Τα νούμερα για την κυβέρνηση δεν είναι καλά – για την ακρίβεια πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και το βασικότερο δεν ανακάμπτουν ούτε από το μπαράζ των παροχών που εξαγγέλλει με ρυθμούς πολυβόλου ο πρόεδρος Αλέξης (και όχι μόνον αυτός…). Οι απανωτές μετρήσεις εμφανίζουν, πληροφορούμαι, την εξής εικόνα: κάθε φορά που κάνει μια εξαγγελία ο πρόεδρος, η διαφορά από τη ΝουΔού μειώνεται κατά τρεις ή τέσσερις μονάδες, κυρίως εξαιτίας της αύξησης της συσπείρωσης της εκλογικής βάσης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, λέει, διαρκεί όσο και τα θαύματα: τρεις το πολύ ημέρες. Μετά τα ποσοστά επανέρχονται στα ίδια φτωχά, μίζερα και κακομοίρικα επίπεδα, διότι οι εξαγγελίες θεωρούνται δεδομένες και ως εκ τούτου δεν προσκομίζουν το παραμικρό πολιτικό όφελος. Ο πρόεδρος τσαντίζεται, ζητάει προτάσεις για να δει πώς θα αλλάξει το κλίμα, οι προτάσεις είναι μία από τα ίδια, και το πράγμα μοιάζει με σκύλο που κυνηγάει επί ματαίω, την ουρά του.
Το τελευταίο που εφαρμόζεται τώρα είναι, λέει, η «δύναμη της εικόνας του Τσίπρα» – τουτέστιν, τον έπεισαν ότι πρέπει να πάρει το παιχνίδι πάνω του για να αντιστρέψει το κλίμα. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, τον βλέπουμε συχνότερα στη Βουλή, και όποτε θα έχει χρόνο από εδώ και πέρα θα πραγματοποιεί μίνι επισκέψεις, μισής ή ολόκληρης ημέρας στην περιφέρεια αξιοποιώντας διάφορες ευκαιρίες. Εξ αυτού του λόγου χθες «πετάχθηκε» μέχρι τα ηρωικά Καλάβρυτα, σήμερα πηγαίνει Κάλυμνο και την επόμενη εβδομάδα ίσως βρεθεί στη Θράκη όπου το κλίμα δεν είναι τόσο άγριο γι» αυτόν, όσο στη Μακεδονία.
Εμείς πάντως για κάτι τέτοια λέμε στην εύανδρο Ηπειρο (με άψογη as usual οξφορδιανή προφορά που στέλνει περίπατο τους ανά τη χώρα δασκάλους της αγγλικής γλώσσας) το «bad village the few houses» – ήτοι (στο περίπου δηλαδή…) «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια»!
Κινδυνολογία Ι
Το άλλο που αφορά τον πολιτικό σχεδιασμό που έχει ασπασθεί πλήρως ο πρόεδρος Αλέξης ως το σωσίβιο προκειμένου να ανακάμψει το κόμμα «με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» ΣΥΡΙΖΑ, είναι η απελπισμένη κινδυνολογία ότι η χώρα και ο λαός της κινδυνεύουν από την ανεξέλεγκτη δράση των φασιστικών – ναζιστικών δυνάμεων. Και πως η μόνη σωτηρία που υπάρχει είναι να γίνουμε όλοι ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσουμε να γλιτώσουμε από τη λαίλαπα που επέρχεται.
Οπως θα έχουν παρατηρήσει οι προσεκτικοί αναγνώστες μας, ο σχεδιασμός αυτός συμπληρώνεται και με κάτι ακόμη: με την προσπάθεια να ταυτιστεί η ΝουΔού με την Ακροδεξιά και τον ναζισμό. Πολλοί γελάνε με την προσπάθεια αυτή, και άλλοι καγχάζουν με το απολύτως καταδικασμένο εγχείρημα. Και όμως. Πρωθυπουργός, υπουργοί, στελέχη, επιμένουν να υπερακοντίζουν καθετί που ακουμπάει στην Ακροδεξιά, και παράλληλα, τονίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν είναι ο Μητσοτάκης που κάνει κουμάντο στη ΝουΔού, όχι. Τα κουμάντα τα κάνει ο Αδωνις με τον Βορίδη. Που ο Αδωνις τότε είχε πει αυτό και εκείνο, και ο Βορίδης μια φορά κι έναν καιρό κρατούσε ένα τσεκούρι και έκοβε βόλτες στους δρόμους μαζί με κάτι άλλους κολλητούς. Γιατί επιμένουν οι συριζαίοι τόσο πολύ στην υπόθεση Ακροδεξιά – φασισμός – ναζισμός – ΝουΔού;
Διότι, αποκαλύπτω τώρα, οι επικοινωνιολόγοι που χρησιμοποιούν (και κάτι… Κουβανέζοι, λέει, ανάμεσα σε αυτούς) τους έχουν πει ότι μόνο έτσι θα κινητοποιήσουν τα αντιδεξιά ανακλαστικά των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς, και κατόπιν αυτοί, οι κεντροαριστεροί ως δημοκράτες, θα πάνε ομαδικά να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ!
Εισηγούμαι να αλλάξουν πλευρό, επειγόντως. Θα… πιαστούν!
