Αν είστε πρωινοί τύποι, τότε – υπό κανονικές συνθήκες – τέτοια ώρα που διαβάζετε την εφημερίδα σας, ο πατέρας Αλέξανδρος Καριώτογλου θα τελούσε όπως κάθε Κυριακή τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα. Αυτό όμως σήμερα δεν θα συμβεί γιατί ο συγκεκριμένος ιερέας ετέθη σε αργία καθώς υπέπεσε σε… μεγάλο, ως φαίνεται, παράπτωμα για τα δεδομένα της Εκκλησίας μας: Επέτρεψε να ντυθούν παπαδάκια δύο κορίτσια και να κρατήσουν τη λαμπάδα ανήμερα του Αγίου Πνεύματος. Η Εκκλησία λοιπόν (αλήθεια βάσει ποιου κανόνα και ποιας απαγόρευσης;) αποφάσισε να τον θέσει σε αργία «μέχρι νεωτέρας», για να θυμίσει σε όποια από εμάς μπορεί να το είχε απωθήσει από τη σκέψη της πως οι γυναίκες είμαστε πιστοί δεύτερης κατηγορίας. Οχι μόνο δεν έχουμε δικαίωμα να ιερουργούμε, όπως συμβαίνει για παράδειγμα εδώ και δεκαετίες στον προτεσταντισμό, αλλά επιπλέον συγκεκριμένες ημέρες του μήνα μπορεί να θεωρούμαστε ακόμη και «μιαρές» γιατί το σώμα μας ολοκληρώνει μια διαδικασία που επιτρέπει να φέρνουμε ζωή στον κόσμο.

Εκείνο που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό σε αυτή την υπόθεση είναι τα αντανακλαστικά. Η  ταχύτητα με την οποία ελήφθησαν μέτρα. Χρειάστηκαν μόλις λίγα 24ωρα.Τι κρίμα που σε άλλες περιπτώσεις πραγματικών παραπτωμάτων ή και καταγγελλόμενων εγκλημάτων όπως σεξουαλικές παρενοχλήσεις ακόμη και παιδιών, εμπόριο θαυμάτων και ρητορική μίσους, χρειάζεται να περάσει περισσότερος καιρός για τη λήψη μέτρων.

Τις τελευταίες ημέρες, μέσα στο παρήγορο και ελπιδοφόρο κύμα συμπαράστασης και διαμαρτυρίας που ξεσήκωσε αυτή η ιστορία, γράφτηκαν πολλά για την ποιότητα και το σημαντικό έργο του πατρός Αλεξάνδρου. Επιλέγω πολύ συνειδητά να μη σταθώ σε αυτό γιατί και να μην επρόκειτο για μια τόσο σπάνια περίπτωση ανθρώπου, θα παρέμενε εξίσου απαράδεκτο και αναχρονιστικό να τιμωρείται ένας άνθρωπος επειδή καλοδέχεται στην υπηρεσία του Θεού δύο κορίτσια.

Στη μεγάλη εικόνα τώρα, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες εβδομάδες – η πρώτη ήταν με την υπόθεση του κόμματος «Νίκη», όπου έστω και καθυστερημένα πήρε θέση – η Εκκλησία της Ελλάδος έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι αφουγκράζεται την κοινωνία και συναισθάνεται την ανάγκη να εξελιχθεί ως ζωντανός οργανισμός. Αν δεν το κάνει και αν αντιθέτως υποχωρήσει μπροστά στο σκοτάδι των πιο φανατικών και οπισθοδρομικών που ενδημούν στους κόλπους της, θα έχει στείλει ένα ηχηρό μήνυμα που το μόνο που θα πετύχει είναι να αυξήσει ακόμη περισσότερο τον μέσο όρο ηλικίας των πιστών στην κυριακάτικη λειτουργία.