Ο κερκυραίος λόγιος Ιάκωβος Πολυλάς (1826-1898), εκδότης της εβδομαδιαίας σατιρικής εφημερίδας Ο Κώδων, είναι γνωστός με τη λογοτεχνική του ιδιότητα, κυρίως χάρη στα Προλεγόμενα εις τα ευρισκόμενα του Διονυσίου Σολωμού. Ο Πολυλάς υπήρξε προσωπικός φίλος του Σολωμού, επηρεάστηκε από το έργο του στα λιγοστά του ποιήματα, αλλά και συνέβαλε στη διαμόρφωση του ύφους και της τεχνοτροπίας της τελευταίας περιόδου του σολωμικού έργου καθώς μέσα από τις δικές του μεταφράσεις γνώρισε ο μεγάλος ποιητής τα έργα του γερμανικού ιδεαλισμού. Λιγότερο γνωστή είναι η πολιτική και δημοσιογραφική δραστηριότητα του Πολυλά, που ξεκινά στα χρόνια του αγώνα για την ένωση των Επτανήσων με το ελληνικό κράτος και τελειώνει περίπου με το «Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χ. Τρικούπη. Ο Πολυλάς αγωνίστηκε για την ένωση και ήταν εκ των ιδρυτών των συλλόγων «Αναγέννησις» και «Ρήγας Φεραίος» και εκδότης των ομώνυμων εφημερίδων· στην πρώτη δημοσιεύθηκε στις 23.3.1863 το γνωστό ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Ο βράχος και το κύμα (μέριασε πέτρα να διαβώ…)». Ο Πολυλάς εξελέγη αρκετές φορές βουλευτής από το 1869 με το κόμμα του Τρικούπη. Για λόγους που έχουν σχέση μάλλον με τοπικές προσωπικές και πολιτικές αντιζηλίες τη δεκαετία του 1880 συγκρούστηκε με τον Τρικούπη και προσέγγισε τον Δηλιγιάννη· πολέμησε τον παλαιό του αρχηγό με την ίδια παθιασμένη σφοδρότητα που τον είχε στηρίξει παλαιότερα. Τη δεκαετία όμως του 1890 τον επαναπροσέγγισε και οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν.
Ο Κώδων κυκλοφορούσε κάθε Κυριακή από τον Ιούλιο του 1870 ως τον Μάιο του 1874 (στο ΕΛΙΑ φυλάσσονται τρία φύλλα του 1872). Ηταν τετρασέλιδος, διαστάσεων 29Χ22 εκ. και δίστηλος. Στον Κώδωνα έγραφε ο ίδιος ο Πολυλάς και οι πολιτικοί φίλοι του (σχεδόν πάντοτε ανυπόγραφα ή με ψευδώνυμα, έτσι είναι πολύ δύσκολη η ταύτιση κειμένων με συντάκτες) και σατίριζαν τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Εκείνοι κυκλοφόρησαν στα μέσα του 1872 το δικό τους κυριακάτικο έντυπο· ο Καθρέπτης, «εφημερίς κοινωνικοπολιτική διά τον Λαόν», απαντούσε στον ίδιο τόνο – έτσι πολύ σύντομα οι Κερκυραίοι περίμεναν πώς και τι την Κυριακή και η φήμη του άγριου αυτού πολέμου ξεπέρασε τα όρια της τοπικής κοινωνίας. Το περιεχόμενο των δύο εφημερίδων είναι σχεδόν ακατανόητο για τον σημερινό αναγνώστη, καθώς γράφοντες και σατιριζόμενοι παρουσιάζονται με πληθώρα ψευδωνύμων και χαρακτηρισμών. Αξίζει να αναφέρουμε τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους σατίριζαν τον Πολυλά οι εχθροί του (τους απαριθμεί ο Pierre de Broche des Combes στο περιοδικό Πόρφυρας, τεύχος 84-85, Γενάρης – Μάρτης 1998, αφιέρωμα στον Πολυλά): Αρλεκίνος, Αστρίτας, Βρυκόλακας, Γραμπέτας, Ηθικολόγος, Γερορήγας, Καπετάν Νούλα, Ξυλόσοφος, Πολυάλαλος, Πολυλέρας, Πολυλογάς, Προυλυλάς, Ρηγαδοκλέφτης, Σαμαμύθι, Σαρδέλλας, Στοκοφίσης, Φούμας ο Πολολός, Χαχόλος, Χαφθανάς, Γιακούμος ο Μαυροκορακοκιτρινοπρασινοβαμμένος.
