«Πότε δεν είναι αρκετός ο θόρυβος για τα δεινά που συντελούνται στον κόσμο. Αυτή είναι η απάντησή μου», είπε η Ιζαμπέλ Ιπέρ, απλά και περιεκτικά, απαντώντας στη μοναδική πολιτική ερώτηση από δημοσιογράφο, που αφορούσε τον πόλεμο στη Γάζα, προς το τέλος της συνέντευξης τύπου που έδωσε σήμερα το μεσημέρι ως επίτιμη προσκεκλημένη του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα στο 2025, μετά την παρουσία της την περασμένη άνοιξη στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, που η Ιπέρ βρίσκεται στην Ελλάδα. Και φυσικά έχει έρθει έρθει ξανά στη Θεσσαλονίκη την οποία βρίσκει όμορφη και αγαπάει πολύ, όπως μας είπε.
Πολύπλευροι χαρακτήρες και αναμνήσεις
Η διεθνής πρωταγωνίστρια του ευρωπαϊκού κινηματογράφου με τα πολλαπλά κινηματογραφικά γυναικεία πρόσωπα – κάποια από αυτά σταθμοί στην ιστορία του σινεμά – είναι κοντά μας από την Κυριακή μαζί με την κόρη της Λολίτα Σαμά με την οποία θα παρουσιάσει την ταινία «Copacabana» (2010) του Μαρκ Φιτουσί, όπου συμπρωταγωνιστούν. Ας μην ξεχνάμε ότι το αφιέρωμα το Φεστιβάλ στη φιλμογραφία της περιλαμβάνει 15 ταινίες της, που έχει επιλέξει η ίδια. «Λατρεύω όλες αυτές τις ταινίες. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει και άλλες, αλλά σκέφτηκα ότι αποτελούν μια ωραία ανασκόπηση, γιατί δεν έχουν γίνει όλες στη Γαλλία, αλλά και το εξωτερικό και με διαφορετικούς διεθνείς σκηνοθέτες, γεγονός που αντικατοπτρίζει τις επιλογές μου», σχολίασε.
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ με την κόρη της Λολίτα Σαμά στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. @Eurokinissi
Η παλαιότερη ταινία στη λίστα των ταινιών που έχει επιλέξει είναι η Η Πύλη της Δύσης (Heaven’s Gate, 1980) του Μάικλ Τσιμίνο. Μια ταινία με «ειδικό βάρος» καθώς μπορεί να αναγνωρίζεται σήμερα ως αριστουργήμα αλλά την εποχή που βγήκε στις αίθουσες, ήταν παταγώδης αποτυχία.
«Κάναμε γυρίσματα στη Μοντάνα», ξεκίνησε να διηγείται την πολύκροτη εμπειρία της ταινίας η Ιζαμπέλ Ιπέρ. «Φυσικά τώρα η ταινία είναι εξίσου διάσημη για την αποτυχία της όσο και για την επιτυχία της», πρόσθεσε.
«Αλλά η επιτυχία ήρθε με τα χρόνια, και όταν η ταινία βγήκε για πρώτη φορά, ήταν πραγματικά μια μεγάλη καταστροφή, όπως έγραψαν οι New York Times, μια απόλυτη καταστροφή – αυτό δεν ενθάρρυνε τον κόσμο να τη δει. Νομίζω ότι, κατά κάποιον τρόπο, ο Μάικλ Τσιμίνο δεν ξεπέρασε ποτέ πραγματικά αυτή την αποτυχία. Ωστόσο με την πάροδο των χρόνων, κάθε φορά που έβλεπα την ταινία, συνειδητοποιούσα ότι ήταν, αυτό που θα ονομάζαμε, μια ταινία δημιουργού. Ήταν τόσο προσωπική. Πιθανώς η ταινία θα γινόταν περισσότερο αποδεκτή σήμερα. Αλλά την εποχή που κυκλοφόρησε, ήταν τόσο προσωπική και το πολιτικό μήνυμα της τόσο ισχυρό που ήταν δύσκολο να ακουστεί κι αυτό έκανε την ταινία αδύνατο να αρέσει πραγματικά εκείνη την εποχή», συμπλήρωσε η ηθοποιός.
