σερβιριστεί ένα εξίσου φρέσκο, διαυγές και αρωματικό λευκό κρασί, όπως το Αγρίμι του Κτήματος Κοκοτού από 60% Ροδίτη και 40% Σαββατιανό. Ισορροπημένο, με λαμπερή λεμονοπράσινη όψη και μυρωδιές από λευκά άνθη και εσπεριδοειδή, απενοχοποιεί τελείως μια βραδιά εκτός διατροφικού προγράμματος. 
Εκλεπτυσμένα, αλλά με twist
Τι αξίζει η ζωή μας αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να μπολιάσουμε την καθημερινότητά μας με μικρές δόσεις πολυτέλειας; Για παράδειγμα, μια φέτα καπνιστού σολομού που ξαπλώνει πάνω σε μια μπρουσκέτα αλειμμένη με τυρί κρέμα ή μια φιλεταρισμένη πέστροφα στολισμένη με μυρωδικά που απογειώνουν τη βουτυράτη γεύση της;
Φωτό: Shutterstock
Τέτοια πιάτα με πρωταγωνιστές τα πλούσια λευκά κρεμώδη τυριά αναδεικνύονται μοναδικά από ένα αφρώδες λουλουδένιο κρασί. Μία από τις κορυφαίες ελληνικές ετικέτες του είδους είναι η Amalia Vintage 2022 του Kτήματος Τσέλεπου από 100% Μοσχοφίλερο. Με στοιχεία ανθών και φρέσκων φρούτων και νότες μπριός και ζύμης τάρτας, διαθέτει την απαραίτητα υψηλή ζωηρή οξύτητα που το κάνει ιδανικό ακόμα και για απεριτίφ.
Βραδιά για σούσι
Αν τα wine bars ξεφυτρώνουν πλέον σαν τα μανιτάρια σε όλες τις γειτονιές της πόλης, τι μπορεί να πει κανείς για τα (ελληνιστί) σουσάδικα; Άλλα κάνουν μόνο delivery και άλλα έχουν waiting list εβδομάδων για ένα τραπέζι, όλα τους όμως βάζουν το λιθαράκι τους στη ραγδαία αναπτυσσόμενη αγάπη των Ελλήνων για την ιαπωνική κουζίνα.
Φωτό: Shutterstock
Μάκι, σασίμι και νιγκίρι στρώνονται στο τραπέζι για να τσιμπούν όλοι, σε ένα περίεργο κράμα ανατολίτικης και μεσογειακής σύμπραξης γεύσεων και συνηθειών. Δίπλα τους, ένα εξαιρετικό δείγμα σαντορινιού από 100% Ασύρτικο, η Σαντορίνη 2024 του Οινοποιείου Βασάλτης. Σχολαστική διαλογή, πίεση ολόκληρων τσαμπιών, ζύμωση σε δεξαμενές ανοξείδωτου χάλυβα και συμβίωση με τις λεπτές λάσπες για επτά μήνες συνθέτουν ένα νόστιμο και πολύπλοκο κρασί με έντονη αρωματική έκφραση και ισορροπία.
Για pizza ή pinsa lovers
Ιταλικές ζύμες ωρίμανσης σε αυστηρές συνθήκες υγρασίας, με ειδικά άλευρα, τυριά και αλλαντικά που παράγονται στη γείτονα χώρα. Για να μην πούμε για τις σάλτσες, αποκλειστικά φτιαγμένες από ντομάτες San Marzano για έξτρα νότες αυθεντικότητας. Οι πιτσαρίες της Αθήνας –και όχι μόνο– έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο και πλάι στα κλασικά spritz τους σερβίρουν κρασί που δένει αρμονικά με τις άλλοτε απλές και άλλοτε πολύπλοκες γεύσεις των τυριών και των αλλαντικών που χρησιμοποιούν.
Φωτό: Shutterstock
Ένα τέτοιο είναι το Lav 2023 από τα Αleris Wines από Αγιωργίτικο και ελάχιστη Μαλαγουζιά (4%). Άμεσο, εξωστρεφές, με φρέσκα μαύρα και κόκκινα φρούτα, διακρίνεται για την ισορροπία, την εύκολη ροή και το απρόσμενα μακρύ φρουτώδες τελείωμά του. Ό,τι topping κι αν επιλέξετε για την πίτσα σας, μπορεί να σταθεί αντάξια στο πλευρό της.
