Η «Δαιμονισμένη» έρχεται με το ηλιοβασίλεμα

Μια πρόγευση των παραγωγών που θα φιλοξενούνται στους εξωτερικούς χώρους του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος στο Φάληρο όταν αρχίσει η λειτουργία του θα δοθεί την Κυριακή 31 Μαΐου. Η διασκεδαστική οπερέτα του «πατέρα» της ελληνικής εκδοχής του είδους Θεόφραστου Σακελλαρίδη «Η δαιμονισμένη» (1919) θα παρουσιαστεί στον ανοιχτό χώρο του Κέντρου Επισκεπτών του ΚΠΙΣΝ, με θέα το εργοτάξιο του Κέντρου Πολιτισμού την ώρα του ηλιοβασιλέματος…

Η «Δαιμονισμένη» ανήκει στην πρώιμη δημιουργική περίοδο του Σακελλαρίδη. Γράφτηκε έναν μόλις χρόνο μετά την τεράστια επιτυχία του θρυλικού «Βαφτιστικού», σε λιμπρέτο του ίδιου του –πολυγραφότατου –συνθέτη. Εξιστορεί τις περιπέτειες ενός προικοθήρα γόη αλλά και τα ευφάνταστα εμπόδια που βάζει η «δαιμονισμένη», λόγω της εγκατάλειψής της, φιλενάδα του Λούλα προκειμένου να εμποδίσει τον γάμο συμφέροντος που εκείνος ετοιμάζει.

Τόσο την έρευνα όσο και την επιμέλεια της παρουσίασης του έργου υπογράφει ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης, γνωστός για την αγάπη και την ενασχόλησή του με την ελληνική οπερέτα.

Το εν λόγω έργο –το οποίο αποτελεί διασκευή από γαλλική φάρσα κατά τον προσφιλή στον Σακελλαρίδη τρόπο –θεωρείται μία από τις πιο διασκεδαστικές δημιουργίες του συνθέτη καθώς έχει ως σημείο εκκίνησης της υπόθεσης έναν από τους πιο ενδιαφέροντες γυναικείους χαρακτήρες του. Η θεατρίνα Λούλα όχι μόνο καταφέρνει να γοητεύσει όλα τα αρσενικά του έργου, αλλά επιτυγχάνει κάτι που λίγες συνάδελφοί της στο ρεπερτόριο του ελαφρού μουσικού θεάτρου κατάφεραν: να αποτρέψει έναν αστικό γάμο συμφέροντος και να κρατήσει για τον εαυτό της τον άνδρα που αγαπά. «Η “Δαιμονισμένη” βασίζεται στη λογική του ερωτικού τριγώνου και της απιστίας, η οποία εν προκειμένω αντιστρέφεται κατά κάποιον τρόπο με την έννοια ότι μιλάμε για απιστία σε ερωμένη» λέει ο Αλέξανδρος Ευκλείδης, υπενθυμίζοντας ότι το θέμα του γάμου είναι πολύ κοινό στα έργα του Σακελλαρίδη.

Ως προς την αισθητική της η «Δαιμονισμένη» ακολουθεί την τακτική της βιεννέζικης οπερέτας, η οποία αποτελεί κύριο μορφολογικό πρότυπο του Σακελλαρίδη ως το 1923, διανθισμένο με ορισμένες διασκεδαστικές παραφράσεις του ύφους συνθετών όπως ο Βέρντι ή ο Πουτσίνι. Το βαλς, η μαζούρκα, η πόλκα, τα couplets της παραδοσιακής οπερετικής μορφολογίας συνδυάζονται με τα εξαιρετικά κατά την άποψη της μουσικής δραματουργίας σύνολα του Σακελλαρίδη. «Γενικά η μουσική της “Δαιμονισμένης” είναι πολύ πλούσια» λέει και πάλι ο Αλέξανδρος Ευκλείδης. «Εν προκειμένω» συνεχίζει «παρουσιάζουμε το έργο σε μια κάπως πιο συνεπτυγμένη μορφή. Η “Δαιμονισμένη” είναι έργο δωματίου. Δεν έχει μεγάλη συμμετοχή η χορωδία, περισσότερο βασίζεται στα νούμερα των πρωταγωνιστών».

Στην επικείμενη παρουσίαση της οπερέτας (ώρα έναρξης: 20.30) τους ρόλους ερμηνεύουν οι: Λυδία Ζερβάνου (Λούλα), Δημήτρης Ναλμπάντης (Γιώργος), Χρήστος Λάζος (Φιρουλής), Κωστής Ρασιδάκης (Μερλούτσος), Βασιλική Πετρόγιαννη (Ξένη). Στο πιάνο ο Νίκος Βασιλείου.

«Εγώ γράφω με αθηναϊκήν έμπνευσιν. Οταν ακούωμεν μίαν οπερέτα του Λέχαρ λέγομεν: Μυρίζει Βιέννην. Εάν μεθαύριον ειπούν και περί των έργων μου ότι μυρίζουν Αθήνα, επιτρέψατέ μου να το θεωρήσω ως εκπλήρωσιν του καλλιτεχνικού μου ονείρου» δήλωνε ο ίδιος ο Σακελλαρίδης σε συνέντευξή του μερικά χρόνια πριν από τη «Δαιμονισμένη».

Γεννημένος στην Αθήνα το 1883, έλαβε τα πρώτα μαθήματα μουσικής από τον πατέρα του, ο οποίος υπήρξε ιεροψάλτης. Οι πληροφορίες για τη ζωή του είναι μάλλον συγκεχυμένες. Σπούδασε στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία και στη Γερμανία. Εγραψε μουσική για το θέατρο, ενώ συνεργάστηκε ως αρχιμουσικός με διάσημους θιάσους της εποχής. Εγραψε όπερες, δεκάδες οπερέτες, σκηνική και κινηματογραφική μουσική, καθώς και πολυάριθμα τραγούδια. Πέθανε το 1950 από καρκίνο του ήπατος.