Εχθές, ανεβαίνοντας την «Εθνικής Αντίστασης» στη Καισαριανή για να «πιάσω τον Μάη» στο ερειπωμένο Φραγκομονάστηρο – δυο βήματα πιο κάτω από το Μοναστήρι – συνάντησα τρία γραφεία κηδειών, ανοιχτά και τα τρία τέτοια μέρα.
Και δεν ξέρω γιατί έφερα στο νου μου τη φράση του Μοντεσκιέ «Θα ήθελα να καταργήσω τα γραφεία κηδειών. Πρέπει να κλαίμε τους ανθρώπους όταν γεννιούνται και όχι όταν πεθαίνουν».
Στα λιγοστά δυόροφα προσφυγικά που έχουν ξεμείνει επί της λεωφόρου, ολόφρεσκα στεφάνια από τριαντάφυλλα.
Να θαυμάζεις και να απελπίζεσαι, μονολόγησα.
Δεν υπάρχει, επί του παρόντος, άλλη επιλογή.
