H σύζυγός μου κι εγώ έχουμε μερικές μικρές τελετουργίες, από αυτές που μας βοηθούν να αντέχουμε τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Μια από αυτές, όταν μπαίνει ο χειμώνας, είναι να πηγαίνουμε για τσάι στη «Μεγάλη Βρεταννία». Ετσι γιορτάζουμε συνήθως και την ημέρα της επετείου μας. Γνωριστήκαμε βλέπετε σε μια τσαγερί στην Αγγλία, όταν ήμασταν φοιτητές και οι δύο, και η ατμόσφαιρα που αποπνέει το αίθριο του ιστορικού ξενοδοχείου στην πλατεία Συντάγματος μας μεταφέρει σε εκείνη την εποχή που έγινε η αρχή για τη δημιουργία της οικογένειάς μας.

Σας διαβεβαιώ ότι τίποτε δεν έχει να ζηλέψει το high tea της «Μεγάλης Βρεταννίας» από τα αντίστοιχα βρετανικά. Στην πραγματικότητα, μπορεί ακόμη και να δώσει μαθήματα νοστιμιάς αφού τα μίνι σάντουιτς που το συνοδεύουν έχουν τη σφραγίδα του Σωτήρη Ευαγγέλου. Αλλά και τα φρεσκοψημένα scones (με σταφίδες παρακαλώ) που έρχονται βεβαίως με τη διάσημη clotted cream και τις εντελώς σπιτικές μαρμελάδες του ξενοδοχείου (που μπορεί κανείς να προμηθευτεί και στο κατάστημά του) κάνουν την εμπειρία του τσαγιού αλησμόνητη.

Τις προάλλες ωστόσο, κάποιοι τυχεροί είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε κάτι πιο ονειρικό. Στην παιδική μας ηλικία μάς μετέφερε η ομάδα της Χριστίνας Παπαθανασίου, της υπεύθυνης δημοσίων σχέσεων του ξενοδοχείου, καθώς ένα από τα σαλόνια είχε μετατραπεί σε σκηνικό από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων». Με τους νεαρούς χορευτές της λυρικής σκηνής να υποδύονται αγαπημένους ρόλους σε ένα μοναδικό χορευτικό δρώμενο, η τέρψη των αισθήσεών μας ήταν πλήρης. Μακράν το καλύτερο άνοιγμα της χειμερινής περιόδου.