Ο Νίκος Πλακιάς ανήκει σε μία από τις οικογένειες που έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο στο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Μόνο που ο κ. Πλακιάς δεν έχασε μόνο έναν, αλλά έχασε και τα δύο παιδιά του και συγκεκριμένα τις δίδυμες κόρες του και την ανιψιά του που ήταν στο Intercity 62.
Χθες στο μνημόσυνο που έγινε στην Καλαμπάκα, λύγισε, όχι από τα δάκρυα, αλλά από τον θυμό του. «Τα παιδιά μας χάθηκαν τόσο αναίτια. Τόσο άδικα. Πλέον ο πόνος μου δεν γίνεται δάκρυ. Γίνεται μίσος, οργή και θυμός. Μαζί μας βρίσκονται και τα αδέλφια, οι οικογένειες που ήρθαν από το νομό, οι οικογένειες ανθρώπων που χάθηκαν. Αυτές είναι οι οικογένειές μας, αυτά είναι τα αδέλφια μας» είπε.
«Να είστε όλοι πάντα καλά και να θυμόσαστε: στη θέση αυτή μπορεί να ήταν ο καθένας σας! Να είστε πάντα δίπλα μας. Ευχαριστώ. Χρύσα, Θώμη, Αναστασία, μου λείπετε, αθάνατες» ανέφερε.
«Η κόρη μου είχε εισιτήριο θανάτου»
Η κ. Άλμα Λάτα, μητέρα της 20χρονης Κλαούντια που βρισκόταν στα μοιραία βαγόνια του Intercity, ζητάει μόνο δικαίωση για το παιδί της. Να δικαστούν οι αρμόδιοι και εφόσον κριθούν ένοχοι να μπουν στη φυλακή.
Η Κλαούντια επέστρεφε από την Πάτρα και οι γονείς της, που μένουν σε χωριό της Λάρισας, της ζήτησαν να κάνει μια στάση για να τη δουν. Η ίδια αρνήθηκε για να φτάσει πιο γρήγορα στη Θεσσαλονίκη, να ξεκουραστεί και να αρχίσει το διάβασμα.
«Μας κουνούσαν το δάχτυλο, αλλά δεν έχουν έρθει να μας πουν ξανά ότι τα τρένα είναι ασφαλή. Η κόρη μου φοβόταν τα λεωφορεία και προτιμούσε τον σιδηρόδρομο, επειδή θεωρούσε ότι είναι πιο ασφαλής. Έχασα μια γιατρίνα, ήταν σπουδαία, έφτασε πολύ ψηλά και δεν μπορεί να γυρίσει πίσω» είπε.
