Η πολυαναμενόμενη σειρά του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ κινηματογράφου των Καννών Βασίλη Κεκάτου κάνει επιτέλους πρεμιέρα απόψε.

Το «Milky Way» αφηγείται την ιστορία της 17χρονης Μαρίας, η οποία λαχταρά να φύγει μακριά από την αργόσυρτη επαρχιακή της πόλη και να ζήσει το «αθηναϊκό όνειρο». Με σύμμαχο τον συνομήλικό της Τζο, θα προσπαθήσει να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει και όχι αυτό που περιμένουν οι άλλοι από εκείνη.

Εδώ και αρκετό καιρό, τα διάφορα τρέιλερ, οι φωτογραφίες, οι συνεντεύξεις συντελεστών, αλλά ακόμα και διεθνή δημοσιεύματα όπως εκείνα του Variety που κάνουν λόγο για μια «ριζοσπαστική σειρά», έχουν πείσει πολλές και πολλούς από εμάς πως αυτή το «Milky Way» απλώς δεν χάνεται.

Το «Milky Way» είναι μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Πόσες τέτοιες έχουμε δει στην ελληνική τηλεόραση; Πριν βγάλετε δαχτυλάκια και αρχίσετε να μετράτε, θα σας πω πως δεν είναι πολλές. Βασικά είναι μια σταγόνα σε έναν ωκεανό από σειρές που αφορούν σχεδόν πάντα μεσήλικες.

Είναι μια σειρά που μιλά για όνειρα μεγάλα που δεν χωρούν σε στενάχωρα καλούπια, όποια μορφή κι αν έχουν αυτά. Είναι μια σειρά που στρέφει το βλέμμα όπως κι η πρωταγωνίστριά της προς τον ουρανό, προς τα αστέρια, προς τον γαλαξία και αναρωτιέται αν όντως υπάρχουν όνειρα άφταστα.

Είναι μια σειρά που αφηγείται ιστορίες για ανθρώπους που (κακώς) δεν έχουμε μάθει να βάζουμε στα σπίτια μας σε prime time ζώνες, μια σειρά που δεν καμώνεται πως είναι συμπεριληπτική. Είναι συμπεριληπτική. Είναι μια σειρά που μιλά για την αποδοχή, καταρχάς του ίδιου μας του εαυτού και στη συνέχεια των γύρω μας.

Αφηγείται ιστορίες σύγχρονες, μιλά για τις ανησυχίες νέων ανθρώπων. Δεν είναι άλλη μια σειρά για μια ιστορία που διαδραματίστηκε τον περασμένο αιώνα – που καλώς κάνουν και υπάρχουν και αυτές, για να μην παρεξηγηθώ. Ο πλουραλισμός στην τέχνη, στην τηλεόραση, στην κοινωνία ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε το ζητούμενο.

Ο Βασίλης Κεκάτος έχει ήδη αποδείξει πως ξέρει να αφηγείται όμορφες, ενδιαφέρουσες, πρωτότυπες, αλλά πάντα βαθιά ανθρώπινες ιστορίες χωρίς ίχνος διδακτισμού, πάντα με ποιητική διάθεση.

Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους τόσους που ανυπομονώ να ανακαλύψουμε στην πορεία, δεν βλέπω την ώρα της εκτόξευσης.