Ήταν μια καλή εβδομάδα η προηγούμενη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων όσο και σε επίπεδο εντυπώσεων. Για να αποδειχθεί πως τίποτα δεν είναι αδύνατο, τα βουνά είναι για να τα ανεβαίνεις και βέβαια όταν διαθέτεις στον πάγκο προπονητές ικανούς και με προσωπικότητα, οι ελπίδες για κάτι καλό αυξάνονται.
Χωρίς κόμπλεξ κατωτερότητας
Αρχικά ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Με δύναμη από την κατάκτηση του Conference League με τον Ολυμπιακό, χτίζει με συνέπεια για την επόμενη πίστα. Έχοντας πίστη στο πλάνο. Με αυτοπεποίθηση για το σύνολο το ερυθρόλευκο. Με νοοτροπία νικητή και χωρίς κάποιο κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στα αγωνιστικά μεγαθήρια που καλείται να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός στο Champions League. Γιατί όταν παλεύεις με την Αρσεναλ εκτός έδρας, κάτι καλό έχεις δημιουργήσει.
Ακόμη και στο ραντεβού με την Μπαρτσελόνα, έπαιξε τον ρόλο του ο διαιτητής ώστε να προκύψει μια βαριά ήττα. Κόντρα στην Αϊντχόφεν υπήρξε σαρωτικό το κόκκινο σύνολο, κάνοντας την καλύτερη εφετινή του εμφάνιση, ενώ με Ρεάλ κατάφερε να ανακάμψει και να ξεπεράσει το σοκ των τριών μαδριλένικων γκολ μέσα σε περίπου 7′.
Τότε, στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου που η Ρεάλ χτύπησε στο Νέο Φάληρο με τον Εμπαπέ όπως η κακοκαιρία «Adel» την Αθήνα! Αλλά έχοντας πλέον ταυτότητα και στέρεες βάσεις, ποντάροντας στα παιδιά που τον πήγαν ψηλά, ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ κατορθώνει να μην παρατά το οποιοδήποτε ματς, να δείχνει χαρακτήρα, να αντιδρά στα δύσκολα και εν τέλει να στριμώχνει τον αντίπαλο, πιέζοντάς τον και κυνηγώντας το ενίοτε ακατόρθωτο.
Τι μένει; Ίσως να βρει το σωστό μείγμα. Την ισορροπία που απαιτείται, γιατί όντως είναι διαφορετικά τα μεγέθη σε Ελλάδα και Ευρώπη. Άλλο να παίζεις στη Super League και ίσως αλλιώς φαντάζει η προσέγγιση για το Champions League. Με το μεγάλο συν του Ολυμπιακού να είναι η καταπληκτική του φυσική κατάσταση και η πίεση στους απέναντι από τα πρώτα μέτρα, αυτό το αδιάκοπο τρέξιμο με προεξάρχοντα στον συγκεκριμένο τομέα τον Ελ Κααμπί.
Ο μεγάλος ρόλος της ηρεμίας
Αντίστοιχα, αν κάποιος θελήσει να πάει στο ΟΑΚΑ, το όντως πιο «κρύο» γήπεδο της χώρας, διαπιστώνει πως ο Ράφα Μπενίτεθ έδωσε στον Παναθηναϊκό αυτό που κυρίως ζητούσε τόσον καιρό: ηρεμία. Κάτι το πολυπόθητο, το ζητούμενο για κάθε σύνολο. Μακριά από κάθε εξωγενή σκέψη και γκρίνια, οι «πράσινοι» δουλεύουν με στόχο να βελτιωθούν και να ανέβουν επίπεδο. Ο δε ισπανός προπονητής δεν κάνει κάποιο τρομερό τρικ, αλλά πατά σε όσα ποντάρουν όσοι ακόμη δεν γνωρίζουν καλά-καλά τις ομάδες που αναλαμβάνουν.
Σφίγγει την άμυνα στην Ελλάδα ο ισπανός κόουτς με τους τρεις πίσω (Γεντβάι, Πάλμερ-Μπράουν και Τουμπά), απέναντι στη Στουρμ Γκρατς αντί του κροάτη στόπερ έβαλε δεξιότερα τον Ινγκασον και κάπως έτσι γέμισαν τα χαφ με παραπάνω ποδοσφαιριστές. Ο Ζαρουρί έκανε υπέροχο ματς, ανώτερο και από αυτό στην Ελβετία, μολονότι τότε έβαλε τρία γκολ, το βράδυ της Πέμπτης όμως είχε μια έξοχη ασίστ, συστημένη μπαλιά με εξωτερικό φάλτσο στον Σφιντέρσκι για το πρώτο γκολ. Ο δε Καλάμπρια από τη δεξιά πτέρυγα άρχισε διστακτικά και με λάθη, δεν είναι ο πιο fit παίκτης στον κόσμο, ανέβηκε όμως στην πορεία και με ωραία κίνηση πέτυχε το γκολ της νίκης.
Και με τον Μπενίτεθ στον πάγκο να δείχνει βέβαιος πως κινείται στη σωστή κατεύθυνση και άλλωστε αυτό μαρτυρούν τα αποτελέσματα έως τώρα του Παναθηναϊκού.
Έκανε… συνήθεια το αγχώδες 1-0
Από την άλλη ο Μάρκο Νίκολιτς. Ο τεχνικός που προχωρά με την ΑΕΚ έχοντας τα πάνω και τα κάτω του. Δημιουργεί παράδοση να φτάνει σε νίκες με το καχεκτικό και τόσο αγχώδες 1-0, δηλαδή τα περισσότερα παιχνίδια των «κιτρινόμαυρων» κρίνονται στο γκολ και άρα κάπου μπορεί να γίνει η (λεγόμενη) στραβή.
Στον αντίποδα, με τον Νίκολιτς η ΑΕΚ έχει κάνει τρεις καλοκαιρινές προκρίσεις, μπήκε στη League Phase του Conference League και πέτυχε νίκη σε ιταλικό έδαφος. Δεν το λες και λίγο. Και με την επίθεση να δέχεται συνεχώς πλήγματα, γιατί υπάρχει μεν ο κλασάτος Γιόβιτς, ο Πιερό όμως βρίσκεται στα πιτς, ενώ ο τραυματισμός του φορμαρισμένου Ζίνι θα φέρει τον συγκεκριμένο παίκτη αρκετά πίσω και κατά συνέπεια απαιτούνται παραπάνω λύσεις. Τα ματς, όμως, έρχονται και είναι συνεχή.
Ποντάρουν πολλά στην ομοιογένεια
Όσον αφορά τον Ραζβάν Λουτσέσκου, ο ΠΑΟΚ (του) έχασε έδαφος με την ισοπαλία κόντρα στην Μπραν. Στο τέλος όταν δέχεσαι την ισοφάριση βιώνεις ψυχρολουσία, αλλά στην Τούμπα ποντάρουν σε ένα δεμένο και ομοιογενές σύνολο, στην αύρα του Ζίφκοβιτς και του Τάισον, όπως επίσης και στην επιστροφή του Κωνσταντέλια σε πλήρη δράση.