Όταν μυρίζει Ελλάδα
Αν υπάρχει μια χαρακτηριστική ελληνική γεύση, ένα τυρί για το οποίο η χώρα μας φημίζεται στο εξωτερικό και αποτελεί σταθερά την πρώτη επιλογή σε μια πιατέλα της παρέας, αυτή είναι η γραβιέρα. Μια γραβιέρα ωρίμανσης μπορεί να υποστηρίξει κάθε τραπέζι και κάθε μενού, είτε πρόκειται για fine dining είτε για ένα φιλικό μάζεμα στο σπίτι. Βάλτε πλάι της και δύο κατσικίσια μαλακά τυριά με αρωματικά βότανα και δεν χρειάζεται να ζητήσετε τίποτα περισσότερο.
Φωτό: Shutterstock
Στα ποτήρια, αφήστε να ρέει η Malagouzia 2024 του οινοποιείου της οικογένειας Καραδήμου. Ένα εύγευστο και απόλυτα σύγχρονο κρασί που δουλεύεται πολύ στο αμπέλι και γνωρίζει ελάχιστες επεμβάσεις στο οινοποιείο. Τυπικό, αλλά και πολυδιάστατο αρωματικά, έχει ισορροπία, φρεσκάδα και σπάνιο βάθος που το καθιστούν ικανό να πλαισιώσει επίσης ψητά ψάρια από το δίχτυ – άλλο ένα πιάτο-παράσημο της ελληνικής κουζίνας.
Το κλασικό τσιμπούσι
Κάτι ποδοσφαιρικές βραδιές στο σπίτι ή οικογενειακές γιορτές με μπούγιο και σχάρες που ανάβουν ζητούν ρετσίνα. Γιατί –κακά τα ψέματα– μόνο μια ρετσίνα μπορεί να σταθεί δίπλα σε λιπαρά σαγανάκια, αρνίσια παϊδάκια ψημένα στα κάρβουνα και όλα αυτά που στρώνονται σε ένα τυπικό ελληνικό παρεΐστικο τραπέζι.
Φωτό: Shutterstock
Τότε, σε αυτές τις βραδιές που τα ηχεία παίζουν τέρμα λαϊκά, από τα παλιά, τα ωραία, τα ποτήρια γεμίζουν με Retsina Παπαγιαννάκος από 100% Σαββατιανό που καλλιεργείται σε ξερικούς αμπελώνες εβδομήντα και πλέον ετών της νοτιοανατολικής Αττικής. Σύγχρονη, ισορροπημένη και δροσιστική, βγάζει έντονα τα αρώματα από τα κωνοφόρα των δασών του λεκανοπεδίου, δεμένα με μεσογειακά βότανα και εσπεριδοειδή.
Για τους αναποφάσιστους
Σε μια παρέα υπάρχουν πάντα κι εκείνοι που δεν ξέρουν τι θέλουν. Δεν ξέρουν αν πεινούν, δεν ξέρουν τι θέλουν να φάνε, ζητούν από τους άλλους να παραγγείλουν με την πρόφαση ότι ίσως τσιμπήσουν κάτι και στο τέλος καταλήγουν με το στομάχι άδειο και ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, έτοιμοι να το γεμίσουν ξανά και ξανά.
Φωτό: Shutterstock
Σε αυτό το ποτήρι υπάρχει πιθανότατα το νέο κρασί της Οινοποιίας Μαρκόγιαννη από τη Σκιλλουντία της Ηλείας. Το Chloris 2024 είναι ένα καταπληκτικό γενικό αντικλείδι για κάθε οινόφιλη συνάθροιση, μιας και η μοναδική του προσωπικότητα –που αναβλύζει ώριμα μικρά άνθη, μεσογειακά βότανα και φρέσκα λευκόσαρκα φρούτα– μπορεί να γοητεύσει από μόνη της κάθε συνδαιτυμόνα ή να αποτελέσει αφορμή ατέρμονων γευστικών πειραματισμών. Όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.
