Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Πήγα στην «Τρουβίλ της Ελλάδος, το όνειρο όσων αναπνέουν το καλοκαίρι τη σκόνη των Αθηνών και ψήνονται», στις Σπέτσες δηλαδή, όπως τις περιέγραφε ο λογοτέχνης Κώστας Ουράνης το 1925. Μια εκδρομή-καλωσόρισμα του καλοκαιριού κατά τη διάρκεια της οποίας είχα τη μεγάλη τύχη να μείνω στο αριστοκρατικότερο ξενοδοχείο της Μεσογείου, το Poseidonion Grand Hotel, ένα διατηρητέο επιβλητικό κτίριο σπάνιας ομορφιάς, με αέρα Κυανής Ακτής, που καθώς ανεβαίνεις τα μαρμάρινα σκαλιά, καθώς περνάς την εσωτερική αυλή με τους φοίνικες, καθώς δειπνείς σε λευκά τραπεζομάντιλα και κομψά σερβίτσια νιώθεις πως ζεις στα μυθιστορήματα της Πηνελόπης Δέλτα. Εδώ, στο λιμάνι της Ντάπιας, το καλοκαίρι του 1914, εγκαινιάστηκε το Poseidonion. Εζησε δόξες και λαμπρές στιγμές, παρήκμασε, ξεθώριασε και στα χέρια της οικογένειας Βορδώνη ανέκτησε τα τελευταία χρόνια την παλιά του αίγλη.
Εφέτος τα εστιατόριά του ανέλαβε ο σεφ Σταμάτης Μαρμαρινός, ο οποίος έχει πολυετή εμπειρία σε κορυφαία εστιατόρια. Ο σεφ δίνει έμφαση στην αξιοποίηση των πρώτων υλών της ευρύτερης περιοχής (λεμόνια και λοιπά εσπεριδοειδή από το Αργος, ζυμαρικά από παραγωγούς της Ερμιόνης, τυρί από την Τραχειά) και προσαρμόζει στο παρόν γεύσεις από το παρελθόν. Και τι δεν δοκίμασα από τα χέρια του: κουκιά μαριναρισμένα με λαδολέμονο και δυόσμο, γκόγκες με βούτυρο και μυζήθρα, χέλι με κολοκύθι και εσπεριδοειδή, χταπόδι με χυλοπιτάκι και σαλάμι, σφυρίδα με λαχανικά, μανέστρα με αχινό. Κάθε Κυριακή στήνεται brunch με μπουγάτσα με πλούσια γλυκιά κρέμα, πεϊνιρλί με κιμά και κατσικίσιο τυρί, μπέργκερ κοτόπουλο με ανθότυρο, αβγά benedict με τόνο Αλοννήσου, τοπικό πιπεράτο τυρί από το μοναστήρι του νησιού. Τα αβγά προέρχονται από τη φάρμα του ξενοδοχείου. Μια φάρμα χάρμα οφθαλμών, με στρουμπουλές κατάλευκες κοτούλες, γαλοπούλες και φραγκόκοτες, και ένα παραγωγικότατο μποστάνι.
Πίσω στην Αθήνα σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να με ταξιδέψει σε άλλα νησιά, για μια παράταση της θαλασσινής αύρας. Εβαλα στο τραπέζι το πλατό των τυριών και με τον τρόπο μου έκανα κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά. Εχουμε και λέμε: Αρσενικό Νάξου Μπαμπούνη που φτιάχνεται από γάλα πρόβειο και κατσικίσιο αποκλειστικά δικών τους ζώων που ζουν στα ορεινά της Αγιασσού. Απαλή υφή και πικάντικη γεύση, αρωματική γαλατένια επίγευση. Αλλά και το ανθότυρό του εκπληκτικό, με πιπεράτη, πλούσια γεύση που θυμίζει ροκφόρ. Κατσικίσιο Λήμνου, από το τυροκομείο Χρυσάφη, ένα λευκό τυρί άλμης, υπόξινο και αλμυρό, ό,τι πρέπει για λαδερά και πίτες. Το μαλακό τυρί με μαστίχα από την Ανδρο και το τυροκομείο του Ασούτη, είναι ιδανικό για να φτιάξεις γλυκά.
Μου ήρθε πεσκέσι και κάτι εξαιρετικό από τη Φάρμα Αλεξανδράκης στο Ρέθυμνο: το απάκι από κουνέλι, ένα πρωτοποριακό προϊόν γευστικότατο και ιδιαίτερο, αποτέλεσμα της συνεργασίας της Φάρμας που εδώ και χρόνια εκτρέφει κουνέλια με την αλλαντοποιία Κασσάκη. Φτιάχνουν και λουκάνικο από κουνέλι με κόκκινο κρασί, δίκταμο και λάδι. Γεύσεις βελούδινες.
Και μιας και πιάσαμε τα νησιά, πήγα και πιο βόρεια, σε μια νησιωτική χώρα, την Ιρλανδία. Δοκίμασα το Bushmills 10 Year Old Single Malt. Το εκλεκτό αυτό malt αποστάζεται τρεις φορές στο παλαιότερο αποστακτήριο της Ιρλανδίας και ωριμάζει σε βαρέλια «bourbon» και «Oloroso Sherry», που χαρίζουν στο ουίσκι απαλή, μελωμένη γεύση. Χρυσό χρώμα, αρώματα από ώριμα φρούτα, μπαχαρικά, μέλι και σοκολάτα. Τσιν τσιν, το καλοκαίρι μόλις άρχισε.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015.
