Αν υπάρχει κάτι καλό με τις εκλογές της ΕΟΚ, είναι πως πλέον κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος έχει έναν και μοναδικό στόχο: Να μείνει όσο περισσότερο μπορεί στην καρέκλα του. Αδιαφορεί για το παρόν και το μέλλον του αθλήματος. Μοναδικό του ενδιαφέρον να μην… εκπέσει του αξιώματος. Με όποιον τρόπο, με όποιο κόστος.
Το… χαρτί της προσφυγής των σωματείων στη δικαιοσύνη, δεν είναι καινούριο. Το έχει… ξαναπαίξει. Και το κάνει με μαεστρικό τρόπο. Εξήντα δύο σωματεία προσέφυγαν. Όχι όλα μαζί, αλλά 42 σε ένα γκρουπ και 20 σε άλλο. Γιατί αυτό; Για να έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν την αναβολή των εκλογών. Δύο διαφορετικοί δικαστές, δύο διαφορετικές αποφάσεις. Μιλάμε για επιστήμονες…
Πλέον δεν ενδιαφέρονται να παίξουν το χαρτί του… κακού Αυγενάκη. Βλέπετε, η ΓΓΑ ενέκρινε τη λίστα των σωματείων, που η ΕΟΚ έστειλε. Δεν τους νοιάζει πια το αφήγημα. Ο Βασιλακόπουλος θέλει να κρατηθεί στην εξουσία, ακόμα κι αν δεν έχει εξουσία να διαχειριστεί. Γιατί; Θα τα βρει όλα η υπηρεσία, όταν έρθει η ώρα.
Υπάρχουν δύο κόσμοι: Από τη μια ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος φέρνει την ελπίδα. Από την άλλη ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, που θέλει να κρατήσει σε ομηρία το μπάσκετ. Α, συγνώμη, ξέχασα. Δεν έχει σχέση με αυτό ο πρόεδρος της διοίκησης Πρωτοδικείου. Από μόνα τους τα σωματεία έκαναν προσφυγή. Χωρίς να συζητήσουν με την ηγετική ομάδα της ΕΟΚ. Αυτοβούλως προσήλθαν κι όποιος δεν το πιστεύει να φάει ληγμένο γιαούρτι.
Ποιον κόσμο προτιμάτε; Αδυνατώ να αντιληφθώ ότι υπάρχει κόσμος, που συντάσσεται με τον Βασιλακόπουλο. Αλήθεια τώρα; Δηλαδή, είσαστε ικανοποιημένοι με τη μη διεξαγωγή εκλογών; Προτιμάτε ακέφαλο το ελληνικό μπάσκετ. Αν ναι, προδήλως δεν έχετε θέση στον κόσμο του μπάσκετ. Το ότι ενδεχομένως βρίσκεστε σε αυτόν, με τον έναν ή άλλο τρόπο, είναι ατυχής συγκυρία.
Επί της ουσίας: Ήρθε η ώρα να αντιδράσει η πολιτεία. Με νομικίστικα τερτίπια δεν μπορεί το μπάσκετ να είναι σε ομηρία. Αν θέλουν έχουν όλους τους τρόπους. Αν θέλουν μπορούν να απαντήσουν. Το γιατί δεν το κάνουν, είναι δικό τους ζήτημα. Προσωπικά χαίρομαι γι’ αυτή την εξέλιξη. Θα χαρώ περισσότερο να μην γίνουν οι εκλογές, να υπάρξει κι άλλη αναβολή.
«Μα θα διαλυθεί το μπάσκετ» θα πει κάποιος. Μα έχει διαλυθεί ήδη. Ίσως, αν φτάσει στον πάτο, αποφασίσουν κάποιοι να δουν το οφθαλμοφανές. Ίσως πάλι και όχι…
