Αν και οι ταινίες αυτής της εβδομάδας  δε διακρίνονται για τους τρανταχτούς  νέους τίτλους τους,  προσφέρονται για κινηματογραφική έξοδο με μια ιδιαίτερη κωμωδία για τον Σαλβαδόρ Νταλί, μια περιπέτεια της «σειράς» για ποπ κορν και χαλάρωση και μια θαυμάσια ταινία του Τζιμ Τζάρμους που επαναπροβάλλεται σε νέα κόπια 25 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της.

Βαθμολογία

5: εξαιρετική

4: πολύ καλή

3: καλή

2: ενδιαφέρουσα

1: μέτρια

0: απαράδεκτη

Νταααααλί! (Daaaaali!)

Παραγωγή: Γαλλία, 2024

Σκηνοθεσία: Κεντέν Ντιπιέ

Ηθοποιοί: Εντουάρ Μπαέρ, Ζιλ Λελούς, Αναΐς Ντεμουστιέ, Πίο Μαρμάι

Με πέντε ηθοποιούς στον ρόλο του Ισπανού σουρεαλιστή ζωγράφου Σαλβαδόρ Νταλί (1904-1989), ο επίσης σουρεαλιστής (και πλακατζής) Γάλλος σκηνοθέτης Κεντέν Ντιπιέ, το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρεται να κάνει είναι μια «καθαρή» βιογραφία του πρώτου. Ακόμα και ο τίτλος μοιάζει με αστείο αφού τα «α» στον τίτλο Νταλί είναι πέντε, όσοι και οι ηθοποιοί που τον υποδύονται (Εντουάρ Μπαέρ, Ζιλ Λελούς, Πίο Μαρμάι, Ντιντιέ Φλαμάντ και Τζόναθαν Κόεν).

Ο Ντιπι παρακολουθεί τον Νταλί σε διάφορες «φάσεις» της ζωής του, χωρίς φυσικά να ξεκαθαρίζει με ακρίβεια ποιές είναι αυτές οι φάσεις αλλά έχοντας ως άξονα της κεντρικής ιστορίας ένα αλλόκοτο και μάλλον ασήμαντο «επεισόδιο» που δεν έχει καν σημασία αν συνέβη ή όχι στην πραγματικότητα: μια δημοσιογράφος (Αναίς Ντεμουστιέ) προσπαθεί να πάρει συνέντευξη από τον Νταλί και αυτή η προσπάθεια θα διαρκέσει πολύ χρόνο αφού ο Νταλί όντας αυτός που είναι, για διάφορους λόγους την ανέβαλε συνέχεια.

Οι ταινίες του Κεντέν Ντιπιέ συνδέονται άμεσα με αυτό που πολλές φορές αυθαίρετα αποκαλούμε «σουρεαλισμό». Συνήθως είναι πολύ αστείες αν και σχεδόν πάντα κρύβουν μια πτυχή πικρίας, αρκεί να θυμηθεί κανείς την πιο γνωστή του, «Απίστευτο και όμως αληθινό», στην οποία η ιδέα ήταν ότι μια τρύπα μέσα σε ένα σπίτι οδηγούσε σε ένα υπόγειο από το οποίο αν αποφάσιζες να μπεις θα έβγαινες νεότερος.

Οπότε εδώ, ο Ντιπιέ αντιμετωπίζει τον αλλοπρόσαλλο, απρόβλεπτο, αναβλητικό, εγωϊστή, σνομπ και νάρκισσο Νταλί σαν μια υπερ-καρικατούρα (που ίσως όντως ήταν) για να φτιάξει μια ταινία υπερ-καρικατούρα πολύ πιο διασκεδαστική απ’ όσο ήταν π.χ. η «Daliland» της Μαίρη Χάρον όπου Νταλί είναι ο Μπεν Κίνγκσλεϊ αλλά το σύνολο βαρετό. Κάθε τι που συμβαίνει στο «Νταααααλί!» διακρίνεται από σκανδαλώδη σκηνοθετική ελευθερία (στην εισαγωγή για παράδειγμα βλέπουμε ένα πιάνο να ουρεί στη φύση) την οποία ή δέχεσαι και γελάς ή απορρίπτεις και ξεχνάς.

Σε μας συνέβη το πρώτο.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΚΑΡΜΕΝ – ΣΤΕΛΛΑ – ΔΑΦΝΗ – ΟΡΦΕΑΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑΣ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΝΙΚΗ: ΑΛΕΞ

———————————————–

Crocodile (Ageo)

Παραγωγή: Νότια Κορέα, 1996

Σκηνοθεσία: Κιμ Κι Ντουκ

Ηθοποιοί: Τσο Τζαε Χιουν, Τζάε Χονγκ Αν κ.α.

