«Πόλεμος πατήρ πάντων» έλεγε ο Ηράκλειτος και εγώ θυμήθηκα την ανυπέρβλητη αυτή ρήση του μεγάλου φιλοσόφου πληροφορούμενος τον ενθουσιασμό με τον οποίο ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης μετέφερε την εμπειρία του από τις τελευταίες συνεδριάσεις του Eurogroup στις οποίες συμμετείχε.

«Λίγο οι πόλεμοι που οξύνονται στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, άλλο τόσο οι πολιτικές του Τραμπ, παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση ξεπαγώνουν ατζέντες που ήταν για χρόνια στην κατάψυξη» έλεγε σε συνεργάτες του ο έλληνας υπουργός.

Οι προχωρημένες συζητήσεις για την επιβολή τελωνειακού δασμού ύψους 2 ευρώ για κάθε πακέτο που έρχεται από την Κίνα, όπως και για τον ψηφιακό φόρο στις αμερικανικές πλατφόρμες, είναι δύο παραδείγματα προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής χειραφέτησης.

Το σημαντικότερο, όμως, όλων είναι ότι, όπως το προσέλαβε ο υπουργός, οι νέες συνθήκες έχουν περιθωριοποιήσει τον παλαιό διαχωρισμό των ευρωπαϊκών χωρών σε «φειδωλούς» και «σπάταλους». «Οι εξελισσόμενες πολεμικές συρράξεις μάς έδειξαν ότι είμαστε όλοι οι Ευρωπαίοι από την ίδια πλευρά του λόφου» υποστηρίζει ο Πιερρακάκης.

***

Μετάθεση αμαρτιών

Δεν μπορώ να πω, φιλότιμη ήταν η προσπάθεια ορισμένων πολιτικών και επιχειρηματικών κύκλων να πέσει το βάρος της ευθύνης για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ στην περίοδο της υπουργίας Γεωργαντά. Φιλότιμη μεν, ατελέσφορη δε. Διότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ξεκαθαρίζει απολύτως με την ανακοίνωσή της ποια είναι η αμαρτωλή περίοδος και πού εστιάζονται οι έρευνες. Οπως φαίνεται, στενεύει πλέον ο κλοιός και για τη γνωστή και μη εξαιρετέα εταιρεία που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία.

***

Θεσσαλονίκη ή Αθήνα;

Πολλές συζητήσεις προκάλεσαν, όπως μαθαίνω, οι πληροφορίες που δημοσίευσα στο προηγούμενο φύλλο για την πρωτιά που κατακτά η Αννα Διαμαντοπούλου στις μετρήσεις για την απήχηση των στελεχών του ΠαΣοΚ στους ψηφοφόρους του λεκανοπεδίου της πρωτεύουσας, που, ως γνωστόν, είναι πολύ κουμπωμένοι με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Επειδή, όμως, κάποιοι ανησύχησαν ότι η πρώην επίτροπος θα ανακατευθεί στα πόδια τους, θέλω να τους πληροφορήσω ότι ο βασικός προσανατολισμός της είναι να κατεβεί στην Α’ Θεσσαλονίκης, που είναι επίσης μια πολύ δύσκολη περιφέρεια για τους «πράσινους».

Εκτός και αν τελικά προκριθεί, σε συνεννόηση με τον Νίκο Ανδρουλάκη, η επιστροφή της στην Α’ Αθήνας στην οποία είχε εκλεγεί και στο παρελθόν.

***

Αντισυστημικό χάος

Σας έγραφα και την περασμένη Κυριακή για την αδυναμία του Κοινοβουλίου να προσαρμοστεί στις συνθήκες της εποχής της τεχνητής νοημοσύνης, αλλά αυτό που παρατηρήθηκε – και όσοι ξενύχτησαν το έβλεπαν κατά ένα μέρος από την απευθείας μετάδοση του Καναλιού της Βουλή – στη συζήτηση για την Προανακριτική για τα Τέμπη νομίζω ότι ξεπερνά κάθε φαντασία.