Η Ιπέρ και το άλμα στο άγνωστο
Λιτή αλλά ουσιαστική στις απαντήσεις της η Γαλλίδα σταρ, μία από τι σπουδαιότερες ηθοποιούς της γενιάς της με ρόλους πρωτοποριακούς σε ταινίες σπουδαίων σκηνοθετών, πάντα στη βάση ιστοριών γύρω από πολύπλευρους γυναικείους χαρακτήρες εντός κι εκτός των γεωγραφικών συνόρων της χώρας της, σχολίασε τις επιλογές στις κινηματογραφικές της διαδρομές.
«Πάντα αναζητώ το άγνωστο. Νομίζω ότι κάθε φορά που ξεκινά κανείς κάτι νέο, είναι σαν να κάνει ένα άλμα στο άγνωστο. Αυτό ακριβώς αναζητώ και συνήθως αυτό βρίσκω», δήλωσε όταν ρωτήθηκε τι είναι αυτό, μετά από μια λαμπρή καριέρα, που την ωθεί να βαδίζει συνεχώς προς τα εμπρός.
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου όπου είναι επίτιμη προσκεκλημένη @SOOC
Οι σημαντικοί ρόλοι που έχει υποδυθεί στην καριέρα της και οι συνεργασίες της με κορυφαίους σκηνοθέτες, είναι ένα συνολικό έργο που την κάνει να νιώθει πραγματικά «πλούσια» κατά κάποιον τρόπο, όπως δηλώνει και ο τίτλος της νέας της ταινίας «Η πιο πλούσια γυναίκα του κόσμου» (The Richest Woman in the World, 2025) του Τιερί Κλιφά, που θα βγει στις ελληνικές αίθουσες, αφού προηγούμενως πραγματοποιήσει την ελληνική της πρώτη προβολή απόψε στο Ολύμπιον, παρουσία της πρωταγωνίστριας της;
«Ναι, βεβαίως, αισθάνομαι πολύ πλούσια, πολύ ικανοποιημένη, φυσικά, και πολύ προνομιούχα, που αναλαμβάνω όλους αυτούς τους ρόλους στις ταινίες και συνεργάζομαι με αυτούς τους σπουδαίους σκηνοθέτες. Είναι μια πλούσια εμπειρία», δηλώνει η Ιπέρ.
Αποτυχίες και ρίσκα
Την επηρεάζει άραγε η αποτυχία μιας ταινίας; «Ναι, φυσικά. Εννοώ, δεν κάνουμε ταινίες για να της κρατήσουμε κλειδωμένες σε ένα δωμάτιο. Κάνουμε ταινίες για να τις δει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Και φυσικά, μας νοιάζει πώς θα γίνουν δεκτές από το κοινό. Αλλά ακόμα και η απόρριψη είναι μία πλευρά της ιστορίας του κινηματογράφου και της ιστορίας της τέχνης, οπότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτή την περίπτωση», λέει η ίδια.
Κουβαλάει η Ιζαμπέλ Ιπέρ το βάρος μιας αποτυχίας στους ώμους της; «Όχι, είμαι απλά μια ηθοποιός, δεν κουβαλάω την αποτυχία μιας ταινίας στους ώμους μου. Η πορεία ζωής που θα έχει μια ταινία μπορεί να με ενδιαφέρει διανοητικά, αλλά δεν με αγγίζει συναισθηματικά».
Όσον αφορά τους χαρακτήρες που υποδύεται, σε αντίθεση από ότι θα περίμενε κάποιος που γνωρίζει την μεγάλη και απαιτητική γκάμα ρόλων της Ιπέρ, εκείνη τονίζει ότι τους αφήνει πίσω της γρήγορα. «Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν, πιθανώς, πώς το να κάνεις μια ταινία είναι μία διαδικασία που αφορά το παρόν. Και μόλις τελειώσει, τελείωσε. Την ξεχνάμε πολύ εύκολα. Στην πραγματικότητα, ίσως είμαι πολύ άπιστη στις ταινίες και στους κόσμους τους. Πραγματικά από τη στιγμή που κάνεις μια ταινία, αυτή είναι ήδη παρελθόν. Φυσικά, σε νοιάζει να αγαπηθεί η ταινία, να αρέσει και να έχει καλή υποδοχή. Αλλά όσον αφορά αν κρατάμε μέσα μας μία ταινία και τον χαρακτήρα της, όχι, δεν υπάρχει αρκετός χώρος και τα για τα δύο.»
