Εμπόλεμες ζώνες παντού γύρω μας. Γυμνές ζωές επιχειρούν να ζήσουν σε έναν καιόμενο και καταστρεφόμενο πλανήτη. Βία και βίος συνώνυμες λέξεις. Πάσχα κυρίου Πάσχα. Η προσδοκία της Ανάστασης.
Η Παναγία γυμνώνει το στήθος. Είναι αποφασισμένη. Μια αγέρωχη, μη διαπραγματεύσιμη, σοβαρότητα διαπερνά το βλέμμα της. Σε κοιτάζει ίσια στα μάτια. Πιάνει το στήθος της. Θα θηλάσει τον εσταυρωμένο γιο της. Σε καμιά εκκλησία δεν βρίσκεται αυτή η εικόνα. Είναι μοναδική και ανεύρετη. Ο Γάλλος ψυχίατρος Samuel-Lajeunesse (κατά τον Γιώργο Χειμωνά ‘’ο γιατρός Ινεότης’’) την είχε βρει, τη δεκαετία του 70 στο Παρίσι πεταμένη στα σκουπίδια. Τη δώρισε στον ψυχαναλυτή Θανάση Τζαβάρα, που με τη σειρά του μας την παραχώρησε για να την εκθέσουμε στην πιο σημαντική έκθεση της ζωής μου: ‘’Στην Άλλη Όχθη’’. Μια διεθνής εικαστική έκθεση που φτιάξαμε με την Κατερίνα Κοσκινά και τον Γιάννη Κασπίρη to 2004 στα πλαίσια της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Συνταραχτικά εκθέματα ψυχικά διαταραγμένων δημιουργών από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Εργα τέχνης που συνδέονται με το βίωμα της ψυχικής οδύνης και την εμπειρία του ψυχιατρικού εγκλεισμού. Στη προμετωπίδα της έκθεσης φάνταζε αυτή η μοναδική εικόνα του εσταυρωμένου στην αγκαλιά της Θεομήτορος..
«Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες;» Kι έπειτα πιο σιγανά προς την Παναγία που σπαράσσει στα πόδια του: «Μητέρα πεθαίνω»
Κι αν αυτός είναι ο κόσμος; Kι αν αυτό ονομάζεται ένας κόσμος; «Μαμά πεθαίνω».
Η οδύνη, η ανείπωτη οδύνη .Kαι μια τρελή φαντασίωση: O νεκρός εσταυρωμένος θα θηλάσει το μητρικό γάλα. Θα αναστηθεί. Η σταύρωση θα ακυρωθεί. Ως νεκρός, ο εσταυρωμένος θα ζωντανέψει από το μητρικό γάλα.