Οι χαοτικές εικόνες στην αίθουσα της Ολομέλειας με τους βουλευτές να συνωστίζονται στις 14 κάλπες κρατώντας στα χέρια τους έναν πάκο με ψηφοδέλτια, η πολύωρη καταμέτρηση – το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε σχεδόν με τα… κοκόρια στις 3.30 τα ξημερώματα –, οι διάδρομοι που ήταν γεμάτοι χαρτιά πεταμένα, οι ψηφολέκτες που ήταν σε απόγνωση καθώς προσπαθούσαν να διακριβώσουν αν εκείνος που προσήρχετο έριχνε το σωστό ψηφοδέλτιο συνέθεταν ένα σκηνικό που επιβεβαίωσε την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.

Επειδή, όμως, δεν θέλω να είμαι άδικος και ισοπεδωτικός, ρώτησα αρμοδίως και έμαθα ότι το θέμα έχει απασχολήσει κατά καιρούς το Κοινοβούλιο. Δίχως όμως αποτέλεσμα. Και αυτό επειδή κάποια κόμματα αντιδρούν στο να γίνονται ηλεκτρονικά οι ψηφοφορίες αυτές, επειδή «δεν εμπιστεύονται τα συστήματα».

Μπορώ να φανταστώ τον Βελόπουλο και την Κωνσταντοπούλου στα κάγκελα να καταγγέλλουν «βία και νοθεία». Κάπως έτσι η Βουλή των Ελλήνων, που πρόσφατα υπέγραψε μνημόνιο με το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης για να περάσει στην εποχή της ΑΙ, παραμένει καθηλωμένη σε πρακτικές άλλων εποχών.

***

Τα μυστικά της κάλπης

«Ψάχνονται» στην ΚΟ της ΝΔ, όπως ακούω, σχετικά με τα τρία άκυρα που «έβγαλε» η κάλπη Καραμανλή αλλά και η κάλπη Μητσοτάκη στην ψηφοφορία για την Προανακριτική των Τεμπών. Πώς επιτεύχθηκε το… αρραγές 154; Με τα «ναι» του πρώην «γαλάζιου» Δημήτρη Κυριαζίδη και του πρώην «Σπαρτιάτη» Χάρη Κατσιβαρδά και ενός ακόμη.

Ποιος είναι αυτός; Κυκλοφορεί στους διαδρόμους της Βουλής το όνομα του Γιάννη Κόντη, επίσης εκ των «Σπαρτιατών». Ακούγεται όμως και άλλο ένα – τουλάχιστον – όνομα πρώην «Σπαρτιάτη», ο οποίος φέρεται επίσης να στήριξε την πρόταση της ΝΔ. Κάτι που σημαίνει ότι εκτός των τριών άκυρων ενδέχεται να υπήρξαν και άλλες διαρροές.

Δύσκολο, πάντως, να εντοπιστούν καθότι η ψηφοφορία ήταν μυστική. Και ακόμη και ο Πουαρό θα αποτύγχανε στον εντοπισμό τους.

***

Η δεξίωση και τα ξίφη

Ο μετανάστης Κόγκα Λεντιάν από την Αλβανία, ο οποίος βούτηξε με απαράμιλλη αυτοθυσία στον Αραχθο για να σώσει τα δύο παιδιά που είχαν παρασυρθεί από τα ορμητικά νερά του ποταμού, θα είναι μεταξύ των καλεσμένων του Κωνσταντίνου Τασούλα στην καθιερωμένη δεξίωση της 24ης Ιουλίου που θα παρατεθεί στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου με την ευκαιρία της 51ης επετείου από την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Παρά την περί του αντιθέτου φημολογία, πληροφορούμαι ότι η δεξίωση θα γίνει κανονικά και ήδη οι προσκλήσεις έχουν αρχίσει να τυπώνονται. Ο Πρόεδρος, άλλωστε, είναι λάτρης των παραδόσεων και στο πλαίσιο αυτό τις προηγούμενες ημέρες απένειμε τα πρώτα 99 ξίφη σε ισάριθμους αξιωματικούς που αποφοίτησαν από τη Σχολή της Αστυνομίας στην Αμυγδαλέζα.

