Το πρωί της 31ης του Γενάρη  στο  τηλεοπτικό κανάλι  του ΣΚΑΙ   προσκεκλημένη  ήταν    η πρέσβειρα  της Αγγλίας. Μεταξύ των άλλων, ερωτήθηκε  για  το    «πόσοι Έλληνες  σπουδάζουν  αυτόν  τον καιρό στην Αγγλία» ;

Κι  η   Αγγλίδα  είπε :  «11  χιλιάδες».

Ακούγοντας  αυτά τα λόγια,  μου  «ήρθε  το αίμα  στο κεφάλι»  και  έγινα  «έξω φρενών». Αν  και προσωπικά  όλες  μου τις σπουδές τις  έκανα στο εξωτερικό, αλλά δουλεύοντας στις φάμπρικες της  Γερμανίας.   Γιατί ;

Επειδή  αναλογίσθηκα το  κόστος  που έχουν  αυτά  τα  παιδιά  ευρισκόμενα  στο εξωτερικό. Εκατομμύρια  Ευρώ  ξοδεύονται  στον  αέρα.  Η  μάλλον  δαπανώνται για  το γάμο του καραγκιόζη.

Εμείς    οι Έλληνες   γκρινιάζουμε διαρκώς για  την  κακή  κατάσταση της οικονομίας  μας,  γιατί είμαστε  ανίκανοι   να στήσουμε ,  έστω  και μια υποτυπώδη βιομηχανία  στον τόπο μας :  για  παράδειγμα,   ποδήλατα,  μοτοσικλέτες,  αυτοκίνητα   και ελαστικά   τα  φέρνουμε απ’  έξω, πληρώνοντας τα μαλλιά της κεφαλής μας. Λες  και   αποτελούν υψηλή τεχνολογία,  ώστε  αδυνατούμε να τα παράγουμε εμείς  οι ίδιοι.  Μιλάμε  διαρκώς  για επενδύσεις,  που περιμένουμε  να  έρθουν  από τον ουρανό, αλλά   το μάνα σταμάτησε   καιρό τώρα  να μας  το στέλνει ο καλός Θεούλης. Οι κυβερνήσεις  έρχονται και παρέρχονται  με τους πολιτικούς να μας  αραδιάζουν  διαρκώς  τα ίδια παραμύθια , πως θα διορθώσουν  την   οικονομία  μας,  μόλις  εμφανιστούν  οι  ξένες επενδύσεις.  Απλά  δεν  υπάρχει  στους πολιτικούς μας  ίχνος   αιδούς,  μα μόνο παχιά  λόγια

Ας  έρθουμε  τώρα  στα παιδιά μας που σπουδάζουν  «στας Λόντρας»  και αλλαχού  στο εξωτερικό. Απ’  αυτά  ένα μέρος    είναι μεταπτυχιακοί  και οι άλλοι   αποτυχόντες  στις  εδώ εισαγωγικές  εξετάσεις.

Από το 1990  γίνεται η προσπάθεια   να   ξεπεραστεί το άρθρο  16  το Συντάγματος,  ώστε  να λειτουργήσουν επιτέλους   και στην Ελλάδα   ιδιωτικά πανεπιστήμια,  για να κοπεί  η  ροή  των παιδιών μας  στα  πανεπιστήμια  του εξωτερικού. Αλλά  τίποτε , η βουλή δεν τροποποιεί, το εν λόγω άρθρο.

Εγώ προσωπικά,  το 2018  έγραψα  ένα βιβλίο,  το οποίο   έστειλα   εν όψει  των επερχομένων εκλογών τόσο  στο κόμμα της Ν.Δ, που όλα  έδειχναν πως  θα κερδίσει,  όσο και στην νυν Υπουργό Παιδείας, που  τότε  ήταν υπεύθυνη για τα θέματα των σπουδών.  Σ’  αυτό το βιβλίο,  δείχνω  τη  δυνατότητα  της παράκαμψης  του άρθρου 16 με  ανώδυνο  τρόπο. Ο  μεν  νυν πρωθυπουργός,  απάντησε  με ένα «Ευχαριστώ», η  δε κυρία  Υπουργός  δεν βρήκε  την ευκαιρία να γράψει δυο λέξεις.

Σε προηγούμενο δημοσιευθέν άρθρο μου, εξηγώ  τους τρόπους  που λειτουργούν οι πολιτικοί μας,  οι οποίοι δήθεν  γνωρίζουν τα πάντα  και αδιαφορούν για τις υποδείξεις  των Ελλήνων πολιτών,  ώστε  κινούμαστε  πάντοτε στις ίδιες  γραμμές.

Κάποιος,  θα   πει ίσως,   ότι τα αγγλικά πανεπιστήμια είναι  υψηλού  επιπέδου,  ώστε  πολλοί  πτυχιούχοι μας,  προτιμούν αυτά  τα ιδρύματα,  για να πάρουν περισσότερες γνώσεις.

Σε  παλαιότερο άρθρο  είχα επισημάνει,  ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας  ταλαιπωρείται  διαρκώς, γιατί  είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης   των κομμάτων.

Τα  ελληνικά πανεπιστήμια έχουν άριστο  διδακτικό προσωπικό και  επιστήμονες  υψηλού  κύρους. Το μόνο  στραβό  είναι  ότι δεν μπορούν  να ρυθμίσουν αυτοί τα των πανεπιστημίων. Τα πάντα έρχονται  από το Υπουργείο. Η νυν υπουργός  έκανε  στα γρήγορα  κάποιες  πολύπλοκες αλλαγές,  που κατά την γνώμη  πολλών συναδέλφων δεν πρόκειται να λειτουργήσουν. Εδώ  λέμε  «τι είχες  Γιάννη,  τι είχα πάντα».  Κατά συνέπεια,  πως  να  φτιάξει αυτή  η καημένη  Ελλάδα ;

Κακόμοιρη  Ψωροκώσταινα  ήτανε , καημένη Ψωροκώσταινα  παραμένει……