Οι τελευταίοι που συμπαθούν τις ιστορικές αναλογίες είναι οι ιστορικοί. Δύσκολα όμως μπορεί να αποφύγει κανείς τον πειρασμό: Τι θα γίνει εάν το δημοκρατικό μέτωπο στη Γαλλία που εκπροσωπεί ο Εμανουέλ Μακρόν αποδειχθεί Γραμμή Μαζινό; Τι θα συμβεί εάν η ανθεκτικότητα που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις για τον γάλλο πρόεδρο αποδειχθεί φρούδα στις κάλπες και καταλάβει το Μέγαρο των Ηλυσίων η Μαρίν Λεπέν;

Αυτό που θα συμβεί πιθανότατα είναι να επαναληφθεί η Ιστορία και ένα καθεστώς Βισί να εγκατασταθεί σε έναν από τους πλέον βασικούς πυλώνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ενώ την ίδια ώρα μια νέα εκδοχή του ολοκληρωτισμού θα εμφανίζεται εξίσου απειλητική με εκείνη τη βάρβαρη που πριν από 80 χρόνια πέρασε διά πυρός και σιδήρου την Ευρώπη για να την κατακτήσει.

Δεν είναι η αυθαιρεσία που ωθεί στην ιστορική αναλογία αλλά τα γεγονότα. Οι σχέσεις της Λεπέν με το Κρεμλίνο είναι στενές, ενώ οι ρωσικές τράπεζες χρηματοδοτούν το κόμμα της. Η ίδια δηλώνει έτοιμη να «συνεργαστεί» με τη Ρωσία προκειμένου να εμποδίσει, όπως λέει, τη συμμαχία της με την Κίνα. Δεν είναι όμως μόνο πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται με μια λέξη που είχε στιγματίσει την κατακτημένη Γαλλία – τη συνεργασία (collaboration). Επαναλαμβάνεται και με τη φενάκη πως η διαμεσολάβηση μπορεί να λειτουργήσει ως ένας αποτελεσματικός κατευνασμός.

Αρκεί, λένε, να χαϊδέψεις το τέρας για να το εξημερώσεις. Φθάνει να ικανοποιήσεις τις ορέξεις του για να το χορτάσεις. Η αντίθεση στις κυρώσεις εμφανίζεται, έτσι, σαν πασιφισμός. Οσοι δείχνουν το τέρας είναι πολεμοκάπηλοι. Και όσοι το κατονομάζουν «κάνουν πολιτική».

Η διαιρετική αυτή τομή θα παραμείνει ακόμη και αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν και ο Εμανουέλ Μακρόν αποδειχθεί πιο ανθεκτικός από τη Γραμμή Μαζινό. Και μπορεί η Γαλλία να έχει γλιτώσει έναν στρατάρχη Πετέν με ξανθιά κόμη, αλλά στην ιστορία της θα έχει γραφτεί πως οι περισσότεροι ψηφοφόροι της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζακ-Λικ Μελανσόν προτίμησαν να καθίσουν σπίτι τους παρά να ξορκίσουν με την ψήφο τους πίσω από το κλειστό παραβάν το φάντασμα της Ακρας Δεξιάς. Ο Μακρόν θα έχει κερδίσει, ναι. Αλλά απέναντι στη Μαρίν Λεπέν και στους κινδύνους που αντιπροσωπεύει η ίδια, όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για το μέλλον της Ευρώπης, ένα ποσοστό της τάξης του 55% θα μοιάζει εξαιρετικά ισχνό.

Από αυτή την άποψη, οι σημερινές εκλογές στη Γαλλία είναι για την Ευρώπη οι πιο κρίσιμες των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Και στις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις τα πάντα, από τη διαφορά έως τη συμμετοχή, έχουν σημασία. Εχουν σημασία επειδή, όπως συμβαίνει με όλες τις κρίσιμες εκλογές, τίποτε δεν θα έχει τελειώσει στην κάλπη. Αντίθετα, η επόμενη ημέρα κάπως θα έχει βρει τη Γραμμή Μαζινό. Μπορεί να μην έχει πέσει με ένα φύσημα του αέρα. Αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως θα είναι γεμάτη ρωγμές.