***

Ο Χριστοδουλάκης και το παλαιό φλερτ του Τσίπρα

Θα μάθατε, φαντάζομαι, ότι ο Νίκος Χριστοδουλάκης αναθέρμανε πάθη του παρελθόντος στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ με τη δήλωσή του ότι υπήρχε και άλλος δρόμος την εποχή του πρώτου μνημονίου. Η αλήθεια είναι πως ο κύριος καθηγητής τα έχει ξαναπεί αυτά και, εν πολλοίς, ήταν πάντα σε διαφορετική γραμμή από εκείνους που ανέλαβαν την ευθύνη της διακυβέρνησης το 2009.

Υπήρξε μάλιστα μία περίοδος που κυκλοφορούσε εντόνως φήμη ότι θα βρισκόταν στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τον ήθελαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάννης Δραγασάκης για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Τότε, η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, που είχε ενημερωθεί για αυτό το φλερτ, έδωσε εντολή στον υπεύθυνο πολιτικού σχεδιασμού Χρήστο Πρωτόπαπα και στον Θεόδωρο Μαργαρίτη, που ήταν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου, να τον βρουν και να συζητήσουν μαζί του. Βρέθηκαν όντως, όπως μου μεταφέρει καλή πηγή, σε γνωστή ταβέρνα της οδού Μιχαλακοπούλου, μίλησαν για αρκετή ώρα και του πρότειναν να αναλάβει τον τομέα Οικονομικών στη Χαριλάου Τρικούπη.

Και κάπως έτσι ο Χριστοδουλάκης, από εκεί που ήταν με το ένα πόδι εκτός ΠαΣοΚ, έμεινε και μάλιστα με ενεργό ρόλο, αφού ανέλαβε να συντάξει το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος, και κατά γενική ομολογία τα πήγε καλά. Γιατί παρεξηγήθηκαν τώρα με τις απόψεις του ο Χάρης Δούκας και ο αδελφός του τότε πρωθυπουργού Νίκος Παπανδρέου, θα σας γελάσω και δεν το θέλω. Ο ίδιος ο ΓΑΠ, πάντως, το είδε ψύχραιμα και δεν αντέδρασε.

***

Κεραυνός εν αιθρία είχε θεωρηθεί τον περασμένο Δεκέμβριο η παραίτηση του Αλέξη Πατέλη από τη θέση του διευθυντή του οικονομικού γραφείου του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα εκείνοι που τη συνέδεσαν με τη στροφή της κυβέρνησης στα θέματα της λεγόμενης woke ατζέντας. Και παρότι ο ίδιος υποστήριζε ότι «έπειτα από πέντε χρόνια στο Μαξίμου έκλεισε ένας βασικός κύκλος», το γεγονός ότι είχε αποφύγει κάθε δημόσια παρουσία, έδινε τροφή για σχολιασμούς και σενάρια.

Οπως, ωστόσο, με πληροφορεί συνεργάτης μου, τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει. Ο Αλεξ, όπως τον αποκαλούσαν όλοι στο πρωθυπουργικό γραφείο, όλο το τελευταίο διάστημα ασχολείτο εντατικά με τη συγγραφή βιβλίου, το οποίο θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Μαθαίνω ότι το «πόνημά» του – σε επιμέλεια της Ελένης Μπούρα – καταπιάνεται με τη «μεγάλη επιστροφή» της Ελλάδας. Εστιάζει στο πώς η χώρα ανέκτησε την αξιοπιστία της στο εξωτερικό και πώς έζησε ο ίδιος από κοντά αυτόν τον δρόμο. Μου μεταφέρουν ότι είναι γραμμένο σε απλή, άμεση γλώσσα και περιλαμβάνει ουκ ολίγα στιγμιότυπα από τα πεντέμισι χρόνια που υπηρέτησε στο Μαξίμου.

Οι ίδιες πηγές μου λένε ότι ο Πατέλης έχει περάσει αρκετές φορές το κατώφλι του πρωθυπουργικού γραφείου τους περασμένους μήνες καθώς, σε αντίθεση με όσα έχουν κυκλοφορήσει, «διατηρούν μια σχέση εμπιστοσύνης που κρατάει χρόνια. Εμπιστοσύνη τέτοια, που δεν διαρρέουν ούτε τα θέματα των συζητήσεών τους».