«Η ΠΛΑΤΕΙΑ είναι γεμάτη» ημέρες τώρα. Πάνω
Στα «ορεινά» της πλατείας, μπροστά από το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, ως άλλοι θεματοφύλακες βωμών και εστιών ξεχωρίζουν ξυρισμένα κεφάλια, μπράτσα με γαλανόλευκα τατουάζ, «απολιτίκ» πιτσιρικαρία βγαλμένη από το γήπεδο, και, όταν η συγκέντρωση μεγεθύνεται, ελληνικές σημαίες. Είναι το αποκαλούμενο «πατριωτικό» κομμάτι των αγανακτισμένων, που πλην της Χρυσής Αυγής- η οποία δεν συμμετέχει, καθώς χαρακτήρισε «καρναβάλι προοδευτικών» το Σύνταγμα- περιλαμβάνει καθέναν ο οποίος ακόμη εμπνέεται από συνθήματα τύπου «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» και εκτιμά ότι η παρουσία του ΔΝΤ εμπίπτει σε θεωρίες συνωμοσίας. Η συνθηματολογία… μπερδεύει. Στιχάκια για ασπίδες, «ή ταν ή επί τας», ρυθμικά «ΕλλάςΕλλάς» αλλά και… «Σώπα όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» ή και κάλεσμα για ανυπακοή, τα οποία μόνο σε οπαδούς δεξιότερους της Δεξιάς δεν ταιριάζουν.
Αν υποθέσουμε ότι το Σύνταγμα κινείται στους ρυθμούς της πλατείας Ταχρίρ, τότε οι… «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» που στο Κάιρο είχαν την «επιμελητεία» του αγώνα των Αιγυπτίων, στην Αθήνα έχουν δώσει τη θέση τους σε οργανωμένα και μη σχήματα της Αριστεράς- πλην ΚΚΕ. Ανθρωποι από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναρχικοί της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (Α/Κ) και λοιπών ομάδων, φοιτητές, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, αλλά και περαστικοί που είδαν «ψωμί» (πολιτικό) και έμειναν, που βρήκαν νόημα και συμμετέχουν, άφησαν τις κομματικές ταυτότητες στο σπίτι και τις, πολλές μεταξύ τους, αντιθέσεις και οργανώνονται.
«Πολύ ρακόμελο» λένε αστειευόμενοι διάφοροι παρευρισκόμενοι, δίχως απαραίτητα διάθεση απομυθοποίησης της πραγματικότητας. Γύρω από το σιντριβάνι εκτείνονται οι ομάδες οργάνωσης. Από τομείς σίτισης, καθαριότητας, νομικής υποστήριξης ως ιατρεία, επιτροπή λογιστικού ελέγχου, μεταφράσεις αλλά και ομάδα περιφρούρησης. Πολιτικοποίηση του αγώνα αλλά και χάπενινγκ. Για την Κυριακή είναι προγραμματισμένες εκδηλώσεις παιδικού θεάτρου, μαθήματα… τάι-τσι, «κηδεία» της τρόικας και του μνημονίου, καθώς και συναυλίες κρουστών.
Μεταξύ Μνημείου και σκάλας που οδηγεί στην πλατεία στέκονται οι «κατσαρόλες». Είναι οι «νοικοκυραίοι», ο αποκαλούμενος «μέσος Ελληνας», αυτός τελικά που με την παρουσία του γιγαντώνει κάθε φορά τα μεγέθη της διαδήλωσης. Αυτός που σήμερα αναμένεται να κατέβει στο Σύνταγμα για το «στοίχημα του ενός εκατομμυρίου», όπως λένε στελέχη(;) των «αγανακτισμένων». Αλλοι με κατσαρόλες, άλλοι με μπρίκια, πολύ περισσότεροι εφοδιασμένοι απλώς με την οργή τους, γεμίζουν το οδόστρωμα της λεωφόρου Αμαλίας από τις 18.00 και μετά, αποζημιώνουν με συνθήματα αλλά και φάσκελα τον «Πύργο της Μίζας», όπως αποκαλείται- επαναστατική αδεία- το κτίριο του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Κάπου εκεί βρίσκεται η ουσία της διαδήλωσης: οι «ανώνυμοι αγανακτισμένοι», πρόσωπα που ποτέ ως σήμερα δεν είχαν κατέβει σε κινητοποιήσεις, σηκώθηκαν από τον καναπέ, έκλεισαν την τηλεόραση και ήρθαν στο Σύνταγμα να γίνουν εκείνα θέμα. Το πλήθος, ετερόκλητο. Νέοι και μεγαλύτεροι, άνδρες και γυναίκες, μαμάδες με τα παιδιά τους, οικογένειες ολόκληρες. Εκεί και ο δημόσιος υπάλληλος, εκεί και ο συνταξιούχος. Εκεί και ο «mainstream» φοιτητής, εκεί και η γιαγιά με το εγγόνι. Είναι ο «αναποφάσιστος» πολίτης που ψηφίζει «κανέναν» στις δημοσκοπήσεις, προέρχεται από το ΠαΣοΚ και τη ΝΔ, δεν έχει λύσεις για το αύριο αλλά πιστεύει πια βαθιά πως ό,τι απαρτίζει το σήμερα πρέπει να φύγει, καθώς δεν είναι μόνο μέρος, είναι το πρόβλημα…
