Μια ωραία πρωία η σύζυγός μου αποφάσισε ότι, αφού δεν μπορούσε να ελέγξει τις ατασθαλίες μου (δική της άποψη!) στο φαγητό εκτός σπιτιού, θα επέβαλλε στρατιωτική πειθαρχία στη διατροφή μας στο σπίτι. Ως γνωστόν, η καλύτερη τακτική όταν οι κυρίες παίρνουν αποφάσεις είναι η υποχώρηση μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και βαθμηδόν να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος.

Ετσι δεν προέβαλα καμία αντίσταση, ακόμη και όταν καταρτίζοντας τη λίστα με τα ψώνια το έτερον ήμισυ ανέφερε τη λέξη «γαλοπούλα». Από μέσα μου βεβαίως έβραζα. Διότι δεν έχω αντίρρηση να προσέξω τη διατροφή μου, αλλά έχω χιλιάδες αντιρρήσεις όταν πρόκειται να φάω άνοστο φαγητό. Και μη μου πείτε ότι εκείνες οι κακόμοιρες, στεγνές φέτες γαλοπούλας που τόσο πολύ εκτιμούν οι διατροφολόγοι και λοιποί υγιεινολόγοι είναι κάτι που χαίρεσαι όταν τρως.

Αποφασισμένος να υπομείνω καρτερικά την καταδίκη μου, ούτε που ρώτησα τι θα τρώγαμε για μεσημέρι. Δεν περίμενα πάντως αυτό που ακολούθησε: ένα stir fry λαχανικών με γαλοπούλα που συνοδευόταν από αναποφλοίωτο ρύζι. Αλλά τι γαλοπούλα; Γνωρίζοντας την απέχθειά μου για φαγητό σε φέτες, το «μωρό» μου είχε προμηθευτεί ένα ολόκληρο κομμάτι γαλοπούλας και είχε κόψει μικρά κυβάκια για να τα ανακατέψει με τα ισομεγέθη λαχανικά. Ηταν τόσο νόστιμη και τόσο ζουμερή αυτή η γαλοπούλα που σε τίποτε δεν θύμιζε ό,τι είχα δοκιμάσει στο παρελθόν. Αλλά ήταν η ίδια η γαλοπούλα ή η σος του φαγητού μου; Για να το διαπιστώσω αποφάσισα να τη δοκιμάσω το απόγευμα με ένα ουζάκι. Εβαλα ένα γενναίο κομμάτι στο πιάτο μου μαζί με μερικά καππαρόκουμπα και λίγο αγγούρι και ξαναδοκίμασα. Ε, λοιπόν, η γαλοπούλα ήταν από μόνη της ζουμερή και νόστιμη! «Πού τη βρήκες αυτή τη γαλοπούλα;» ρώτησα τη σύζυγό μου, η οποία κρυφογελώντας μου απάντησε: «Πολύ θα ήθελα να σου πω ότι γύρισα όλη την Αθήνα για να σε ευχαριστήσω, αλλά σε πληροφορώ ότι την έχουν όλα τα σουπερμάρκετ. Είναι η βραστή γαλοπούλα της Creta Farms». Ολα έχουν μια εξήγηση λοιπόν: στο ελαιόλαδο που τη διαποτίζει οφείλεται η ζουμεράδα και η νοστιμιά της που τόσο ανάγκη έχουμε εμείς που… προσέχουμε τη γραμμή μας.

*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.