Πόση… Ζωή είναι εφικτό να έχει το άνοιγμα Κασσελάκη για σύμπραξη με την Πλεύση Ελευθερίας; Θα είναι πρόσκαιρη και σύντομη η προσέγγιση αυτή; Ή πρόκειται να επεκταθεί μέσα από νέα αλλεπάλληλα επεισόδια με ορίζοντα τις εθνικές εκλογές κι ενδεχομένως ένα κοινό ψηφοδέλτιο με εκατέρωθεν υποψηφίους;

Τα δύο κεντρικά πρόσωπα του πολιτικού «φλερτ» που διαδραματίζεται εδώ και αρκετό καιρό τόσο μπροστά στις κάμερες όσο και πίσω από τις κουίντες φρόντισαν να θέσουν μέσα στο Σαββατοκύριακο τους αρχικούς όρους μιας δυνητικής μεταξύ τους συμφωνίας. Έδωσαν δηλαδή μια πρωτόλεια μορφή στο εγχείρημά τους θέτοντας το υπό κοινοβουλευτικό μανδύα.

Ο Κασσελάκης έκανε άνοιγμα, η Ζωή κράτησε αποστάσεις

Κατά την έναρξη του ιδρυτικού συνεδρίου του Κινήματος Δημοκρατίας στο Περιστέρι ο Στέφανος Κασσελάκης ομολόγησε δημοσίως ότι οι επαφές έχουν αποδώσει και «θα δουλέψουμε μαζί» στην υπόθεση των Τεμπών από τη στιγμή που σημείο επαφής αποτελεί η παραπομπή Μητσοτάκη. Χωρίς μάλιστα ο ίδιος ν’ αποκλείει επέκταση της σύμπραξης, καθώς «αν χρειαστεί να συνεργαστούμε για να εξαφανιστεί το σάπιο πολιτικό σύστημα θα το κάνουμε» συνθέτοντας «ένα Μέτωπο Δικαιοσύνη», σε λεκτική αντιδιαστολή με το «Λαϊκό Μέτωπο» της Νέας Αριστεράς, το οποίο θα καταλήξει να είναι «ο δημοκρατικός τους εφιάλτης».

Κι αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου διέψευσε λίγες ώρες αργότερα την αποστροφή πως η Πλεύση Ελευθερίας έχει υιοθετήσει «τα κατηγορητήρια που έχουμε ετοιμάσει», υποστηρίζοντας πως «δεν ισχύει αυτό που ειπώθηκε με τον τρόπο που ειπώθηκε και δεν ξέρω και γιατί ειπώθηκε με αυτό τον τρόπο» γιατί εμφανώς δεν θέλει να δείξει ότι ακολουθεί αλλά προηγείται, η πραγματικότητα συνηγορεί πως η παρούσα συγκυρία έχει μικρύνει πολύ τις αποστάσεις. Πλέον οι -σχεδόν ομόχρωμοι- σχηματισμοί βρίσκονται αρκετά κοντά και το λένε.

Τα σημεία που τους φέρνουν κοντά

Το γεγονός πως Πλεύση Ελευθερίας και Κίνημα Δημοκρατίας κάνουν χρήση της ίδιας γλώσσας ή πολιτικού λεξιλογίου, και απευθύνονται σε ψηφοφόρους του ίδιου βεληνεκούς, κεντροαριστερούς κατά βάση αλλά και με ανοίγματα σε διάφορες άλλες δεξαμενές, φαίνεται ότι ευνοεί μια συνεννόηση με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Μια συνεννόηση την οποία, ούτως ή άλλως, άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα αποστρέφονται μετά βδελυγμίας πια.

Επικουρικά λειτουργεί επίσης η αριθμητική. Άλλο είναι έξι κι έξι βουλευτές κι άλλο δώδεκα στο σύνολό τους, καθώς δημιουργείται μια πιο συμπαγής βάση στην προσπάθεια αναζήτησης επιπλέον «συμμάχων» έτσι ώστε να υποβληθεί αίτημα σύστασης προανακριτικής, ακόμη και χωρίς το ΠαΣοΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ.

«Έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον»

Πρόσωπα που έχουν εμπειρία στην ερμηνεία πολιτικών συμβολισμών επιμένουν ότι πρόκειται μόνο για την παραδοχή πως η Πλεύση Ελευθερίας έχει ανάγκη το Κίνημα Δημοκρατίας και τανάπαλιν έτσι ώστε να μεγεθύνουν παράλληλα το εκτόπισμά τους. Ως τώρα εντάσσονται στο φάσμα των «κομμάτων διαμαρτυρίας» και επιδιώκουν να το εξελίξουν μέσα από πρακτικές που θα τους χαρίσουν μεγαλύτερη οντότητα.

Όπως μεταφέρουν οι ίδιοι παράγοντες, το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου διαθέτει κοινοβουλευτική ισχύ και δημοσκοπικό έρεισμα, αλλά στερείται πανελλαδικού μηχανισμού. Την ίδια ώρα το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη έχει προλάβει να στήσει ένα δίκτυο σε αρκετά μέρη της χώρας, ως συνέχεια της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παρά τις αρχικές φιλοδοξίες δεν κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στη Βουλή, πολύ περισσότερο να εμφανίσει ένα σημαντικό αποτύπωμα απήχησης στην κοινωνία. Πρακτικά το σενάριο ενός «γάμου» αποβαίνει επωφελές για αμφότερα.

Η απόσταση από τις θεωρίες στην πράξη

Ο Στ. Κασσελάκης χαρακτήρισε ήδη «έντιμους» τους βουλευτές της Πλεύσης, ενώ παρότι ο Μιχάλης Χουρδάκης, νυν εκπρόσωπος Τύπου του Κινήματος Δημοκρατίας, είχε κατηγορηθεί από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι μετά την ανεξαρτητοποίησή του οικειοποιήθηκε κάτι που δεν του ανήκει είναι ένα πρόσωπο που τους ενώνει όπως και να ‘χει κι ανοίγει κάνουλες επικοινωνίας προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

«Οι θεωρίες περί συγχωνεύσεων είναι δημοσιογραφικές θεωρίες» έσπευσε να διευκρινίσει ο αρχηγός του Κινήματος Δημοκρατίας, νωρίς το πρωί της Δευτέρας κι αφού είχε σηκωθεί μπόλικη σκόνη μέσα στο Σαββατοκύριακο. Σ’ αυτήν την περίπτωση απομένει να διευκρινιστεί πόσο απέχει η θεωρία από την πράξη. Ιδίως όταν προηγουμένως ο ίδιος έχει αναφέρει πως «δεν με απασχολεί ποιος θα ηγηθεί» μιας ευρείας συνεργασίας κι ότι «αυτές οι συζητήσεις για τις εκλογές γίνονται συν τω χρόνω». Άρα δεν αποκλείονται με την όποια μορφή μπορεί να αποκτήσουν σταδιακά.