Τον Δεκέμβριο του 2021 ο Ανδρέας Λοβέρδος ήταν υποψήφιος αρχηγός του ΠαΣοΚ. Τον Ιούλιο του 2023 αποφάσισε ότι δεν θέλει να έχει ούτε την ιδιότητα του απλού μέλους του κόμματος. Αυτή που πιθανότατα απέκτησαν όσοι θέλησαν να τον ψηφίσουν για πρόεδρο του ΠαΣοΚ και στη συνέχεια για βουλευτή του βόρειου τομέα της Β’ Αθηνών.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν τον κ. Λοβέρδο στην απόφαση αυτή; Τους εξηγεί σε μια εμπιστευτική επιστολή προς τον κ. Ανδρουλάκη. Τι λέει σε αυτή την επιστολή; Κανείς δεν γνωρίζει. Ούτε οι στενοί συνεργάτες του κ. Ανδρουλάκη, ούτε οι στενοί συνεργάτες του κ. Λοβέρδου. Αυτό ισχυρίζονται. Οι λόγοι παραίτησης του κ. Λοβέρδου είναι …εμπιστευτικοί.
Αλλά, τι πάει να πει εμπιστευτική επιστολή; Θα το αντιλαμβανόμουν αν στην επιστολή περιγραφόταν πρόσωπα και ποινικές συμπεριφορές που ανάγκασαν τον κ. Λοβέρδο σε παραίτηση. Αλλά στη δήλωση του αναφέρει ότι οι λόγοι είναι «αμιγώς πολιτικοί».
Αυτόματα, από τη στιγμή που οι λόγοι παραίτησης είναι «αμιγώς πολιτικοί» δεν μπορεί να είναι άκρως εμπιστευτικοί. Δεν μπορεί να είναι υπόθεση των δύο η παραίτηση αυτή. Του Ανδρουλάκη και του Λοβέδρου. Και δεν μπορεί να είναι για ένα από λόγο. Γιατί υπάρχουν και οι εκατοντάδες πολίτες που ψήφισαν τον κ. Λοβέρδο στις εκλογές του Μαΐου. Αυτοί δεν δικαιούνται να γνωρίζουν τους λόγους που τους αποχαιρέτησε; Θα πρέπει να τους υποθέσουν, να τους μαντέψουν;
Αν η επιστολή παραίτησης του κ. Λοβέρδου αιφνιδίασε, η τακτική της εμπιστευτικής επιστολής, ξάφνιασε. Γιατί έχει τρύπες. Θεσμικές. Δεν λογοδοτεί στον κ. Ανδρουλάκη ο κ. Λοβέρδος. Στους ψηφοφόρους του και στη βάση του κόμματος του λογοδοτεί. Σε αυτούς όφειλε να εξηγήσει. Επέλεξε να τους αφήσει να αναρωτιούνται. Απλά τους είπε ότι «η απόφαση μου είναι για καλό». Για καλό τίνος, πάντως, δεν διευκρίνισε. Ίσως για καλό του ΠαΣοΚ. Ίσως, του ίδιου. Ίσως, εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα, όλων μαζί.
