«Ηηλιθιότητα της Δημοκρατίας. Ενα από τα καλύτερα αστεία της Δημοκρατίας παραμένει πάντα το γεγονός ότι πρόσφερε στους θανάσιμους εχθρούς της τα μέσα με τα οποία την κατέστρεψαν. Οι διωκόμενοι ηγέτες του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος έγιναν βουλευτές κι έτσι απέκτησαν βουλευτική ασυλία, επιδόματα. Ηταν έτσι προστατευμένοι από αστυνομική επέμβαση. Μπορεί κάποιος να φτιάξει σπουδαίο κεφάλαιο από τη δημοκρατική ηλιθιότητα». Ιωσήφ Γκέμπελς («Η έλευση του Γ’ Ράιχ» του Ρίτσαρντ Εβανς).
Η σκηνή στην τηλεόραση ήταν ανατριχιαστική. Πριν από λίγες μέρες νεοναζί βάδισαν αδίστακτα προς το γερμανικό Ράιχσταγκ, κτίριο-σύμβολο της Δημοκρατίας. Η πυρπόλησή του υπήρξε η αφορμή για τη γενικευμένη επίθεση των ορδών του Χίτλερ κατά της Δημοκρατίας και των θεσμών της. Με αφορμή αυτό το γεγονός θεώρησα σκόπιμο να θυμηθούμε. Και καλύτερος τρόπος είναι να θυμίσουμε τον ρόλο ενός δικαστικού λειτουργού. Του Φριτς Μπάουερ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
