Είναι γεγονός ότι βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Τα σχολεία είναι κλειστά, χωρίς να βρισκόμαστε σε περίοδο διακοπών, τα καταστήματα είναι και αυτά κλειστά, σαν να έχουμε παρατεταμένες αργίες, πολύς κόσμος να μην πηγαίνει πλέον στην εργασία του, ο καθένας από εμάς να περιορίζει την επικοινωνία του με λιγοστά πρόσωπα του οικογενειακού και φιλικού του περιβάλλοντος και όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι να ζούμε με την αγωνία της αυριανής ημέρας. Μάλιστα θέλουμε να πιστεύουμε ότι αυτή η σκληρή δοκιμασία οδηγείται προς την ολοκλήρωσή της, παρόλο που και εμείς οι ίδιοι αλλά και τα μηνύματα των ειδικών προειδοποιούν αμείλικτα ότι τουλάχιστον οι προσεχείς εβδομάδες θα είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Μια προσέγγιση της όλης κατάστασης που κυκλοφορεί κυρίως το τελευταίο χρονικό διάστημα αναδεικνύει το γεγονός ότι όλη αυτή η δοκιμασία μπορεί να αποτελεί για τον καθένα από εμάς προσωπικά αλλά και γενικότερα ως κοινωνία μια οφειλόμενη δυνατότητα και ευκαιρία αναστοχασμού, περίσκεψης, περισυλλογής για όσα δεν πράξαμε ή για όσα πράξαμε λάθος και οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Ετσι, άλλοι αναφέρονται στο περιβάλλον και στην καταστροφή που έχουμε προκαλέσει σε αυτό, άλλοι στη συσσώρευση πλούτου και δύναμης από λίγους σε βάρος των πολλών, άλλοι στη διατάραξη της κοινωνικής γαλήνης και ισορροπίας, άλλοι στο γεγονός ότι ξεχάσαμε τις αρχές και τις αξίες μας και άλλοι ακόμη ότι απομακρυνθήκαμε από τον ίδιο τον Θεό, όπως τον αντιλαμβάνεται ο καθένας. Ολα αυτά και πολλά άλλα παρεμφερή δεν μπορεί να τα παραβλέψει κανείς ούτε να μην τα παραδεχθεί ανάλογα με την προσωπική του γενικότερη θεώρηση. Είναι μάλιστα θέματα και ζητήματα που υποχρεωτικά πρέπει να μας απασχολήσουν, όταν ξεπεράσουμε αυτή την κρίση που βιώνουμε.
Τώρα ωστόσο κυριαρχεί και επιβάλλεται κάτι άλλο, που είναι η προστασία της υγείας όλων μας, ολόκληρης της κοινωνίας, μικρών και μεγάλων, γηγενών και αλλοδαπών, ανθρώπων που ήδη υποφέρουν και ανθρώπων που είναι υγιείς. Μάλιστα μπορεί να αποτελεί πρόκληση για τον καθένα μας ότι η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης εξαρτάται καθοριστικά και από τη δική μας προσωπική συμβολή, από την προσωπική και κοινωνική ευθύνη που θα επιδείξουμε. Μπορεί να θεωρηθεί και ως μια τελευταία ευκαιρία που μας δίνεται. Ακόμα περισσότερο, όταν το σημαντικότερο ζητούμενο από τον καθένα μας είναι να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και να ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. Να μείνουμε στο σπίτι, για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, αλλά και όλους τους συμπολίτες μας. Για να μη δούμε σκηνές σαν αυτές που δεν θέλουμε να αντικρίσουμε. Θα έλεγα ακόμη ότι είναι πραγματικά κρίμα για τον καθένα από εμάς να μην υπακούμε στην καθημερινή παράκληση ενός ανθρώπου σαν τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα και να μη σεβόμαστε τον αγώνα που δίνουν οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό καθημερινά στα νοσοκομεία της πατρίδας μας. Απαράβατο χρέος όλων μας είναι σε αυτή την κρίσιμη φάση να πράξουμε το καλύτερο, για να προστατεύσουμε την υγεία όλων από έναν ύπουλο εχθρό. Ολα τα υπόλοιπα μπορούν να ακολουθήσουν και να γίνουν όπως πρέπει με αμοιβαιότητα και κοινωνική αλληλεγγύη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
