Το γκράφιτι είναι μια τέχνη την οποία θαύμαζα από μικρός και με ενθουσίαζε η κουλτούρα του. Οι παρέες και οι φιλίες που δημιουργούνται για να βαφτεί ένας τοίχος με σπρέι, χτίζουν μοναδικούς δεσμούς μεταξύ των καλλιτεχνών. Ξεκίνησα να ασχολούμαι εντελώς αυθόρμητα, και έτσι μου αρέσει ακόμα να βάφω. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πίεση χρόνου και… όπως βγει. Το κάθε γκράφιτι είναι μια δημιουργία της δικής μου οπτικής και αισθητικής, η οποία εξελίσσεται και αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες και το περιβάλλον μου. Οι γύρω μου το αποκαλούν κόλλημα, χόμπι και διασκέδαση. Για εμένα είναι απλά η τρέλα μου, στην οποία αφιερώνω ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς μου και του εαυτού μου. Οσο έχω χρώματα στην αποθήκη μου και μερικές ώρες ελεύθερες το Σαββατοκύριακο, τις αξιοποιώ εκεί. Η προσπάθειά μου αποδίδει και βλέπω αξιοσημείωτες βελτιώσεις. Πρόσφατα με τη βοήθεια του σχολείου ολοκληρώθηκε σε εξωτερικό τοίχο ένα σχέδιο – ιδανικό θα έλεγα για τον χώρο αυτόν. Πάντα χρειαζόμαστε λίγο παραπάνω χρώμα γιατί βοηθά να δούμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Είτε ο τοίχος είναι μαύρος είτε άσπρος είτε κόκκινος πάντα μια τέτοιου είδους δημιουργία βελτιώνει την ατμόσφαιρα και προσφέρει χαμόγελα «συνοδευτικά» ή και ασυνόδευτα. Ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός και βλέπει από τη δική του οπτική γωνιά… Γι’ αυτό ζητώ πάντοτε τη γνώμη ατόμων όλων των ηλικιών, όλων των εθνικοτήτων και κοινωνικών τάξεων. Θα λάτρευα να μπορέσω να βιοποριστώ από την τέχνη αυτή, μα… δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις, εάν δεν έχω δώσει το 100% των ικανοτήτων μου και πάνω από όλα τον εαυτό μου σε αυτό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