Δεν λείπουν και οι… παράπλευρες ωφέλειες της ελληνικής Ταχρίρ. Αυτοκινούμενες και μη καντίνες, χοτ ντογκ, λουκουμάδες και σουβλάκια. Μαλλί της γριάς, σουβενίρ με γαλανόλευκες αποχρώσεις και σημαίες, πολλές σημαίες. Δεν λείπει και η γκρίνια από τους «επιμελητές πλατείας» για την… ακρίβεια- «πέντε ευρώ το σάντουιτς;» -, αλλά και για τα χαρακτηριστικά πανηγυριού που λαμβάνει λόγω της παρουσίας των μικροπωλητών. Κάτω από το… σύνορο της Σταδίου, δίπλα στα ΜcDonald΄s και στο Ρublic, μετανάστες μικροπωλητές διαλαλούν την παράνομη πραμάτεια τους, χωρίς τον φόβο της Αστυνομίας αλλά και της… Χρυσής Αυγής, μέλη της οποίας την προηγούμενη Κυριακή, επέτειο της Αλωσης, λέγεται ότι πήραν στο κυνήγι αρκετούς.
«Εδώ…“παίζουνε Συνέλευση”» μεταδίδει ο «ξεναγός» για τη συζήτηση που στήνεται κάθε βράδυ στις 21.00 και στην οποία συμμετέχει διά κληρώσεως όποιος το επιθυμεί,για να καταθέσει αλογόκριτα τις απόψεις του εντός 90 δευτερολέπτων.Είναι η ουσιαστική προσπάθεια «πολιτικοποίησης» της οργής των Ελλήνων,της έκδοσης κοινής «πολιτικής πλατφόρμας» και άλλων πολλών που φαντάζουν μάλλον ουτοπικά για το μέγεθος αλλά και τη διαφορετικότητα του κοινού των «αγανακτισμένων». «Αν δεν το προσπαθήσουμε,δεν θα δούμε εάν είναι ουτοπικό» αντιτείνουν από την «ομάδα επικοινωνίας»- υπάρχει και τέτοια- της συνέλευσης.Συνέλευση για τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας και της οικονομίας,κατάθεση προτάσεων και ψηφισμάτων απ΄ όσους παραμένουν ως αργά, αλλά και κουβέντες έντασης για καθημερινά περιστατικά της πλατείας: όπως όταν τέθηκε το ζήτημα αν η ομάδα περιφρούρησης έπραξε ορθά που παρέδωσε στην Αστυνομία έναν μετανάστη ο οποίος έκλεβε τσάντες- ακούστηκαν και λέξεις όπως «ρουφιανιά»-ή την Παρασκευή για την παραμονή ή όχι των καντινιέρηδων… «Μάλλον ως ομαδική,λαϊκή ψυχοθεραπεία θα τη χαρακτήριζα» αντιλέγει τακτικός θαμώνας.Στελεχώνονται ομάδες δράσης και εκπόνησης προτάσεων,λειτουργεί ομάδα επικοινωνίας αλλά και…ψυχραιμίας.
Δεν λείπουν οι γκρίνιες.Τη γιορτή δημοκρατίας καταπώς τη βαφτίζουν οι συμμετέχοντες,κάποιοι τη χαρακτηρίζουν «καπέλωμα» της αυθόρμητης κινητοποίησης των οργισμένων.Φλογερές κουβέντες για το αν το real-democracy. gr έχει σχέση με το γκρουπ στο Facebook «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα»,που ξεκίνησε τις κινητοποιήσεις,βάζουν «φωτιά» σε πλατεία και Διαδίκτυο. «Πώς καπελώνεται κάτι στο οποίο οποιοσδήποτε συμμετέχει ελεύθερα;» αντιτείνουν από τα…κάτω του σιντριβανιού.Οράματα υπάρχουν.Ιδέες επίσης.Προτάσεις; Αλλο τίποτα.Κρατούνται πρακτικά που αναρτώνται στο Διαδίκτυο,συστήνονται επιτροπές, πολλές επιτροπές δράσης,μα πάρα πολλές. «Γραφειοκρατία δηλαδή. Σαν το Δημόσιο που πολεμάμε ένα πράμα» σχολιάζουν οι…κακοί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
