Λαμπρινή Κουζέλη
Ηταν «η πιο πλατιά ψυχή, το πιο σίγουρο σώμα, η πιο λεύτερη κραυγή που γνώρισα στη ζωή μου» θα γράψει ο Νίκος Καζαντζάκης γοητευμένος από τον Γιώργη Ζορμπά, συνεργάτη στο λιγνιτωρυχείο του στην Πραστοβά της Μάνης, με τον οποίο πέρασε έναν χρόνο το 1916-1917. «Ο Ζορμπάς μ’ έμαθε ν’ αγαπώ τη ζωή και να μη φοβούμαι το θάνατο» θα εξομολογηθεί στην Αναφορά στον Γκρέκο, «Αν ήταν στη ζωή μου να διάλεγα έναν ψυχικό οδηγό, έναν Γκουρού, όπως λένε οι Ιντοί, ένα Γέροντα, όπως λένε οι καλόγεροι στο Αγιον Ορος, σίγουρα θα διάλεγα το Ζορμπά». Το 1941 αποφασίζει να απαθανατίσει αυτόν τον «εξαίσιο φαγά, πιοτή, δουλευταρά, γυναικά και αλήτη» σε ένα μυθιστόρημα που θα κυκλοφορήσει με τον τίτλο Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
