Τα «μεγάλα έργα» του Χαριλάου Τρικούπη δεν οδήγησαν στην οικονομική άνθηση της ελληνικής οικονομίας αλλά στην πτώχευση του 1893. Τα «μεγάλα έργα» του (ύστερου) Ελευθερίου Βενιζέλου είχαν και αυτά ως απόληξη την πτώχευση του 1932. Και η εκτεταμένη δημιουργία υποδομών και τα «μεγάλα έργα» του 2004 δεν απέτρεψαν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό του 2004-2009 και την πτώχευση του 2010.
Η ιστορία της ελληνικής οικονομίας μιλάει εύγλωττα και εξηγεί πώς τα «μεγάλα έργα» και η μαζική εισροή κονδυλίων στη χώρα δεν επιφέρουν, κατ’ ανάγκην, την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι τα μεγάλα έργα και οι υποδομές δεν είναι απαραίτητα. Σημαίνει όμως ότι το μυστικό της οικονομικής επιτυχίας μιας χώρας βρίσκεται κάπου αλλού. Σημαίνει δηλαδή ότι τα πολυπόθητα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης, δάνεια ή επιχορηγήσεις, δεν αρκούν από μόνα τους για να ανατάξουν την οικονομία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
