«Το τι ακριβώς συνέβη στην πτήση ΜΗ370 της Malaysia Airlines δεν θα βρεθεί από τα συντρίμμια που εντοπίζονται στον Ινδικό Ωκεανό αλλά σε στοιχεία γύρω από το πρόσωπο του κυβερνήτη. Ολες οι θεωρίες συγκλίνουν ότι κάποιος έκανε κάτι στο αεροπλάνο και το έριξε» λέει στο «Βήμα» πηγή από υπηρεσία διερεύνησης αεροπορικών ατυχημάτων που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της γιατί το συμπέρασμα ότι κάποιος από το πλήρωμα ευθύνεται για την πτώση της πτήσης ΜΗ370, αν και κοινός τόπος ανάμεσα στους ειδικούς της αεροπορικής ασφάλειας, δεν περιλαμβάνεται σε επίσημο πόρισμα. Και βεβαίως η Μαλαισία συνεχίζει επισήμως να το αρνείται. «Οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στα βάθη του ωκεανού αλλά στον υπολογιστή του κυβερνήτη».
Την περασμένη εβδομάδα εντοπίστηκε ένα κομμάτι από φτερό αεροπλάνου σε παραλία του νησιού Ρεϊνιόν, στον Ινδικό Ωκεανό, και στη συνέχεια εντοπίστηκαν και άλλα συντρίμμια στις Μαλδίβες. Το πρώτο εξετάστηκε από γάλλους ειδικούς στο Παρίσι οι οποίοι αποφάνθηκαν ότι κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στο μοιραίο Boeing 777 της Malaysia –άλλωστε δεν έχει συντριβεί άλλο Boeing 777 στο νότιο ημισφαίριο. Τα υπόλοιπα εξετάζονται από μαλαισιανούς ειδικούς.

«Τα κομμάτια αυτά παρέχουν περισσότερο ένα είδος «κλεισίματος»
(closure) της υπόθεσης στους συγγενείς των θυμάτων παρά βοήθεια στην έρευνα για τα αίτια του δυστυχήματος» συνεχίζει ο ίδιος ειδικός μιλώντας στο «Βήμα». «Επίσης βάζουν ένα τέλος στα πολύ ακραία σενάρια για την εξαφάνιση του αεροπλάνου. Πάντως το αεροπλάνο θα εντοπιζόταν πιο εύκολα αν βρισκόταν στο φεγγάρι παρά στα βάθη του Ινδικού Ωκεανού όπου υπάρχουν βουνά, χαράδρες και ρεύματα. Σε κάθε περίπτωση, οι πρώτες ώρες ύστερα από ένα δυστύχημα είναι πιο κρίσιμες» και στην περίπτωση της πτήσης ΜΗ370 χάθηκε μία ολόκληρη εβδομάδα ώσπου να αποκαλυφθεί τι συνέβη.
Το Boeing 777 απογειώθηκε στις 8 Μαρτίου 2014 το βράδυ από την Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο. Σαράντα λεπτά αργότερα εξαφανίστηκε από τα ραντάρ. Σύντομα οι βιετναμέζοι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ειδοποίησαν τη Μαλαισία ότι η πτήση ΜΗ370 ουδέποτε εισήλθε στον εναέριο χώρο του Βιετνάμ. Χρειάστηκε όμως να περάσουν τέσσερις ώρες για να εκπέμψει συναγερμό η Μαλαισία.
Το αεροπλάνο το εντόπισαν τα ραντάρ του μαλαισιανού στρατού. Είχε παρεκκλίνει από την πορεία του πάνω από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, είχε κάνει στροφή και είχε κατευθυνθεί νοτιοδυτικά στον Ινδικό Ωκεανό. Oλα αυτά όμως η Μαλαισία τα κράτησε κρυφά, γι’ αυτό οι έρευνες επικεντρώθηκαν αρχικά στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Μία εβδομάδα αργότερα, μέσω της ανάλυσης των ηλεκτρονικών επαφών ανάμεσα στο αεροπλάνο και σε ένα δορυφόρο της βρετανικής εταιρείας Inmarsat, βρέθηκε ότι το αεροπλάνο είχε πετάξει με νοτιοδυτική κατεύθυνση επί περίπου έξι ώρες ώσπου εξαφανίστηκε.
Ελλείψει πληροφοριών, έκαναν θραύση οι θεωρίες συνωμοσίας για την τύχη του. Εν τω μεταξύ μαλαισιανοί ερευνητές βρήκαν ότι κάποιος που βρισκόταν μέσα στο αεροπλάνο είχε αποσυνδέσει επίτηδες τον αναμεταδότη που μεταδίδει αυτόματα τη θέση του αεροσκάφους σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν στον διεθνή Τύπο, η Μαλαισία πληροφόρησε σιωπηρώς στελέχη δυτικών μυστικών υπηρεσιών ότι η πτώση της πτήσης ΜΗ370 οφείλεται στις ενέργειες κάποιου από το πλήρωμα, πιθανότατα του κυβερνήτη. Ο 53χρονος Ζαχαρία Αχμάντ Σαχ, που αντιμετώπιζε οικογενειακά προβλήματα, είχε κατασκευάσει στο σπίτι του έναν εξομοιωτή στον οποίο έκανε πρόβες στην προσγείωση ενός Boeing 777 σε ένα απομονωμένο νησί. Επίσης ο Σαχ δεν είχε κανένα σχέδιο στη ζωή του ύστερα από την ημερομηνία της μοιραίας πτήσης: στο ημερολόγιό του δεν βρέθηκαν σημειωμένες ούτε συναντήσεις με φίλους ούτε οικογενειακές υποχρεώσεις. Ηταν τελείως κενό από εκείνη την ημερομηνία και μετά.


