Στο πλαίσιο του συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου «Η ώρα της ελληνικής οικονομίας» και στην ερώτηση γιατί οι μάνατζερ μεγάλων επενδυτικών οίκων δεν επενδύουν στην Ελλάδα, ο Aziz Francis, ιδρυτής της Brook Lane Capital, μεταξύ σοβαρού και αστείου απάντησε: «Γιατί φοβούνταν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους».
Στη συνέχεια όμως επισήμανε δύο βασικές προϋποθέσεις που σε αντίθεση με άλλες χώρες που αντιμετώπισαν αντίστοιχα προβλήματα με την Ελλάδα (Κύπρος, Πορτογαλία, Ιρλανδία) δεν ίσχυσαν στη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης και αποθάρρυναν τους ξένους επενδυτές να τοποθετήσουν κεφάλαια σε αυτήν: Πρώτον, δεν υπήρξε ποτέ ένα κεντρικό κυβερνητικό όργανο προσέλκυσης και διευκόλυνσης ξένων επενδύσεων. Ενα όργανο που θα «διαφημίσει» τα ελληνικά assets και θα καθοδηγήσει τους ξένους επενδυτές. Σημειώνεται πως στην Τουρκία που υπάρχει τέτοιος φορέας είναι επικεφαλής ο ίδιος ο Ερντογάν. Δεύτερον, δεν υπήρξε αυτά τα χρόνια ένα μεγάλο ορόσημο που θα άλλαζε τα δεδομένα και θα ήταν ο καταλύτης στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Παράδειγμα, μια μεγάλη μείωση στη φορολογία ώστε να μεταφέρουν την έδρα τους στην Ελλάδα ξένες επιχειρήσεις.
Μόλις προχθές, ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Γιάννης Δραγασάκης έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το νέο πλαίσιο για την προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων που παρέχει, μεταξύ άλλων, φορολογικές απαλλαγές και επιτάχυνση απόσβεσης παγίων, σταθεροποίηση φορολογικού συντελεστή για 12 έτη, επιχορηγήσεις, αδειοδότηση εντός 45 ημερών, αλλά και αναγκαστικές απαλλοτριώσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα τη διετία 2016-2018 όταν δεν κατέστη δυνατόν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχασε μια μεγάλη ευκαιρία για να εισρεύσουν διεθνείς επενδύσεις. Αλλη μια αδυναμία που εντοπίζουν οι ξένοι και έχει και η στήλη επισημάνει στο παρελθόν αρκετές φορές είναι η απροθυμία Ελλήνων επιχειρηματιών να επενδύσουν στη χώρα. Οι περισσότεροι δεν τοποθετούν χρήματα ούτε στις ίδιες τις εταιρείες τους. Αυτό είναι ένα κακό σημάδι που δεν περνά απαρατήρητο. Παράλληλα, η έλλειψη μεγάλων σε μέγεθος εταιρειών στη χώρα μας – συνήθως βγαίνουν projects μεταξύ 30-50 εκατ. ευρώ όταν οι portfolio managers δεν «ρίχνουν» κάτω από 150 εκατ. ευρώ σε μια εταιρεία – δημιουργεί άλλο ένα πρόσκομμα ώστε να μπει η Ελλάδα στα ραντάρ των διεθνών κεφαλαίων.
