H Euroleague δεν αγνοεί, σε καμία περίπτωση, τα κελεύσματα του NBA για μια γιγαντιαία συνεργασία. Από την άλλη όμως, παρακολουθώντας τον σταθερό δίαυλο επικοινωνίας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του κομισάριου Άνταμ Σίλβερ και τη FIBA, αφήνει στο τραπέζι τα δικά της χαρτιά.
Ιδίως όσο πληθαίνουν οι πληροφορίες πως οι Αμερικανοί προσεγγίζουν ξεχωριστά «εμπορικές» ομάδες (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, κ.α), που δεν έχουν υπογράψει το δεκαετές συμβόλαιο όπως άλλες, και μαζί ενδιαφερόμενους χορηγούς για να φτιάξουν έναν πυρήνα συμμάχων τόσο δημιουργείται ένα μπλοκ των υπολοίπων με στόχο να προστατεύσουν το υπάρχον «προϊόν» και το οποίο έχουν ήδη μοσχοπουλήσει.
Γι’ αυτό και την Παρασκευή η Euroleague εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, οριοθετώντας το πρωτόκολλο πάνω στο οποίο θα πρέπει να οικοδομηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης ικανή να την οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο.
Ο Γιώργος Αϊβάζογλου, ΝΒΑ Europe and Middle East Managing Director, έκανε την εξής δήλωση σχετικά με το θέμα: «Σε συνεργασία με τη FIBA συνεχίζουμε να έχουμε καλή τη πίστει συζητήσεις με την Ευρωλίγκα σχετικά με ένα νέο μοντέλο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ένα μοντέλο που θα επιταχύνει την ανάπτυξη του αθλήματος, θα τιμήσει την πλούσια παράδοση σε πολυάριθμες πόλεις και χώρες και θα υπηρετήσει καλύτερα τα εκατομμύρια φιλάθλων του μπάσκετ σε όλη την ήπειρο. Παραμένουμε ανοιχτοί ως προς το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Ευρωλίγκα σε αυτό το εγχείρημα, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει ευθυγράμμιση στις βασικές αρχές που θεμελιώνουν την εκτίμηση μας για την τεράστια δυναμική που έχει το μπάσκετ στην Ευρώπη»
Οι 4 όροι της Euroleague
Σύμφωνα με την ηγεσία του συνεταιρισμού θα πρέπει να προβλέπονται, να διασφαλίζονται και να εξυπηρετούνται χωρίς εξαιρέσεις:
1. Το κοινό όφελος: Κάθε πρόταση πρέπει να προσφέρει αξία σε όλους τους ενδιαφερόμενους και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ συνολικά, χωρίς να περιθωριοποιεί τους οργανισμούς και τα άτομα που έχουν δημιουργήσει τη σημερινή υψηλού επιπέδου δομή των ομάδων μπάσκετ.
2. Η πολιτιστική ακεραιότητα: Οι παραδόσεις, οι οπαδοί και η μοναδική ταυτότητα του ευρωπαϊκού μπάσκετ πρέπει να προστατεύονται και να διατηρούνται.
3. Η ανταγωνιστική αριστεία: Κάθε πρωτοβουλία πρέπει να στοχεύει στη διατήρηση και στην ενίσχυση των υψηλών ανταγωνιστικών προτύπων του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
4. Η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση: Η εξουσία λήψης αποφάσεων πρέπει να παραμείνει στην Ευρώπη έτσι ώστε να διασφαλίζεται ότι τα συμφέροντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχουν προτεραιότητα.
Σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι όροι αυτοί, το σχίσμα μοιάζει να είναι αναπόφευκτο. Κάτι που μόνο καλό δεν θα κάνει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ίσως πάντως αυτή να είναι η «εκδίκηση» της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας στην προ 25ετίας «επανάσταση» των δυνατών της Ευρώπης – τότε δηλαδή που αποφάσισαν την «αυτοδιάθεση] παίρνοντας το κουμάντο στα χέρια τους.
