Είναι δυνατόν να υπάρχει χώρα στον κόσμο αυτόν που κατάφερε τη δεκαπενταετία 1999-2013 να ξεπεράσει αβρόχοις ποσί παγκόσμιες κρίσεις, υφέσεις, οικονομικούς λιμούς και καταποντισμούς και να αυξήσει το ΑΕΠ της κατά 557%; Και όμως είναι: πρόκειται για το Μακάο! Την πρώην πορτογαλική αποικία, η οποία επεστράφη το 1999 στην Κίνα ως αυτοδιοικούμενη επαρχία και κατάφερε, σύμφωνα με τις μετρήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, να ξεπεράσει την Ελβετία και τις Βερμούδες και να γίνει η τέταρτη χώρα –ακριβέστερα αυτοδιοικούμενη γεωγραφική περιοχή –στον κόσμο με κριτήριο το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της.
Συγκεκριμένα το Μακάο είναι ένα νησί με έκταση τριπλάσια της Κύπρου και πληθυσμό κάτι παραπάνω από τον μισό. Ε, λοιπόν, οι 607.000 κάτοικοι του Μακάο έφθασαν να διαθέτουν το 2013 κατά κεφαλήν εισόδημα 91.376 δολαρίων και να υπολείπονται μόνο των Λουξεμβούργιων, που παραμένουν οι πλουσιότεροι στον πλανήτη αυτόν, των Νορβηγών, που κι αυτοί απόλαυσαν μια αλματώδη αύξηση του πλούτου τους την τελευταία τριακονταετία, και των Καταρινών. Αν όμως οι Λουξεμβούργιοι χρωστούν τον πλούτο τους στην αδιαφάνεια του τραπεζικού τους συστήματος (η χώρα θεωρείται από όλους τους διεθνείς οργανισμούς ένας από τους μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους και ένα από τα μεγαλύτερα πλυντήρια χρήματος παγκοσμίως), αν οι Νορβηγοί και οι Καταρινοί χρωστούν τον πλούτο τους στα πετρέλαια, οι κάτοικοι του Μακάο τον χρωστούν στον τζόγο!
Οντως είναι τεράστια τα κέρδη της βιομηχανίας των καζίνων του Μακάο –μια βιομηχανία που αναπτύχθηκε με εκθετικούς ρυθμούς μετά την προσάρτηση της αποικίας (υπό καθεστώς αυτονομίας έστω) στην… κομμουνιστική Κίνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία χρονιά που καταμέτρησε η Παγκόσμια Τράπεζα, δηλαδή το 2013, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των κατοίκων του Μακάο αυξήθηκε κατά 18,4% συγκριτικά με το 2012 και ξεπέρασε κατά… 11.000 δολάρια το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελβετών (80.528 δολάρια).
Ηταν εκπληκτικός ο τζίρος που έκαναν πέρυσι οι «ναοί του χρήματος» στο Μακάο: έφθασε τα 45 δισ. δολάρια, ξεπερνώντας κατά επτά φορές τον τζίρο των καζίνων του Λας Βέγκας! Το Μακάο, βεβαίως, είναι η μοναδική περιοχή της κινεζικής επικράτειας στην οποία επιτρέπονται τα τυχερά παιχνίδια και ως εκ τούτου εκεί συρρέουν όλοι οι νεόπλουτοι Κινέζοι που επιμολύνονται από το μικρόβιο του τζόγου για να επιβεβαιώσουν τη ρήση «easy come, easy go» που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι Αγγλοσάξονες όταν αναφέρονται στα χρήματα.
Φυσικά τα τρομακτικά χρήματα που έχει φέρει στο νησί η άνθηση των καζίνων είναι εντελώς άνισα κατανεμημένα στον πληθυσμό –παρεμπιπτόντως, το Μακάο κατοικείται κατά 95% από Κινέζους και κατά 2% από Πορτογάλους που απέμειναν εκεί, ενώ το 3% του πληθυσμού ανήκει σε άλλες εθνικότητες. Ελάχιστα από τα 45 δισ. δολάρια που κέρδισαν πέρυσι ο Σέλντον Αντελσον (μεγαλομέτοχος των ξενοδοχείων «Sand»), ο Στάνλεϊ Χο (μεγαλομέτοχος των SJM) και άλλοι μεγιστάνες του τζόγου καταλήγουν στις τσέπες των κοινών θνητών.
Βεβαίως τα πολυάριθμα καζίνα έχουν δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας στο Μακάο –η ανεργία στο νησί υποχώρησε εφέτος στο 1,7%. Θα ήταν όμως εσφαλμένη και παραπλανητική η υπόθεση που θα μπορούσε να κάνει κάποιος (βασιζόμενος στον μέσο όρο των 91.376 δολαρίων που αναλογούν σε κάθε κάτοικο του νησιού) ότι ο κόσμος στο Μακάο ευημερεί. Ενας λόγος που δεν συμβαίνει αυτό είναι η εκτίναξη των τιμών των υπηρεσιών, των προϊόντων αλλά και των ακινήτων (και των ενοικίων) σε δυσθεώρητα ύψη. Για να αντιμετωπίσει τις τεράστιες εισοδηματικές διαφορές και για να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη η τοπική κυβέρνηση φροντίζει ώστε να μοιράζει στους φτωχούς κατοίκους του Μακάο κάποιο κοινωνικό μέρισμα από τα δυσθεώρητα κέρδη του τζόγου. Το 2014, ας πούμε, θα διανείμει στους μονίμους κατοίκους του νησιού μια εφάπαξ παροχή ύψους 1.200 δολαρίων. Τόσα φαίνεται πως αρκούν…

HeliosPlus