Η αρχική αντίδραση από τον ΣΥΡΙΖΑ για τις αποκαλύψεις για τον Μανώλη Πετσίτη ήταν η σιωπή.

Μια σιωπή που οριακά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και ένοχη.

Ιδίως από τη στιγμή που τα στοιχεία για τη σχέση του με τον Νίκο Παππά και το Μαξίμου ήταν αδιάψευστα.

Έτσι επιλέχτηκε μια δεύτερη τακτική.

Ναι, ήταν συμμαθητής του Παππά, μας είπαν.

Ναι, δούλεψε εθελοντικά μέχρι το 2015.

Ναι, πέρασε από το Μαξίμου αλλά μετά πήρε το δρόμο του.

«Πολύ καλό για να είναι αληθινό παλικάρια», σκέφτηκαν πολλοί.

Οπότε αποφάσισαν να «περάσουν στην αντεπίθεση».

Να αποδείξουν ότι όχι μόνο πήρε τον δικό του δρόμο, αλλά πήρε και τον «κακό δρόμο».

Πέρασε με τη μεριά της διαπλοκής και αυτών που αντιμάχονται το έργο της λαοφιλούς κυβέρνησής μας.

Μάλιστα, για να το κάνουν πιο πιστευτό, άρχισαν και αυτοί να δίνουν στοιχεία, να ανακαλύπτουν φωτογραφίες, να υπαγορεύουν δημοσιεύματα.

Παιδιά κατανοούμε την πίεση, αλλά με αυτά που κάνετε απλώς αποδεικνύεται ότι και φωτιά υπάρχει και καπνός.

Κανείς δεν είπε ποτέ ότι ο Πετσίτης ήταν σύμβουλος στρατηγικής ή ιδεολογικός υπεύθυνος ή ότι χάρασσε πολιτική.

Αυτό που τέθηκε εξαρχής ως ερώτημα είναι εάν και σε ποιο βαθμό είναι «ταμίας».

Δηλαδή, τέθηκε εάν ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι στις σχέσης πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματιών και διευκολύνουν τις διαδρομές του «μαύρου πολιτικού χρήματος».

Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως δεν έχουν τυπική κομματική θέση ή τυπικό κομματικό ρόλο.

Δεν είναι ανάγκη να είναι ιδιαίτερα πολιτικά συγκροτημένοι.

Αρκεί να μπορούν να παίξουν το ρόλο του ενδιάμεσου.

Μάλιστα όσο μικρότερη σχέση έχουν με το κόμμα, ακόμη καλύτερα.

Και εάν είναι λίγο λούμπεν, ακόμη καλύτερα.

Αν μάλιστα φαίνεται ότι είναι κατά βάση άνθρωποι των επιχειρηματιών και όχι των πολιτικών, τότε η δουλειά γίνεται ακόμη πιο εύκολη.

Και βέβαια σε αυτές τις δουλειές το βασικό είναι πάντα να μπορείς να αρνηθείς τη σχέση μαζί του.

Να μπορείς να πεις «τον ήξερα, αλλά τώρα δεν έχω καμιά σχέση μαζί του».

Αυτό διευκολύνει πάντα τα πράγματα.

Προφανώς και τέτοιοι τύποι επίσης κάνουν και δικές τους δουλειές, πρέπει να βγάλουν και μεροκάματο και λογικό είναι να τους αρέσει και η καλή ζωή.

Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι προφανές ότι κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ξέρουν αρκετά για τον Πετσίτη.

Και πιθανώς να έχουν και στοιχεία και αποδείξεις και φωτογραφικά ενσταντανέ.

Για τον απλούστατο λόγο ότι τον κόσμο των επιχειρήσεων και την «καλή ζωή» ο Πετσίτης τον γνώρισε επειδή τον πήγαν σε αυτό τον κόσμο μεγαλόσχημοι ΣΥΡΙΖαίοι υπουργοί.

Αυτοί που τώρα λένε «κάτι μου θυμίζει, αλλά έχω να τον δω από το 2015», έστω και εάν συνεργάτες τους έστελναν εγκάρδιες ευχές ακόμη και πέρσι.

Γι’ αυτό το λόγο και το δούλεμα πρέπει να κοπεί κάπου εδώ.

Εάν ισχύει το «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται», ας δώσουν τα στοιχεία στον Εισαγγελέα και είναι ανοιχτοί σε έλεγχο.

Για να έρθει στο φως ο πραγματικός ρόλος του Πετσίτη και του κάθε Πετσίτη.