Πληγώθηκε πολύ η εθνική ομάδα στο ματς με την Ολλανδία. Η ήττα με το βαρύ 3-0 δεν ήταν ακριβώς αυτό που ενόχλησε το κοινό και όσους πιστεύουν σε αυτή την ομάδα. Κυρίως τους ενόχλησε ο τρόπος που ήρθε το αποτέλεσμα. Και αν οι Ολλανδοί δεν πατούσαν… φρένο στο δεύτερο ημίχρονο, τότε το σκορ θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις και τώρα η κουβέντα θα γινόταν κάτω από διαφορετική βάση.

Είναι ξεκάθαρο πως ο Γκουστάβο Πογέτ έκανε λάθη. Τόσο αναφορικά με την προετοιμασία του αγώνα όσο και σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχείριση κατά τη διάρκεια του ματς. Οι δηλώσεις (πριν από τον αγώνα) του προπονητή από την Ουρουγουάη πως «έχω στη διάθεσή μου τους καλύτερους δυνατούς παίκτες» δεν έπεισαν κανέναν. Γιατί είναι σαφές πως έλειψαν αρκετοί.

Αυτοί που μας έλειψαν

Δεν είναι τρελός ο κόσμος που θέλει παραπάνω ποιότητα στην ομάδα. Ούτε αντιδρούν οι ομάδες χωρίς λόγο όταν βλέπουν κάτι που είναι αντίθετο στην κοινή λογική του αθλήματος. Ο Κώστας Φορτούνης δεν θα μπορούσε να δώσει λύσεις με το ταλέντο του στον αγωνιστικό χώρο και να μοιράσει σωστά τη μπάλα; Μετά τον τραυματισμό την παραμονή του ματς του Μπάλντοκ, ο Βαγιαννίδης δεν θα ήταν η καλύτερη δυνατή λύση για τα δεξιά; Ο Κωνσταντέλιας μπορεί να μένει εκτός κλήσεων; Φυσικά και ο Αλεξανδρόπουλος, παίκτης που είχε κληθεί στο παρελθόν, είχε τις δυνατότητες να ενισχύσει στην Ολλανδία ένα κέντρο που εμφάνισε προβλήματα πολλά και ήταν αδύνατο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

7 χρόνια

έχουν περάσει από την 1η Σεπτεμβρίου 2016, όταν η Εθνική σημείωσε τη μοναδική της νίκη επί της Ολλανδίας και μάλιστα εκτός έδρας, σε φιλική αναμέτρηση που έληξε 1-2. Σε 10 παιχνίδια με τους «Οράνιε» έχουμε αποσπάσει επίσης μία ισοπαλία και μετράμε 8 ήττες. Αντίστοιχα, η Εθνική έχει παίξει 3 φορές με το Γιβραλτάρ σημειώνοντας μόνο νίκες, ενώ ο συντελεστής τερμάτων είναι 11-1.

Το Γιβραλτάρ και οι γκρίνιες

Τώρα, μπροστά μας έχουμε το Γιβραλτάρ. Μια αδύναμη ομάδα που δεν μπορεί να μας δημιουργήσει προβλήματα. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό. Γιατί στην εθνική ομάδα ενέσκηψε ξανά το στοιχείο της εσωστρέφειας και όλοι γκρινιάζουν. ‘Η αν προτιμά κάποιος, οι περισσότεροι γκρινιάζουν και βλέπουν πως το καράβι κουνιέται αρκετά, μολονότι η θάλασσα ώρες ώρες δεν είναι ανταριασμένη.

Ναι, η Ολλανδία ήταν ένας δυνατός αντίπαλος. Και η Γαλλία, όμως, ισχυρή ομάδα έχει, και μάλιστα έπαιξε στον πρόσφατο τελικό του Μουντιάλ. Η Ολλανδία, σε αντίθεση με τους Τρικολόρ, έχει πάντα τον τρόπο να μας βάζει δύσκολα και έχει δημιουργήσει υπέρ της μια εντυπωσιακή παράδοση. Οι ελληνικές εθνικές ομάδες ουδέποτε τα πήγαιναν καλά στα… τετ-α-τετ με τους Οράνιε. Tα γερά κορμιά των Ολλανδών, η δύναμη στις μονομαχίες, τα ύψη που είναι μεγαλύτερα των ελλήνων παικτών, όλα αυτά σε συνδυασμό έφεραν ένα πρόβλημα που δεν γινόταν να το ξεπεράσουμε. Τώρα, πώς άραγε σκοπεύουν να αντιδράσουν ο Γκουστάβο Πογέτ και οι ποδοσφαιριστές του; Ηδη ετοιμάζονται αλλαγές.

Ολα τα βλέμματα είναι στο βραδινό παιχνίδι με το Γιβραλτάρ στην OPAP Arena, στο οποίο η γαλανόλευκη θέλει το τρίποντο πάση θυσία. Θα λείψουν οι Μάνταλος, Σιώπης, Τσιμίκας και Κουρμπέλης που συμπλήρωσαν κάρτες. Ποιοι θα αγωνιστούν; Ποιους θα εμπιστευθεί ο κόουτς; Η ομάδα έχει ανάγκη από νέο αίμα. Κυρίως από διαφορετική φιλοσοφία.

Επανεκκίνηση με… αποδείξεις

Ασφαλώς και ένας όμιλος με Γαλλία και Ολλανδία σού… λέει πως πας για την τρίτη θέση και αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο. Αλλά πρέπει να παλέψεις ως σύνολο και ως ομάδα που θέλει να ξαναβγείς στην επιφάνεια, να πείσεις πως κάνεις επανεκκίνηση. Να δώσεις τη μάχη σου. Οχι να πας σαν σε πρόβατο σε σφαγή. Αυτή ήταν η εικόνα την Πέμπτη το βράδυ, λες και γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω, λες και βλέπαμε τον αντίπαλο και τρέμαμε. Δεν είναι έτσι. Και αυτό δεν μπορεί να επαναληφθεί αν φυσικά θέλουμε να σκορπίσουμε χαμόγελα στο κοινό. Ωστε να βρούμε ξανά τη σύνδεση με τον κόσμο, κάτι το οποίο αναφέρουν συχνά πυκνά προπονητής και αρμόδιοι.

Η Ομοσπονδία έχει αντιληφθεί το κρίσιμο σταυροδρόμι ή όλοι νομίζουν πως τα πάντα πάνε πρίμα;