Με την Σοφία Λόρεν τιμώμενο πρόσωπο, το τμήμα Cannes Classics της εφετινής, 67ης διοργάνωσης του φεστιβάλ της Κυανούς Ακτής αποκτά αυτομάτως ιδιαίτερη αίγλη. Η ιταλίδα ηθοποιός που εφέτος τον Σεπτέμβριο κλείνει τα 80, έχει βραβευτεί στις Κάννες το 1961 για τις «Δύο γυναίκες» του Βιτόριο Ντε Σίκα (ρόλος που της χάρισε και το Οσκαρ Α γυναικείου ρόλου) αλλά και διατελέσει πρόεδρος της κριτικής επιτροπής το 1966.
Το φεστιβάλ θα την τιμήσει με την προβολή της ταινίας «Γάμος α- λα ιταλικά» (1964), επίσης του Ντε Σίκα αλλά και με την προβολή της τελευταίας ταινίας της, «La voce humana», που είναι μικρού μήκους και γυρίστηκε από τον γιό της με τον Κάρλο Πόντι, Εντουάρντο Πόντι.
Το πρόγραμμα Cannes Classics που ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια, συνδράμει τα μέγιστα στην διάσωση των ταινιών επιτρέποντας σε κινηματογραφικές εταιρίες, δικαιούχους κινηματογραφικών δικαιωμάτων, ταινιοθήκες και εθνικά αρχεία να παρουσιάζουν την δουλειά που έχουν κάνει στην ψηφιακή αποκατάσταση του φιλμ.
Μερικές από τις ταινίες που θα προβληθούν στο εφετινό αφιέρωμα είναι οι παρακάτω:

«Για μια χούφτα δολάρια» του Σέρτζιο Λεόνε (Ιταλία, 1964)
Το κλασικό πια ευρωπαϊκό γουέστερν του Σέρτιζο Λεόνε με τον Κλιντ Ιστγουντ και τον Τζιαν Μαρία Βολοντέ σηματοδότησε την γέννηση του «σπαγγέτι γουέστερν», είδους που αγαπήθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ως τα μέσα της αμέσως επόμενης
«Παρίσι Τέξας» του Βιμ Βέντερς (Δυτική Γερμανία/ Γαλλία/ ΗΠΑ/ Αγγλία, 1984)

Τριάντα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την εποχή που η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη, ή αλλιώς το οδοιπορικό ενός Ευρωπαίου στο γυμνό αμερικανικό τοπίο, απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον βρετανό ηθοποιό Ντερκ Μπόγκαρντ. Ο Βέντερς θα είναι στις Κάνες με μια νέα κόπια του {Παρίσι -Τέξας» αλλά και με μια καινούργια ταινία ,το «Αλάτι της γης».
«Η ταβέρνα της Τζαμάικα» του Αλφρεντ Χίτσκοκ (Αγγλία, 1939)
Το ομότιτλο βιβλίο της Δάφνης Ντε Μοριέ όπως το «συνέλλαβε» ένας μεγάλος μάστορας του σασπένς φτιάχνοντας ένα γοτθικό μελόδραμα εποχής πάνω στην αλήθεια, το ψέμα και την θεαματοποίηση του θανάτου.
«Το τελευταίο μετρό» του Φρανσουά Τριφό (Γαλλία , 1980)
Ο λαμπρός κόσμος του θεάτρου, δίπλα στον σκοταδισμό του ναζισμού. Οι θεατρίνοι και τα πάθη τους σε μια νοσταλγική ανασύνθεση με ιστορική ακρίβεια μιας ολόκληρης, τραγικής εποχής ,από τον Φρανσουά Τριφό, σε μια από τις τελευταίες ταινίες της σπουδαίας καριέρας του στην οποία ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ και η Κατρίν Ντενέβ πλάθουν ένα αξέχαστο ζευγάρι.

«Τυφλή τυχη» του Κριστόφ Κισλόφσκι (Πολωνία, 1981)
Μια άσκηση πάνω στην δύναμη του τυχαίου από τον σπουδαίο Πολωνό δημιουργό, γνωστό κυρίως από τον «Δεκάλογο» την «Τριλογία των Χρωμάτων» (Μπλε ,Ασπρο και Κόκκινο) και φυσικά την «Διπλή ζωή της Βερόνικα».
«Σάγιατ Νόβα, το χρώμα του ροδιού» του Σεργκέι Παρατζάνοφ (Σοβιετική Ενωση, 1968)
Ο πρωτοπόρος Ρώσος σκηνοθέτης κινηματογράφησε ποιητικά σινεμά την ζωή και το έργο του Αρμένιου ποιητή Αρουθίν Σαγιαντίν (1712-1975), γνωστού ως Σάγιατ Νόβα.
«Η σκύλα» του Ζαν Ρενουάρ (Γαλλία, 1931)
Κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ζορζ Ντε Λα Φουσαρντιέρ, με τον Μισέλ Σιμάν στον ρόλο του κακοπαντρεμένου που κάνει το λάθος και ερωτεύεται μια πόρνη, την Λουλού (Ζανί Μαρές)
«Χαμένος ορίζοντας» του Φρανκ Κάπρα (ΗΠΑ, 1937)
Aριστουργηματική μεταφορά στον κινηματογράφο του μυθιστορήματος του Τζέιμς Χίλτον, σύμφωνα με το οποίο οι ταξιδιώτες ενός αεροπλάνου με μηχανική βλάβη καταλήγουν στο Σάνγκρι Λα που ενώ δείχνει επίγειος παράδεισος, στην πραγματικότητα δεν είναι.
Το 67ο φεστιβάλ των Καννών θα πραγματοποιηθεί από την Τετάρτη 14 ως την Κυριακή 25 Μαίου