Εχουν γραφτεί τόσα και τόσα για τη Νατάσσα Μποφίλιου. Για το ρεπερτόριό της που μπορεί να λειτουργήσει και αυθύπαρκτο γεμίζοντας μεγάλους χώρους, για το σκηνικό ταμπεραμέντο της, για το θάρρος που έχει και αρθρώνει ξεκάθαρα την άποψή της για φασιστοειδή της κοινωνίας, όταν αρκετοί συνάδελφοί της σωπαίνουν. Είναι λες και όλα έχουν ειπωθεί για αυτήν την τριαντάχρονη γυναίκα που επί δέκα χρόνια οργώνει τις μουσικές σκηνές, επειδή βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με το άκριτο συναίσθημά της. Γι’ αυτό κι εγώ θα σταθώ σε μια πιο αθέατη εικόνα που είχα την τύχη να δω πριν από δύο εβδομάδες στο Θέατρο Βράχων, τη δεύτερη ημέρα των αθηναϊκών sold out εμφανίσεών της (συνολικά χειροκροτήθηκε από 12.000 κόσμο): δευτερόλεπτα προτού ανέβει στη σκηνή, εκείνη και οι στενοί συνεργάτες και ακόμη πιο στενοί φίλοι της, ο συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης και ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος, έδωσαν ένα φιλί και μια αγκαλιά, όπως κάνουν όλες οι μεγάλες ομάδες πριν από κάθε κρίσιμο αγώνα. Ο πρώτος τη συνόδεψε όλο το βράδυ στο πιάνο και στη φωνή. Ο δεύτερος, λίγο πιο αθέατος αλλά πάντοτε παρών, ήταν κάπου εκεί κοντά, την ώρα που τόσες χιλιάδες κόσμου τραγουδούσαν τα λόγια που έχει γράψει. Αυτό θα πει παρέα, αυτό θα πει ομάδα που αξίζει να κερδίζει. Η ερμηνεύτρια συνεχίζει με εμφανίσεις στην επαρχία, όπου είναι επίσης πολύ δημοφιλής, με επόμενο σταθμό το Verde Live Stage στην Καρδίτσα στις 30 Ιουνίου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