Εναποθέτοντας το βάρος της ιστορίας σε έναν σχετικά νέο, οξύθυμο κλοσάρ, με το παρατσούκλι «Κροκόδειλος» (Τσο Τζαε Χιουν), του οποίου την καθημερινότητα στην Σεούλ παρακολουθούμε, ο Κιμ Κι Ντουκ (1960 – 2020), δημιουργός έργων όπως η «Πιετά», το «Νησί» και το αριστούργημά του, «Ανοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και πάλι… άνοιξη», υπέγραψε το δυναμικό ντεμπούτο του στην σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας, η οποία μάλιστα διανέμεται για πρώτη φορά εμπορικά στην Ελλάδα (παίζεται αποκλειστικά στoν κινηματογράφο ΑΤΕΝΕ).

Ανέκαθεν, η ποιητική ατμόσφαιρα μέσα από την σχολαστική παρατήρηση, εις βάρος πολλές φορές της «καθαρής» αφηγηματικής δομής, ήταν το πιο έντονο στοιχείο των τανιών του Κορεάτη σκηνοθέτη και αυτή την ατμόσφαιρα θα βρούμε και στο «Crocodile». Το φιλμ μας μεταφέρει στο περιθώριο μιας μεγαλούπολης όπως η Σεούλ, και με «ξεναγό» τον Κροκόδειλο μας κάνει μάρτυρες τσακωμών, επεισοδίων σε δουλειές του ποδαριού, εκρήξεων οργής απέναντι στους δύο ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα του, ένα παιδί και έναν μεσήλικα είτε σε αγνώστους.

Ολα αμπαλαρισμένα σε ένα περιτύλιγμα ζωώδους συμπεριφοράς, πρωταρχική έκφραση της οποίας είναι η βία. Ο ήρωας δείχνει μονοκόματος, όμως τελικά ίσως να μην είναι γιατί ο Κιμ Κι Ντουκ, μέσα από την γνωριμία του με μια γυναίκα την οποία ο Κροκόδειλος σώζει από την αυτοκτονία τον φτιάχνει έτσι ώστε να να αναρωτιόμαστε διαρκώς για ποιόν λόγο βρίσκεται στην θεση που βρίσκεται. Ταυτιζόμαστε μαζί του ενώ είναι ένας πολύ αντιπαθητικός ήρωας.

Το «Crocodile» διακρίνεται από μια σκηνοθετική ωμότητα και ίσως ενίοτε να έχει την όψη πρωτόλειου. Όμως στις επόμενες ταινίες του, το ύφος του Κιμ Κι Ντουκ θα αρχίσει να γλυκαίνει, όπως και η ματιά του παρά τις απότομες εκρήξεις βίας που όπως και εδώ, αποτελούν το χαρακτηριστικό του. Σε κάθε περίπτωση μια ταινία που αξίζει να έχουν υπόψη τους όσοι ακολουθούν και εκτιμούν το έργο αυτού του πολύ ιδιαίτερου δημιουργού.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ATENE

———————————————–

Bad Boys Ride or Die

Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024

Σκηνοθεσία: Αντίλ Ελ Αρμπί, Μπιλάλ Φαλάχ

Ηθοποιοί: Γουίλ Σμιθ, Μάρτιν Λόρενς, Βανέσα Χάτζενς κ.α.

Είκοσι εννέα χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνισης ως «Κακά παιδιά», ο Γουίλ Σμιθ και ο Μάρτιν Λόρενς υποδύονται για τέταρτη φορά τους αστυνομικούς του Μαϊάμι Λόουρι και Μπερνέτ οι οποίοι εδώ θα πρέπει να ξελασπώσουν το όνομα του πεθαμένου προϊσταμένου τους (Τζο Παντολιάνο). Ο τελευταίος, μετά θάνατον κατηγορείται για διαφθορά και έχοντας υποψιαστεί ότι κάτι τέτοιο πρόκειται να συμβεί έχει και έτοιμα βίντεο με τον ίδιο να καθοδηγεί αναλόγως τα παλικάρια.

Bιντεοκλιπίστικης αισθητικής (όπως το περιμένεις) και με ένα εντελώς ανεκδιήγητο σενάριο που επιτρέπει όλα τα απίστευτα να γίνουν αληθινά, η τελευταία ταινία της γνωστής κινηματογραφικής «σειράς» αν κάπου διαφέρει από τις προηγούμενες είναι ότι γίνεται ακόμα πιο υπερβολική, ακόμα πιο θορυβώδης, ακόμα πιο ανόητα σπάταλη σε όλα. Σε τίποτα απολύτως δεν μπορείς να δεχτείς στα σοβαρά στην ταινία, ενώ τα αστεία που υποτίθεται κάνει ο Μάρτιν Λόρενς (ο οποίος επιμένει να τρώει junk food ενώ έχει γλιτώσει στο παρά τρίχα από έμφραγμα) είναι κανονικά παγάκια.

