Ενας άνθρωπος μόλις 22 ετών έπεσε νεκρός από επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς.
Ο θάνατός του δεν είναι μόνο αδόκητος. Είναι και αδιανόητος.
Αφενός, επειδή είναι αδιανόητη τόση έκκριση μίσους ανάμεσα στους οπαδούς μιας κροατικής και ελληνικής ομάδας. Τι είχαν άραγε να χωρίσουν;
Και αφετέρου, επειδή ένα κομβόι αυτοκινήτων με κροατικές πινακίδες κυκλοφορίας και εξοπλισμένους επιβαίνοντες έφτασε ανενόχλητο από τα σύνορα της χώρας έως την πρωτεύουσά της. Ούτε έναν τυπικό έλεγχο δεν μπήκαν στον κόπο να κάνουν οι αστυνομικές αρχές;
Δεν είναι επομένως το ποδόσφαιρο που ζει μια τραγωδία. Είναι η χώρα.
Κανένα μέτρο πρόληψης δεν φαίνεται να λειτούργησε, κανένα επιχειρησιακό σχέδιο δεν μπήκε σε εφαρμογή.
Η επέμβαση της αστυνομίας και οι δεκάδες συλλήψεις ήρθαν πολύ αργά, ο φόρος αίματος είχε ήδη κατατεθεί.
Αφού συνέβη λοιπόν το αδιανόητο, δεν μπορεί παρά να περιμένει κανείς το αυτονόητο.
Να αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που, αντί να δράσουν άμεσα, παρέμειναν απλώς θεατές μιας εισβολής χούλιγκανς κι ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος.
Σε εκείνους που έβλεπαν απλώς τους εγκληματίες να περνούν.