Ο Χάνεκε, ο Βερχόφεν και ο Χίτσκοκ
Μερικοί από τους χαρακτήρες που έχει υποδυθεί κατά καιρούς η Ιζαμπέλ Ιπέρ είναι δύσκολο να αγαπηθούν αληθινά εξαιτίας της παραδοξότητας τους. Εκείνη όμως έχει αντίθετη άποψη: «Δεν νομίζω ότι οι χαρακτήρες που έχω υποδυθεί είναι απαιτητικοί ή αντιπαθητικοί. Αντιθέτως, νομίζω ότι όλοι τους είναι πραγματικά υπέροχοι, υπέροχοι ρόλοι με πολλές αμφισημίες και πολυπλοκότητα. Αλλά συνήθως γι’ αυτό αρέσουν στους ανθρώπους οι ταινίες και οι ρόλοι. Δεν νομίζω ότι κάνεις απαραίτητα ταινίες με αγαπητούς χαρακτήρες. Αντιθέτως, κάνεις ταινίες. Ίσως με την πάροδο των χρόνων, τα όρια μεταξύ ενός καλού και ενός κακού χαρακτήρα έγιναν πιο ασαφή, γι’ αυτό είναι πιο δύσκολο να τους αγαπήσεις πραγματικά. Αλλά νομίζω ότι στο τέλος, τους αγαπάς, αλλιώς, δεν θα πήγαινες να δεις την ταινία».
Και όχι η Ιζαμπέλ Ιπέρ δεν αισθάνεται ότι ρισκάρει με τους μεγάλους σκηνοθέτες αλλά και τους νεότερους με τους οποίους κατά καιρούς συνεργάζεται. «Δεν είμαι αρκετά γενναία για να παίρνω ρίσκα», σημειώνει. «Το να κάνω ταινίες με τον Μίκαελ Χάνεκε ή τον Πολ Βερχόφεν δεν είναι ρίσκο. Είναι το εντελώς αντίθετο. Είναι το πιο ασφαλές πράγμα στον κόσμο.»
Η εμπιστοσύνη στην πραγματικότητα είναι το κλειδί για τη σχέση του ηθοποιού με τον σκηνοθέτη, αλλά και τη σχέση του ηθοποιού με την ίδια την ταινία. «Το δύσκολο είναι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που δεν καταλαβαίνεις. Ανθρώπους που δεν εμπιστεύεσαι», σημειώνει η Ιπέρ, προσθέτοντας ότι ο σκηνοθέτης που θα ήθελε να συνεργαστεί είναι «ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, στον Δεσμώτη του Ιλλίγου, αν και δεν θα ήμουν αρκετά ξανθιά για εκείνον».
INFO Το επίσημο πρόγραμμα της Ιπέρ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αποψινή προβολή στο Ολύμπιον της νέας της ταινίας «Η πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο» όπου και θα παραστεί, ενώ το πρωί της Τρίτης 4 Νοεμβρίου θα δώσει ένα μάστερκλας, ανοιχτό στο κοινό, υπό τον συντονισμό της συγγραφέως Έρσης Σωτηροπούλου, με τίτλο «Από τη σκηνή στην οθόνη», με θέμα τις διαφορές στην ερμηνευτική προσέγγιση ανάμεσα στο σινεμά και το θέατρο. Την ίδια μέρα, θα πραγματοποιηθεί στο Ολύμπιον η προβολή της ταινίας «Elle» σε σκηνοθεσία Πολ Βερχόφεν, παρουσία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, η οποία θα βραβευτεί για τη συνολική της προσφορά στον κινηματογράφο από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Στέλιο Αγγελούδη.