Βεβαίως οι φαν του ντουέτου ενδεχομένως να μείνουν απολύτως ικανοποιημένοι από την όλη βαβούρα της ταινίας, αν και όλοι οι υπόλοιποι θα νιώσουν ότι σπαταλούν τον χρόνο τους. Πάντως, το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του «Bad boys Ride or die» είναι ότι σε κάποιες στιγμές σκέφτεσαι ότι χρήση ψηφιακών εφέ μπορεί να έγινε ακόμα και στα πρόσωπα των Σμιθ και Λόρενς διότι δείχνουν ακριβώς τα ίδια όπως πριν από 29 χρόνια.

Βαθμολογία: 1

ΑΘΗΝΑ: ΝΑΝΑ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΙΓΛΗ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – ΟDΕΟN κ.α.

———————————————–

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ

Detective Conan: The million-dollar pentagram

Mobile

Μια ακόμη ταινία της γνωστής anime ιαπωνικής κινηματογραφικής σειράς «Detective Conan», το ιαπωνικό κινούμενο σχέδιο «Detective Conan Το Άστρο του Ενός Εκατομμυρίου» (Detective Conan: The million-dollar pentagram, 2024) του Τσίκα Ναγκαόκα ακολουθεί το «Ντετέκτιβ Κόναν: Το Μαύρο Υποβρύχιο» που είδαμε στις αίθουσες πριν από ένα περίπου μήνα. Οι περιπέτειες του ντετέκτιβ που βρίσκεται «εγκλωβισμένος» στο σώμα ενός έφηβου αγοριού συνεχίζονται στο ίδιο μοτίβο. Θυμίζουμε ότι το manga έκανε το ντεμπούτο του το 1994, έχοντας κυκλοφορήσει 104 τόμους με συνολικές πωλήσεις 270 εκ. αντιτύπων παγκοσμίως, ενώ τεράστια δημοφιλία έχει γνωρίσει και η ομώνυμη σειρά anime, η οποία έχει προβληθεί σε 40 χώρες.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – VILLAGE MALL κ.α ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE COSMOS κ.α.

Επανεκδόσεις

«Ghost Dog: Ο τρόπος των σαμουράι» (Ghost Dog: The way of the samurai, ΗΠΑ, 1999) του Τζιμ Τζάρμους.

«Ασχέτως από το τι πρόκειται να του συμβεί, ο σαμουράι μένει πάντα πιστός στους κώδικές του». Απόσπασμα από το «Βιβλίο του σαμουράι» που αποτελεί την βάση αυτού του μικρού αριστουργήματος του Τζιμ Τζάρμους. Ο αμερικανικός πολιτισμός είναι για αυτόν το αποτέλεσμα ενός μείγματος πολλών διαφορετικών πολιτισμών και το «Ghost Dog», αποτελεί ζωντανό παράδειγμα αυτής της θεωρίας. Πάνω από όλα, η ταινία του είναι μια απολαυστική μικρογραφία της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας. Ενώ διαδραματίζεται σε μια πόλη με λίγους κατοίκους, κάπου στον Βορρά, βρίσκουμε μέσα της έναν αφρικανοαμερικανό σύγχρονο σαμουράι, τον Ghost Dog (Φόρεστ Γουίτακερ), μια συμμορία ιταλοαμερικανών γκάνγκστερ ανίκανων να πληρώσουν το νοίκι για το στέκι τους, έναν γαλλόφωνο μαύρο παγωτατζή που δεν μιλά λέξη αγγλικά, και σε «περάσματα» ιάπωνες, πορτορικάνους και ινδιάνους Καγιούγκα. Μέσα από μια ασήμαντη γειτονιά, ο σκηνοθέτης χαρτογραφεί μια ολόκληρη κοινωνία, βρίσκοντας τρόπους να συνδυάσει ακόμα και την σιτσιλιάνικη νοοτροπία με την μουσική ραπ και την χιπ χοπ (σημειωτέον το σάουντρακ του RZA είναι καταπληκτικό).

Βαθμολογία: 5

ΑΘΗΝΑ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΑΜΙΚΟ – ΟΑΣΙΣ κ.α.

Θεέ μου, τι σου κάναμε; (Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu?, 2014) του Φιλίπ ντε Σοβερόν

Ταινία που στην εποχή της απέκτησε διαστάσεις εισπρακτικού φαινομένου όχι μόνον στην Γαλλία αλλά σε όλον τον κόσμο όπως και στη χώρα μας. Εδώ, ένας Αραβας, ένας Εβραίος, ένας Κινέζος και ένας Αφρικανός είναι τα πρόσωπα που οι τέσσερις κόρες ενός κλασικού ζευγαριού λευκών γάλλων καθολικών (Κριστιάν Κλαβιέ, Σαντάλ Λομπί) αποφασίζουν να παντρευτούν. Τα όσα προκύπτουν φτιάχνουν το εύθυμο κλίμα μιας έξυπνης φάρσας την οποία μάλιστα ακολούθησε δύο συνέχειες, το 2019 και το 2021. Βέβαια, έχει χιλιοπαιχτεί στην τηλεόραση.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΦΙΛΟΘΕΗ – ΑΜΥΝΤΑΣ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΛΟΜΑ κ.α.