Μπορεί το γεύμα της κόρης μου να άρχισε εξωτικά, αλλά ολοκληρώθηκε εντελώς ελληνικά. Για την ακρίβεια, είχε γεύση και άρωμα Βορείου Ελλάδος. Κάτι είχα μυριστεί εγώ την ώρα που τρώγαμε το κυρίως, αλλά δεν ήμουν και σίγουρος, καθώς η πόρτα της κουζίνας παρέμενε κλειστή. Oταν, όμως, την είδα να καταφθάνει με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στα χείλη, δεν είχα καμιά αμφιβολία σχετικά με το περιεχόμενο της πιατέλας που έφερνε: μπουγάτσα Θεσσαλονίκης! Τις ξέρει τις αδυναμίες μου αυτό το παιδί…Δεν πρόλαβε να χαρεί τις δάφνες της η κόρη μου και ο γαμπρός μου έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις: «Με τα χεράκια τηςτην έβαλε την μπουγάτσα της Αlfa στον φούρνο η Δάφνη!». «Οταν η έτοιμη είναι τόσο καλή, γιατί να φτιάξω χειρότερη δική μου;» απάντησε απενοχοποιημένα εκείνη και έγλειψε λιχούδικα το δάχτυλό της. Συμφωνώ απολύτως μαζί της.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET το Σάββατο 17 Μαΐου 2014.
