Η Αμερική ψηφίζει σήμερα, Τρίτη σε μια σειρά από κρίσιμες τοπικές αναμετρήσεις που λειτουργούν ως βαρόμετρο για το πολιτικό κλίμα της χώρας, εννέα μήνες μετά την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οι κάλπες σε Βιρτζίνια, Νιου Τζέρσεϊ, Νέα Υόρκη και Καλιφόρνια προσφέρουν μια πρώτη ένδειξη για τη διάθεση των ψηφοφόρων, ενόψει των ενδιάμεσων εκλογών του 2026 – και κυρίως για το αν ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος εξακολουθεί να καθορίζει τη δημόσια συζήτηση, ακόμη και όταν δεν βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο.
Στη Βιρτζίνια, η πρώην Δημοκρατική βουλευτής Άμπιγκεϊλ Σπάνμπεργκερ διατηρεί σαφές προβάδισμα έναντι της Ρεπουμπλικανής υποψήφιας και αντικυβερνήτη Γουίνσομ Εαρλ-Σιρς. Στο Νιου Τζέρσεϊ, η μάχη αποδεικνύεται πιο αμφίρροπη, με τη Δημοκρατική Μίκι Σέριλ, πρώην πιλότο του Ναυτικού, να διατηρεί οριακό προβάδισμα έναντι του Ρεπουμπλικανού Τζακ Τσιαταρέλι. Η συμμετοχή υπήρξε εντυπωσιακή: πάνω από τρία εκατομμύρια Αμερικανοί ψήφισαν πρόωρα στις δύο αυτές πολιτείες, αριθμός πολλαπλάσιος σε σχέση με πριν από τέσσερα χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν είναι υποψήφιος, οι πολιτικές του – από τις απελάσεις μεταναστών έως τους δασμούς – καθόρισαν την ψυχολογία των εκλογέων. Στη Βιρτζίνια, πολλοί ανεξάρτητοι ψηφοφόροι δήλωσαν ότι ψήφισαν Δημοκρατικούς εξαιτίας της απογοήτευσής τους για την επιθετική ρητορική και τις διχαστικές πρωτοβουλίες του προέδρου. Άλλοι, ωστόσο δηλώνουν ότι στήριξαν Ρεπουμπλικανούς ακριβώς επειδή συμμερίζονται την οικονομική του πολιτική, ιδίως τους δασμούς.
Μαμντάνι εναντίον Κουόμο: μια μάχη για την ψυχή των Δημοκρατικών
Η πιο θεαματική αναμέτρηση διεξάγεται στη Νέα Υόρκη, όπου ο 34χρονος Ζοχράν Μαμντάνι, δημοκρατικός σοσιαλιστής, διεκδικεί το δημαρχιακό αξίωμα απέναντι στον Άντριου Κουόμο – τον άλλοτε κυβερνήτη της Πολιτείας που επιχειρεί πολιτική επάνοδο ως ανεξάρτητος κεντρώος Δημοκρατικός. Η σύγκρουση τους ξεπερνά τα όρια μιας τοπικής εκλογής: συμβολίζει τη γενεαλογική και ιδεολογική ρήξη στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος.
Ο Μαμντάνι, που προτείνει πολιτικές όπως το πάγωμα των ενοικίων και τη δωρεάν μετακίνηση στα λεωφορεία, εμφανίζεται να προηγείται με διψήφια διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Απέναντί του, ο Κουόμο προσπαθεί να πείσει τους Νεοϋορκέζους ότι ενσαρκώνει μια υπεύθυνη, μετριοπαθή αριστερά. Ο Τραμπ, που μόλις τη Δευτέρα είχε εκφραστεί θετικά για τον Κουόμο, προκάλεσε θύελλα δηλώνοντας ότι «οποιοσδήποτε Εβραίος Νεοϋορκέζος ψηφίσει τον Μαμντάνι είναι ανόητος» — μια τοποθέτηση που αναβίωσε κατηγορίες αντισημιτισμού εις βάρος του.
Το διακύβευμα στην Καλιφόρνια και το “εργαστήριο της δημοκρατίας”
Στην Καλιφόρνια, οι πολίτες καλούνται να εγκρίνουν την Πρόταση 50, η οποία θα δώσει στους Δημοκρατικούς τη δυνατότητα να ανασχεδιάσουν τους εκλογικούς χάρτες της Πολιτείας. Η κίνηση αυτή θεωρείται απάντηση στην πρωτοβουλία του Τέξας, που πρόσφατα ενίσχυσε τις Ρεπουμπλικανικές περιφέρειες. Η ψήφιση του μέτρου θα μπορούσε να ανατρέψει την ισορροπία στη Βουλή των Αντιπροσώπων μετά τις εκλογές του 2026, ενισχύοντας τις πιθανότητες των Δημοκρατικών να ανακτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αν και οι σημερινές εκλογές δεν θα καθορίσουν άμεσα τον συσχετισμό δυνάμεων στο Κογκρέσο, λειτουργούν ως πρόβα τζενεράλε για τα στρατόπεδα των δύο κομμάτων. Οι Δημοκρατικοί επιχειρούν να μετρήσουν ποια στρατηγική αποδίδει καλύτερα απέναντι στον Τραμπ: το προφίλ των μετριοπαθών πρώην αξιωματούχωνόπως οι Σπάνμπεργκερ και Σέριλ, ή το ριζοσπαστικό, νεανικό μήνυμα του Μαμαντάνι.
Από την άλλη πλευρά, οι Ρεπουμπλικανοί προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην αφοσίωση προς τον πρόεδρο και την ανάγκη προσέγγισης των ανεξάρτητων ψηφοφόρων. Η αμφισημία αυτή αποτελεί το μεγαλύτερο στοίχημα του κόμματος ενόψει του 2026: πώς να διατηρήσει την δυναμική του τραμπισμού χωρίς να εγκλωβιστεί στα πολιτικά του άκρα.
Η Αμερική σε αναζήτηση πολιτικού προσανατολισμού
Με τη δημοτικότητα του Τραμπ να παραμένει χαμηλή – το 57% των Αμερικανών δηλώνει ότι αποδοκιμάζει το έργο του – και με τους Δημοκρατικούς να μην κερδίζουν αντίστοιχο έδαφος, οι τοπικές κάλπες μοιάζουν περισσότερο με καθρέφτη της σύγχυσης του αμερικανικού εκλογικού σώματος. Οι αναμετρήσεις αυτές δεν θα καθορίσουν το μέλλον, αλλά ίσως αποκαλύψουν κάτι πιο σημαντικό: ότι μετά από δύο δεκαετίες πολιτικής πόλωσης, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να αναζητούν σταθερότητα, ταυτότητα και ένα νέο αφήγημα για τη χώρα τους.
