Η συζήτηση της περασμένης Τρίτης στη Βουλή επί της προτάσεως για τη συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής η οποία θα διερευνήσει ορισμένες βαρύτατες κατηγορίες κατά του Νίκου Παππά θεωρώ ότι είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε τη γενεσιουργό αιτία όλης αυτής της υποθέσεως.

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η ιστορία δεν θα υπήρχε καν στην πολιτική ατζέντα εάν ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, όταν αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση, και πολύ περισσότερο από το 2015 και εντεύθεν που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν κατατρύχετο από τη μόνιμη, συνωμοσιολογικού χαρακτήρα θεωρία ότι μια αόρατη δύναμη στοιχίζει εναντίον του μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, αναλυτές και δημοσκόπους.

Κατά τη θεωρία αυτή, της οποίας διαπρύσιος κήρυκας είναι ο ηγέτης του κόμματος και λογική συνεπεία «απόστολος» κάθε στέλεχος, μικρού, μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους, η αόρατη, μαύρη κατ’ αυτούς, δύναμη εκπονεί και διαχέει προς τα ΜΜΕ που ελέγχει οτιδήποτε μπορεί να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον αρχηγό του, τα στελέχη του κόμματος. Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, όλο αυτό συνέβαινε προκειμένου να αποτραπεί η άνοδός του στην εξουσία. Οταν ανέλαβε την εξουσία, η αόρατη δύναμη είχε μοναδικό στόχο τη φθορά της Πρώτη Φορά Αριστεράς στην κυβέρνηση. Και όταν επέστρεψε τον Ιούλιο του 2019 στην αντιπολίτευση, η συνωμοσία επέστρεψε με τη σειρά της στον στόχο της περιόδου 2012-2015: να ανακοπεί η επαναφορά του στην εξουσία!

Το μόνο σχετικά ασαφές σε όλο αυτό το συνωμοσιολογικό πλέγμα είναι το προς όφελος ποίων εργάζεται αυτή η… αόρατη δύναμη. Κατά καιρούς, ακόμη και διά στόματος του ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχουν ακουστεί διάφορα… φίδια – τα οικονομικά συμφέροντα, η μεγάλη διαπλοκή, η Δεξιά, πιθανώς και ο ξένος παράγοντας!

Ομως η συνεχής, μονοθεματική, επίμονα συκοφαντική επίθεση στα ΜΜΕ και τους ανθρώπους τους είχε επιπτώσεις: προκάλεσε στην κοινωνία αμφιβολίες για την αντικειμενικότητα, την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά τους. Δημιούργησε ένα θολό τοπίο που απομείωσε σταδιακά την επιρροή του συνόλου του Τύπου. Και άφησε ελεύθερο το πεδίο για την εμφάνιση αμφιλεγόμενων επιχειρηματιών, των οποίων το μόνο προσόν ήταν ότι υπακούουν τυφλά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του.

Η υπόθεση Παππά – Καλογρίτσα και το πώς επιχειρήθηκε να στηθεί ένα κανάλι φίλα προσκείμενο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως case study του πώς καταστρατηγούνται από μια κυβέρνηση νόμοι και διατάξεις, και χρησιμοποιούνται όλες οι δομές του κράτους στην υπηρεσία ενός υπέρτατου σκοπού: εν προκειμένω να διαιωνιστεί η παραμονή στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να πιστεύω ότι η Προανακριτική Επιτροπή δεν θα μείνει απλώς στα βοσκοτόπια του Χρ. Καλογρίτσα, αλλά θα επιμείνει στην εξακρίβωση όλων των παραμέτρων της λεπτής γραμμής του χρήματος. Πώς δηλαδή βρέθηκε μια οικογένεια πλούσιων Παλαιστινίων να χρηματοδοτεί ένα κανάλι για τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αποδεδειγμένα να έχει το παραμικρό οικονομικό όφελος η ίδια…