Μέχρι τώρα το θέμα της επαναπροώθησης προσφύγων, εκεί απ’ όπου επιχείρησαν να περάσουν στην Ελλάδα, και κατ’ επέκταση στην Ευρώπη, ήταν ένα παιχνίδι για δύο. Για την Τουρκία και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι όλον τον ΣΥΡΙΖΑ. Για ορισμένους ευρωβουλευτές του, μερικούς από τους λεγόμενους «δικαιωματιστές», ορισμένες εφημερίδες και sites που στηρίζουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως εκεί. Αλλά ουδέποτε έως τώρα, πρέπει να επισημανθεί, αυτή η παραδοχή δεν αποτέλεσε κεντρικό πολιτικό θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ο πρόεδρός του το τοποθέτησε ποτέ στην κεντρική πολιτική ατζέντα ούτε το κόμμα πήγε το θέμα στη Βουλή, να ζητήσει εξηγήσεις από τους αρμόδιους υπουργούς, και ίσως και από τον Πρωθυπουργό. Μερικές, σποραδικές, αναφορές από στελέχη του κόμματος προφανώς δεν καλύπτουν την ολοφάνερη απουσία μιας τέτοιας στρατηγικής.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζει αυτή τη διχοστασία; Νομίζω πως όλα εξηγούνται από το ότι διανύουμε μια άτυπη προεκλογική περίοδο. Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό είναι ένα αντιδημοφιλές θέμα για την ελληνική κοινωνία, και ο ΣΥΡΙΖΑ που «κάηκε» στα χρόνια της διακυβέρνησής του, όταν στον βωμό της πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων» έφερνε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες-πρόσφυγες να «λιάζονται» στην Ομόνοια και σε άλλες πλατείες της χώρας, αντιλαμβάνεται πως τυχόν επαναφορά του ίδιου θέματος στο προσκήνιο μόνο «μείον» θα είχε ως αποτέλεσμα. Δεδομένου δε ότι όλη η προσπάθεια που καταβάλλει τώρα η Κουμουνδούρου είναι επικεντρωμένη στο να ξεχαστεί η περίοδος 2015-2019, το τελευταίο που θα επεδίωκε θα ήταν να υπενθυμίσει στο εκλογικό σώμα μία από τις χειρότερες πολιτικές αποφάσεις που έλαβε και υλοποίησε την περίοδο που κυβερνούσε τη χώρα.
Ετσι λοιπόν καλύπτει τις ανάγκες του αριστερού ακροατηρίου του με τις οιμωγές των Κούλογλου – Αρβανίτη στο Ευρωκοινοβούλιο για τις επιχειρούμενες επαναπροωθήσεις, ωστόσο, από την άλλη, η ελληνική κοινωνία δύσκολα θα του καταλογίσει ότι συντονίζει το βήμα του με την τουρκική προπαγάνδα που θέλει τους Ελληνες να πνίγουν ή να πυροβολούν αθώους μετανάστες κατά τη φάση της επαναπροώθησής τους στην Τουρκία.
Δεν ξέρω για πόσο ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να βαδίζει στο τεντωμένο σκοινί της δισυπόστατης πολιτικής του στο Μεταναστευτικό-Προσφυγικό, αλλά είναι προφανές ότι η απόπειρα να είναι «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» είναι καταδικασμένη κάποια στιγμή να αποτύχει. Γιατί είναι μια κοντόθωρη πολιτική, η οποία δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, να έχει μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.
Ειδικά τώρα που στη Γερμανία κυρίως ξεκίνησε μία ακόμα συζήτηση για το αν η Ελλάδα αντιμετωπίζει ανθρωπιστικά το πρόβλημα με τα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων οι οποίοι συνωθούνται εκ νέου στα ελληνικά σύνορα, επιδιώκοντας να εισέλθουν στη χώρα.
Οσον αφορά δε τους ευαίσθητους γερμανούς πολιτικούς, μεταξύ των οποίων και μια αντιπρόεδρος της γερμανικής κυβέρνησης, «ευαίσθητους» αναφορικά με τις μεθόδους που ακολουθεί η ελληνική πολιτεία για να προστατεύσει τα σύνορά της, μία είναι η λύση: να άρουν τις απαγορεύσεις της χώρας τους και να δέχονται όσους πρόσφυγες και μετανάστες φτάνουν στην Ελλάδα. Ετσι κι αλλιώς, κανείς εξ αυτών δεν επιθυμεί να εγκλωβιστεί εδώ. Ολοι στην Ευρώπη θέλουν να πάνε. Ας τους δώσει λοιπόν η γερμανική κυβέρνηση τη χαρά να τους δεχθεί αντί να επικρίνεται η Ελλάδα για τους τρόπους που χρησιμοποιεί για να προστατεύσει τα σύνορά της, και τα σύνορα της Ευρώπης, και επιπλέον να απειλείται και με κυρώσεις! Νομίζω πως είναι η καλύτερη λύση. Για όλους.