Ηλίας Μαραγκάκης, υπεύθυνος εξωτερικής επικοινωνίας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA)
Μέτρα στην Ευρώπη για την αποφυγή πιλότων που αυτοκτονούν

«Μετά το δυστύχημα της Germanwings»
–με το αεροπλάνο που συνέτριψε στις Αλπεις τον περασμένο Μάρτιο ο συγκυβερνήτης ο οποίος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα παίρνοντας μαζί του στον θάνατο και τους υπόλοιπους 148 επιβαίνοντες –«συστήσαμε μια ομάδα δράσης και τον Ιούλιο εκδώσαμε έξι συστάσεις προκειμένου να σιγουρευτούμε ότι στο μέλλον θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξανασυμβεί τέτοιο γεγονός» λέει στο «Βήμα» ο Ηλίας Μαραγκάκης, υπεύθυνος εξωτερικής επικοινωνίας στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Ασφάλειας της Αεροπορίας (EASA) και πρώην αναλυτής ασφάλειας πτήσεων στην ίδια υπηρεσία που εδρεύει στην Κολονία της Γερμανίας.

«Η πρώτη σύσταση άρχισε να εφαρμόζεται μόλις τρεις ημέρες αργότερα και ορίζει ότι ανά πάσα στιγμή πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο άτομα στο πιλοτήριο»
.
Θυμίζουμε ότι στην πτήση της Germanwings, θυγατρικής της Lufthansa, η οποία εκτελούσε το δρομολόγιο από τη Βαρκελώνη στο Ντίσελντορφ, ο συγκυβερνήτης, ο 27χρονος Αντρέας Λούμπιτς, κλείδωσε την πόρτα του πιλοτηρίου όταν ο κυβερνήτης απουσίασε για λίγο, δεν την ξανάνοιξε παρά τα επίμονα χτυπήματα και έριξε στο αεροπλάνο στα βουνά.

«Η δεύτερη σύσταση ορίζει ότι η ψυχολογική αξιολόγηση του πιλότου θα ξεκινά από την εκπαίδευσή του, προτού ακόμη αρχίσει να εργάζεται. Η περιοδική και εμπεριστατωμένη αξιολόγηση θα συνεχίζεται από την αεροπορική εταιρεία»
συνεχίζει ο κ. Μαραγκάκης.

«Τρίτον, να πραγματοποιείται έλεγχος για χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο, όχι μόνο στους πιλότους αλλά και σε άλλα αεροπορικά επαγγέλματα, όπως στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας»
.

«Τέταρτον, να ιδρυθεί ένα οργανωμένο δίκτυο συνεργασίας για τους ειδικούς της αεροπορικής ιατρικής που ελέγχουν τους πιλότους ώστε να μπορούν να ανταλλάσσουν απόψεις και γνώσεις στον τομέα της αεροϊατρικής, σεβόμενοι πάντα το ιατρικό απόρρητο.

Πέμπτον, να δημιουργηθεί μια πανευρωπαϊκή βάση δεδομένων, η οποία δεν θα περιέχει τους πιλότους ονομαστικά αλλά λ.χ. με τον αριθμό άδειας προκειμένου να φαίνεται μόνο αν έχουν απορριφθεί ή όχι για ιατρικούς λόγους. Σε αυτή τη βάση δεδομένων θα έχουν πρόσβαση μόνο οι γιατροί και είναι απαραίτητη προκειμένου να αποφευχθεί ο «ιατρικός τουρισμός», δηλαδή να εξετάζεται ο πιλότος από γιατρούς σε διάφορες χώρες ώσπου να βρει εκείνον που δεν θα τον απορρίψει.


Εκτον, να υπάρχει ένα σύστημα υποστήριξης του πιλότου, ώστε να μη νιώθει ανήμπορος μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσει τα πάντα αν υποφέρει από ένα ιατρικό ή ψυχολογικό πρόβλημα. Να υπάρχει δηλαδή η υποστήριξη από την εταιρεία ότι θα του βρει άλλη δουλειά στο έδαφος αν κριθεί ακατάλληλος να πετάει. Κάποιες από αυτές τις συστάσεις, όπως η πρώτη, έχουν ήδη εφαρμοστεί από τις ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες, άλλες απαιτούν νομικές αλλαγές και θα πάρουν χρόνο, ενώ άλλες, όπως η τελευταία, θα εφαρμοστούν μέσω καθοδηγητικού υλικού από την EASA»
καταλήγει ο κ. Μαραγκάκης.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