Τώρα τελευταία, η σύζυγός μου το έχει παρακάνει με την προσπάθειά της να τρώμε υγιεινά. Είναι γεγονός ότι η πίεσή μου είναι κάπως ανεβασμένη, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να τρεφόμαστε με φαγητό που παραπέμπει σε… νοσοκομείο. Γι’ αυτό κι εγώ πήρα την κατάσταση στα χέρια μου. Οχι, δεν είμαι ανόητος να αρχίσω να ρίχνω στο πιάτο μου τόνους αλάτι στα κρυφά. Αλλά δεν μπορώ να τρώω και άνοστο φαγητό. Αυτόν τον δύσκολο γρίφο τον έλυσα με τον απλούστερο τρόπο: ρίχνοντας μερικές σταγόνες ταμπάσκο στο φαγητό.
Μα, θα μου πείτε, το ταμπάσκο φτιάχνεται από καυτερές πιπεριές, ξίδι και αλάτι. Ναι, αλλά η περιεκτικότητά του σε αλάτι είναι ελάχιστη και καθώς δεν χρησιμοποιώ παρά μόνο μερικές σταγόνες, τη θεωρώ αμελητέα. Δεν μπορώ όμως να πω το ίδιο και για τη γεύση που προσδίδει στα φαγητά. Βλέπετε, το κάψιμο (που μπορεί κανείς να το ρυθμίσει στα μέτρα του) ξυπνάει ευχάριστα τους γευστικούς κάλυκες και αφαιρεί την αύρα του νοσοκομειακού από το ανάλατο φαγητό.
Ημουν τόσο ενθουσιασμένος με την ανακάλυψή μου αυτή που εδώ και λίγο καιρό χρησιμοποιώ ταμπάσκο παντού, από τα αβγά μάτια του πρωινού μου (μία σταγόνα στο κέντρο του κρόκου), μέχρι τις σούπες, τις σάλτσες για τα μακαρόνια, τα ντρέσινγκ για τις σαλάτες… Εκανα μάλιστα πρόσφατα και ένα πείραμα: είχαμε καλέσει ένα ζευγάρι φίλων και μαγείρεψα ψαρονέφρι γεμιστό στον φούρνο. Για να αποφύγουμε τα αμυλώδη – άλλη ντιρεκτίβα της συζύγου! – το συνόδευσα με λάχανο, που άφησα να μελώσει στην κατσαρόλα με τα υγρά του και λίγο πριν από το τέλος πρόσθεσα κορινθιακή σταφίδα και – φυσικά – ταμπάσκο. Σας πληροφορώ ότι κανείς δεν ζήτησε αλάτι!
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016.
