Κανείς δεν αντιμετώπιζε σοβαρά το ενδεχόμενο να βυθιστεί η ανθρωπότητα σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Ενώ ακόμη και εκείνοι που δεν το απέκλειαν, περισσότερο πιθανολογούσαν μια σύγκρουση της Δύσης με τη Ρωσία ή ακόμη και με την Κίνα.
Επεσαν έξω. Ο Β’ Ψυχρός Πόλεμος ξέσπασε ξαφνικά, απροειδοποίητα και εξελίσσεται απρόβλεπτα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης σε όλο και περισσότερα πεδία. Από τους δασμούς έως την Ουκρανία.
Ακόμη και επιπόλαιες ή απλώς άστοχες παρεμβάσεις όπως η ανόητη πολιτικολογία του προέδρου Τραμπ για τη δημοκρατία ή η άκομψη δημόσια αναφορά του σε φιλικά και μη ευρωπαϊκά κόμματα, παίρνουν διαστάσεις δυσανάλογες με τα πραγματικά δεδομένα της αντιπαράθεσης.
Τα οποία συνήθως κινούνται κάπου μεταξύ φλυαρίας και γραφικότητας.
Ούτως ή άλλως, τα περιθώρια παρέμβασης της Ουάσιγκτον στην ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι περιορισμένα.
Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση κινδυνεύει να διαλυθεί από τις παρανοϊκές παραινέσεις ενός ιδιόρρυθμου δισεκατομμυριούχου, όπως ο Ιλον Μασκ. Ή επειδή η αμερικανική ηγεσία δεν εγκρίνει την αντιπρόεδρο της Επιτροπής και ύπατη εκπρόσωπο της Ενωσης για την Εξωτερική Πολιτική.
Αλλωστε ακόμη και τα κατονομαζόμενα από τον ίδιο τον Τραμπ φιλικά του ευρωπαϊκά κόμματα, επιφυλάχθηκαν να πάρουν το μέρος του Λευκού Οίκου στην αντιπαράθεση.
Λογικό. Ο αμερικανός πρόεδρος δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής (το γράφω κομψά…) στη Γηραιά Ηπειρο, κι αυτό ίσως βρίσκεται στη βάση της συζήτησης πολύ περισσότερο από όσο νομίζουν ορισμένοι.
Ο Τραμπ δείχνει να μην καταλαβαίνει τι του προσάπτουν οι ευρωπαϊκές ελίτ, γιατί τον απορρίπτουν, ούτε γιατί τον αντιμετωπίζουν σαν απωθητική φιγούρα.
Την ίδια στιγμή που οι ευρωπαϊκές ελίτ αναγνωρίζουν απέναντί τους μια καρικατούρα πολιτικού ηγέτη που κομπάζει και περιαυτολογεί σε ένα κρεσέντο έπαρσης και αυτοθαυμασμού.
Είναι προφανές ότι αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πραγματική ψυχολογική βάση επικοινωνίας μεταξύ των δυο πλευρών του Ατλαντικού. Ακόμη λιγότερο ένα υγιές κλίμα κατανόησης και συνεννόησης.
Και έτσι όμως η κατάσταση δεν είναι απαραίτητο να ξεφύγει σε ψυχροπολεμικά επίπεδα.
Οι αμερικανοί πρόεδροι έρχονται και παρέρχονται αλλά πολλοί σοβαροί άνθρωποι και στη μία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού θέλουν να πιστεύουν ότι οι κοινές βάσεις του δυτικού κόσμου παραμένουν ισχυρότερες από τον εκάστοτε ένοικο του Λευκού Οίκου.
Αλλωστε ο Γραμματέας του ΝΑΤΟ προειδοποίησε πρόσφατα ότι η Ευρώπη θα είναι ο επόμενος στόχος της Ρωσίας. Και συνεπώς δεν υπάρχουν πολλές πολυτέλειες για ενδο-ατλαντικές συγκρούσεις.
Συγκρούσεις που εύκολα ξεσπούν, ευκολότερα ξεφεύγουν και δύσκολα αναχαιτίζονται.
